บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 981

ฉินเทียนส่ายหน้าอย่างจนใจกับการกระทำที่ไร้ยางอายแบบนี้ เขาผ่านมาเยอะมากจริงๆ

มีคำกล่าวว่าพญายมเจอง่าย แต่ผีนั้นเซ้าซี้

ต่อให้เป็นมังกรที่แข็งแกร่ง หากไม่ระวัง ก็อาจไม่สามารถเอาชนะงูเจ้าถิ่นได้

คิดได้เช่นนั้นฉินเทียนก็เทน้ำให้ซูเหวินเฉิงอีกแก้ว "ค่อยๆพูด ไม่ต้องรีบ"

"พี่อยู่ในโลกของธุรกิจมาตั้งนาน น่าจะรู้วิธีขับไล่พวกอันธพาลเหล่านี้ดีกว่าใคร ทำไมถึงจนตรอกแบบนี้ได้?"

ซูเหวินเฉิงเงยหน้าขึ้นแล้วดื่มอีกอึกถึงจะเช็ดปากแล้วถอนหายใจอย่างขมขื่น

"พี่เขย ถ้าเรื่องแบบนี้ผมจัดการไม่ได้ แล้วจะอยู่ในโลกธุรกิจได้อย่างไร!"

"ออกไปข้างนอก อยากจะตั้งหลักในพื้นที่ ความจริงสิ่งที่ฉันชอบที่สุดคือพวกอิทธิพลท้องถิ่นแบบนี้"

"ยิ่งพวกเขาขอเงินด้วยอุบายต่างๆ ยิ่งโลภมาก ก็ยิ่งง่ายต่อการถูกควบคุมซื้อตัว ต่อไปในอนาคตไม่ว่าทำเรื่องอะไรก็ย่อมราบรื่น"

"แต่ไอ้พวกนี้ มันไม่ได้มาเพื่อเงิน"

ยิ่งซูเหวินเฉิงพูดก็ยิ่งโกรธ คอเขาแห้งมากอีกครั้ง จึงยื่นมือออกไปจับคอ

"พี่เขย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันมักจะรู้สึกกระหายน้ำมากราวกับว่าไม่ได้ดื่มน้ำมาหลายวัน"

"คอแห้งผากเหมือนถูกไฟลน"

ฉินเทียนไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าน่าเกิดจากความกังวลใจที่มากเกินไปของซูเหวินเฉิงในตอนวิ่งมา

เขารินน้ำให้ซูเหวินเฉิงอีกครั้งอย่างอารมณ์ดี ซึ่งก็คือกำลังมองซูเหวินเฉิงกลับใจ เห็นแก่ที่เขาพยายามทำเพื่อซูซู

หากเป็นเมื่อก่อน อย่าพูดถึงรินน้ำเลย เกรงว่าซูเหวินเฉิงอาจไม่สามารถก้าวเข้าอุทยานมังกรได้เลยด้วยซ้ำ

ในเวลานั้นซูซูยังเป็นอัมพาตนั่งอยู่บนรถเข็น สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวราวกับเจ้าหญิงนิทรา

ซูเป่ยซานผู้เฒ่าแห่งตระกูลซูเป็นคนโลภอยู่แล้วใช้ความได้เปรียบยึดครองสิทธิ์ในการครอบครองทรัพย์สินของซูซู รวมถึงกดขี่สองแม่ลูกซูซู

หากไม่ใช่ฉินเทียนที่กลับมาทัน คู่แม่ลูกผู้น่าสงสารจะต้องตายกับการที่ต้องกล้ำกลืนฝืนทนไปตั้งนานแล้ว

ต่อมาภายใต้การจัดการอย่างราบคาบของฉินเทียน ซูเป่ยซานต้องออกจากหลงเจียงด้วยความสิ้นหวัง กลับไปดูแลตัวเองที่บ้านเกิด

ส่วนซูเหวินเฉิงซึ่งเคยชินกับการใช้ชีวิตอย่างตามใจ ก็ไม่ยอมที่จะอยู่อย่างแร้นแค้นในชนบท จึงจำเป็นต้องแบกหน้ามาขอพึ่งพาซูซู

ท้ายที่สุดเป็นเพราะเขาเป็นญาติสนิทมีสายเลือดเดียวกัน ซูซูผู้มีจิตใจดีจึงทนไม่ได้ที่เห็นซูเหวินเฉิงตกอับถึงขั้นนี้ จึงแอบจัดแจงให้เขาไปอยู่ที่อื่น

ในตอนนั้นเกือบทำให้ฉินเทียนเข้าใจผิดว่าซูซูมีผู้ชายคนอื่นข้างนอก

จนกระทั่งฉินเทียนแอบอดทนตามซูซูไปเห็นซูเหวินเฉิงที่หน้าตามอมแมม ความเข้าใจผิดนี้ถึงจะได้รับความกระจ่าง

จากนั้นเป็นต้นมาซูเหวินเฉิงจึงได้อยู่ในบริษัทซูยู่ กลายเป็นผู้ช่วยพัฒนาตลาดของเธอ

และหลังจากการเฝ้าสังเกตมาเกือบครึ่งปี ซูเหวินเฉิงก็พยายามทำงานอย่างสุดความสามารถ

แน่นอน สำหรับความพยายามนี้ เป็นเพราะเขารู้ถึงความสามารถที่น่าสะพรึงกลัวของฉินเทียนจึงไม่กล้าที่จะทำอีก หรือว่าเขาต้องการที่จะเปลี่ยนอดีตของเขาจริงๆ ฉินเทียนก็ไม่รู้

แต่ไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ไม่สำคัญสำหรับฉินเทียน

ตราบใดที่เขาอยู่ อย่าหวังว่าจะมีใครมาทำร้ายซูซูได้แม้เพียงนิดเดียว!

ต่อให้เป็นสายเลือดญาติสนิทของซูซูก็ตาม ใครที่มาแตะเส้นตายของเขา อย่าคิดว่าจะได้ถอยกลับ!

ซูเหวินเฉิงบ่นพึมพำ ดื่มน้ำแก้วที่สามหมดแล้วเริ่มพูดว่า

ที่แท้ตั้งแต่ที่ซูเหวินเฉิงเข้ามาทำงานในบริษัทซูยู่ถึงจะทุ่มเททำงาน อยากจะสร้างกิจการ

เขากระตือรือร้นที่จะเชิญหลิวชิงไปเมืองไพ่ทางตอนเหนือด้วยกัน

เตรียมจะจัดงานที่ยิ่งใหญ่ที่นั่น เพื่อขยายอาณาเขตธุรกิจของบริษัทซูยู่

เดิมทีซูเหวินเฉิงเป็นคนช่างพูด คุยกับหลิวชิงได้อย่างถูกคอมาโดยตลอด

ในตอนเย็นทั้งสองมาถึงเมืองไพ่

ก่อนมาหลิวชิงได้ติดต่อกับวางเฉียงซัพพลายเออร์ในท้องที่แล้ว

อีกฝ่ายออกมาจากหน้าร้านสูงสามชั้นเพื่อการมาถึงของพวกเขาโดยเฉพาะ ชั้นบนสามารถพักอาศัยได้ ชั้นล่างสามารถใช้เป็นที่โชว์สินค้า