ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2393
ซูรั่วหลีในฐานะที่เป็นลูกสาวของซูโสว่เต้า ภายในใจแน่นอนว่าเลือดข้นกว่าน้ำ
แต่เธอก็อดคิดในใจไม่ได้ว่า“เดิมทีฉันเป็นหนี้บุญคุณชีวิตของคุณชายเย่ อีกทั้งคุณชายเย่ ยังมอบโอกาสที่ดีให้กับฉัน ให้ฉันได้พัฒนาศิลปะการต่อสู้ของฉันอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะด้วยความรู้สึกหรือเหตุผลใด ฉันก็ต้องเชื่อฟังคำสั่ง เพื่อตอบแทนบุญคุณของเขา”
“ถ้าคุณพ่อแบกรับความรับผิดชอบที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ ต่อการตายของพ่อแม่คุณชายเย่ ถ้าคุณชายเย่จะล้างแค้น ฉันก็พูดอะไรไม่ได้……”
“ดังนั้น จึงทำได้เพียงแค่ฝากความหวังไว้ที่คุณพ่อจะไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับ การตายของพ่อแม่เย่เฉิน……”
“สิ่งที่โชคดีคือ คุณชายเย่เป็นคนที่ เที่ยงตรงและยุติธรรม ในเมื่อเขาพูดมาแล้ว ว่าขอแค่คนที่ฆ่าพ่อของเขา จะไว้ชีวิตคุณพ่อ ถ้างั้นที่เหลือ ก็ต้องดูจากเรื่องนี้ว่า คุณพ่อบริสุทธิ์หรือไม่”
เมื่อคิดได้ดังนี้ เธอจึงพูดกับเย่เฉินอย่างนอบน้อมว่า“คุณชายเย่คะ ด้วยคำพูดของเขา รั่วหลีก็วางใจแล้วค่ะ！”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดกับหงห้าว่า“เอาล่ะ จับซูโสว่เต๋อ ไปที่ห้องวีไอพี่ที่เตรียมไว้ให้เขา แล้วพาSteveคนนี้ ไปพบลูกชายของเขาหน่อย”
Steveที่ได้ยินว่าเย่เฉินจะให้ตนไปพบกับลูกชาย ก็รีบพูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้Walterอยู่ไหน？！”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า“ลูกชายสุดที่รักของคุณน่ะ ตอนนี้ผมเตรียมห้องวีไอพีพิเศษไว้ให้เขานอนแล้วล่ะ”
Steveโพล่งออกไปว่า “นอนที่ไหน？เขาไม่สบายงั้นหรอ？！”
เย่เฉินพูดอย่างใจเย็น“ในเมื่อลูกชายคุณมันเหลือเดนเกินไป ดังนั้นผมเลยเชิญเขามาที่นี่ นอนอยู่บนเตียงเพื่อเปลี่ยนตัวเองหน่อย สำหรับเรื่องที่เขาต้องนอนอยู่บนเตียง เดี๋ยวคุณไปพบเขา ให้เขาบอกคุณเองแล้วกัน”
พูดจบ เย่เฉินก็ลุกขึ้น แล้วสั่งการกับคนที่อยู่ข้างๆ“หิ้วพวกเขาออกไป！”
มีชายหนุ่มผิวสีเหลืองยืนอยู่ข้างๆของWalterคนหนึ่ง คนผู้นี้ยืนถือข้าวต้มเปล่าหนึ่งถ้วย ใช้ช้อนป้อนเข้าไปในปากของWalterอย่างหยาบโลน
ชายหนุ่มผู้นี้ ก็คือโคบายา ชิจิโร่ที่รับหน้าที่ทั้งหมดในฟาร์มสุนัข
Steveจึงพยายามตะโกนออกไปว่า “ Walter！my son！What happened to you？！”
หงห้าสอยไปที่ปากของเขาหนึ่งครั้ง แล้วสบถออกไปว่า“เxดแม่！พูดภาษาเหี้ยอะไรวะ？พวกแกสองคนพูดภาษาจีนได้ไม่ใช่หรอวะ？พูดภาษาจีนเดี๋ยวนี้！ขืนพูดอะไรนกพวกนี้ต่อหน้าพวกฉันอีกล่ะก็ ฉันตัดลิ้นแกแน่！”
Steveที่ถูกตบ รู้สึกเสียใจมาก แต่เขาไม่กล้าขัดขืนหงห้า ทำได้เพียงแค่ก้มหน้า แล้วพูดภาษาจีนอย่างสะอื้น “Walter ลูกชายของฉัน……ละ……ลูกเป็นอะไรไป？！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...