บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 996

ชายหน้าดำพูดอย่างไม่ใส่ใจ แต่ผู้หญิงที่มีแผลเป็นบนแก้มของเธอนั้นกลับเป็นกังวลอย่างมาก

“คุณควรระมัดระวังให้มากกว่านี้ คนที่สามารถให้ห้าผู้อาวุโสพิษสั่งการได้จะต้องเป็นคนที่มีนิสัยโหดเหี้ยมแน่ๆ”

“นิสัยเหี้ยมโหดอะไร ก็แค่ผู้ชายตัวเล็กๆ กับผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ชื่นชอบเขา”

“ไอ้หน้าตัวเมียแบบนี้จบไปกับยาพวกเราก็คงจะดี อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน ถ้าเกิดความวุ่นวายขึ้นมา ฉันจะต่อยมันกลับเข้าไปในท้องแม่มันแน่ๆ!”

ชายหน้าดำพูดพร้อมโบกกำปั้น "ดูสิ นี่คือลูกผู้ชายของแท้"

“ไอ่หน้าขาวนั้นมีผิวพรรณที่ดี คุณห้ามหวั่นไหวเด็ดขาด”

ผู้หญิงยิ้ม และยื่นมือไปหยิกหน้าชายหน้าดำ “พูดไร้สาระน่ะ ถ้าตอนนั้นไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงไม่มีชีวิตอยู่ถึงวันนี้”

“ตลอดหลายปีที่ผ่านมา พึ่งพาคุณดูแลฉันและลูก ๆ ของฉัน ฉันไม่สนใจใครนอกจากคุณ”

ชายหน้าดำยิ้มอย่างพึงพอใจ "ในตอนนั้น เธออยากฆ่าตัวตายและแต่งงานกับชาวต่างถิ่น ถ้าฉันไม่ฉลาดพอ เธอคงถูกเขาลักพาตัวไปนานแล้ว"

"มาอยู่ที่มุมซอกแบบนี้กับฉัน แม้ว่ามันจะไกลไปหน่อย แต่ห่างไกลคนมันอิสระนี่หว่ะ!"

ผู้หญิงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง "ใช่ มันนานมากแล้ว คนพวกนั้นน่าจะสลบกันแล้ว คุณไปดูเถอะ"

“พวกเขาต้องสลบไปทั้งหมดแล้วแน่นอน ไปกันเถอะ เราไปด้วยกัน”

ชายหน้าดำพูดพลางเอื้อมมือไปดึงผู้หญิง

ผู้หญิงถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว และชายหน้าดำก็เบิกตากว้าง "ทำไม! ไม่อยากไปเหรอ!"

“ไม่ใช่” ผู้หญิงส่ายหน้าด้วยความกลัว และยื่นมือออกไป “ฉันกลัวว่าแผลเป็นบนใบหน้าของฉัน เมื่อที่ออกไปก็ทำให้คนอื่นตกใจ”

“จะกลัวไรนักหนา แผลนี้เป็นรอยประจำของฉัน ไม่มีใครกล้าพรากเธอไปจากฉัน!”

ชายหน้าดำอุ้มผู้หญิงขึ้นมาอย่างมีชัย “ไปกันเถอะ ตรวจดูผลให้แน่ใจว่าทุกคนล้มลงจริงไหม แล้วรายงานให้ห้าผู้อาวุโสพิษ”

ผู้หญิงผอมและตัวเล็ก และถูกผู้ชายที่สูงพอๆ กับหมีกอดไว้ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ

ชายหน้าดำหัวเราะอย่างบ้าคลั่งไปตลอดทาง ไม่นนก็มาถึงสถานที่ที่ฉินเทียนและคนอื่น ๆ ทานอาหาร

ข้างในมันเงียบไปหมด และคนไม่กี่คนที่กำลังพูดเสียงดังเมื่อกี้ก็ทรุดลงกับพื้นอย่างไร้ระเบียบ

“เห็นไหม ล้มลงหมดแล้ว!” ชายหน้าดำจูบใบหน้าของหญิงสาวอย่างรุนแรง “ตราบใดที่ฉันลงมือ ก็ไม่มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้”

เขาจูบรอยแผลเป็นบนใบหน้าของผู้หญิงอย่างภาคภูมิใจ

ดวงตาของผู้หญิงไร้วี่แววไปทันที เธอเหลือบมองไปที่ฝูงชน และชี้ไปที่ฉินเทียนซึ่งนอนอยู่บนโต๊ะ "เขาเป็นเด็กผู้ชายที่คุณพูดถึงหรือเปล่า เขาหล่อจริงๆ"

ดวงตาของชายหน้าดำแข็งค้าง และเขาเดินไปหาฉินเทียน"เอาล่ะ ฉันจะทำลายใบหน้าของมันตอนนี้เลย เพื่อไม่ให้เธอหวั่นไหว"

ผู้หญิงหัวเราะคิกคัก และทันใดนั้นก็เห็นหม่าหงเทาซึ่งนอนอยู่ตรงข้ามกับฉินเทียนและสีหน้าของเธอก็ซีดลงทันที

เธอกัดฟันอย่างดุดันและร้องบอกชายหน้าดำ"อย่าสนใจหนุ่มหน้าขาวคนนั้นเลย มัดคนร้ายคนนี้ให้ฉันทันที!"

“มันคือคนที่ฆ่าครอบครัวของฉันทั้งหมดและเผาบ้านของฉันทั้งหลัง!”

“ฉันจะลอกหนังของมันออก ฉีกกล้ามเนื้อของมันเป็นชิ้นๆ แล้วกินเนื้อและเลือดของมัน!”

ชายหน้าดำผงะ “ผ่านมาหลายปีแล้ว เธอยังจำมันได้ทันทีเลยเหรอ”

“ฉันจะไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้ เพื่อบรรเทาความเกลียดชังในใจเธอ!”

ขณะที่เขาพูด ชายหน้าดำก็เดินไปและกำลังจะโจมตีหม่าหงเทา

"เดี๋ยว!"

จู่ๆ ผู้หญิงคนก็ร้องเรียกชายหน้าดำ"ฆ่ามันตายไปแบบนี้จะง่ายเกินไปแล้ว

ฉันอยากพาเขาไปที่หน้าสุสานพ่อแม่ของฉัน เชือดเนื้อและเลือดของมัน เซ่นไหว้ดวงวิญญาณที่ตายไปแล้ว!"

“ขยะแบบนี้ สับมันให้ตายก่อนค่อยว่ากัน!”

ชายหน้าดำทำราวกับว่าเขาไม่ได้ยิน และเอื้อมมือไปหยิบดาบที่ อยู่ห่างจากหม่าหงเทาไม่ไกล

จากนั้นพุ่งเข้าฟัน ใบมีดชี้ตรงไปที่หัวกะโหลกของหม่าหงเทา!

ดาบนั้นเฉียบคมอยู่แล้ว ถ้าหม่าหงเทาโดนฟัน กระบาลของเขาแยกแน่ๆ

ผู้หญิงรีบวิ่งเข้ามาด้วยความตกใจ อยากจะห้ามเขาไว้

เธอเพิ่งขยับตัว แต่มีใครบางคนเคลื่อนไหวเร็วกว่าเธอ!

ขณะที่ดาบจะฟันลง เก้าอี้ก็ถูกเตะออกจากโต๊ะ