ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2394

Walterพยายามจะลุกขึ้นมา แต่เพราะเหตุที่ร่างกายค่อนข้างอ่อนแอ หลังจากที่พยายามไปหลายครั้งก็ไม่สำเร็จ

ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่นอนอยู่บนเตียงอย่างช่วยไม่ได้ น้ำตาไหลไปด้วย พลางใช้ภาษาจีนสื่อสารกับพ่อไปด้วย“พ่อครับ……ผะ……ผมถูกคนวางยา ตอนนี้เป็นโรคไตครับ……”

พูดจบ เขาก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้อีกต่อไป ร้องไห้เสียงดัง“พ่อครับ！พ่อต้องช่วยผมด้วยนะครับพ่อ！ที่นี่มันเหมือนนรกเลย……ถ้าพ่อยังไม่คิดหาวิธีช่วยผมออกไปอีก ผมอาจจะต้องตายอยู่ที่นี่”

เย่เฉินหัวเราะ“Walter พ่อคุณช่วยคุณออกไปไม่ได้หรอกนะ แต่มีข่าวดีอันหนึ่ง ผมคิดว่าจะให้พ่อของคุณดูแลคุณที่นี่ จากนี้ไปพวกคุณสองพ่อลูกจะได้อยู่ห้องเดียวกัน”

พูดจบ เย่เฉินก็พูดกับโคบายา ชิจิโร่ว่า“ชิจิโร่ จากนี้ไปคุณไม่ต้องป้อนข้าวป้อนน้ำWalterแล้วนะ ให้อาหารหมาต่อไปเถอะ”

โคบายา ชิจิโร่ที่ได้ยินอย่างนั้น ก็รู้สึกดีใจมาก โพล่งออกไปว่า“ดีจังเลยครับคุณชายเย่！คุณไม่รู้อะไร นอกจากผมต้องป้อนข้าวให้Walterทุกวัน ยังต้องทิ้งขี้ทิ้งเยี่ยวให้เขาอีก น่ารังเกียจกว่าดูแลหมาอีกครับ”

เย่เฉินขำเบาๆ“จากนี้เรื่องนี้พ่อของเขาจะทำเอง หลายวันมานี้คุณทำงานมาไม่น้อย เดี๋ยวผมจะบอกให้หงห้าให้คุณพักหนึ่งวัน ขอแค่ไม่ออกจากฟาร์มสุนัข คุณอยากทำอะไรก็ได้”

โคบายา ชิจิโร่โค้งเคารพอย่างตื้นตันใจแล้วพูดว่า“ขอบคุณครับคุณชายเย่！ขอบคุณครับคุณชายเย่！ถ้าผมได้พักหนึ่งวันจริงๆ ผะ……ผมจะนอนพักผ่อนให้สบายเลยครับ หลังจากนั้น……หลังจากนั้นผมค่อยดื่มเบียร์อีกสองขวด……”

พูดจบ เขาก็มองไปที่เย่เฉิน แล้วถามอย่างตื่นเต้นว่า“คุณชายเย่ครับ ผะ……ผมขอดื่มเบียร์สักสองขวดได้ไหมครับ ？”

เย่เฉินหัวเราะ แล้วโบกมือ พูดกับหงห้าไปว่า“หงห้า พรุ่งนี้คุณเตรียมเบียร์ให้เขาหนึ่งลังนะ ให้เขาพักผ่อนหน่อย！”

หงห้ารีบตอบรับว่า“ได้ครับอาจารย์เย่ ให้เป็นหน้าที่ผมเถอะครับ！”