ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2394
Walterพยายามจะลุกขึ้นมา แต่เพราะเหตุที่ร่างกายค่อนข้างอ่อนแอ หลังจากที่พยายามไปหลายครั้งก็ไม่สำเร็จ
ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่นอนอยู่บนเตียงอย่างช่วยไม่ได้ น้ำตาไหลไปด้วย พลางใช้ภาษาจีนสื่อสารกับพ่อไปด้วย“พ่อครับ……ผะ……ผมถูกคนวางยา ตอนนี้เป็นโรคไตครับ……”
พูดจบ เขาก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้อีกต่อไป ร้องไห้เสียงดัง“พ่อครับ！พ่อต้องช่วยผมด้วยนะครับพ่อ！ที่นี่มันเหมือนนรกเลย……ถ้าพ่อยังไม่คิดหาวิธีช่วยผมออกไปอีก ผมอาจจะต้องตายอยู่ที่นี่”
เย่เฉินหัวเราะ“Walter พ่อคุณช่วยคุณออกไปไม่ได้หรอกนะ แต่มีข่าวดีอันหนึ่ง ผมคิดว่าจะให้พ่อของคุณดูแลคุณที่นี่ จากนี้ไปพวกคุณสองพ่อลูกจะได้อยู่ห้องเดียวกัน”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดกับโคบายา ชิจิโร่ว่า“ชิจิโร่ จากนี้ไปคุณไม่ต้องป้อนข้าวป้อนน้ำWalterแล้วนะ ให้อาหารหมาต่อไปเถอะ”
โคบายา ชิจิโร่ที่ได้ยินอย่างนั้น ก็รู้สึกดีใจมาก โพล่งออกไปว่า“ดีจังเลยครับคุณชายเย่！คุณไม่รู้อะไร นอกจากผมต้องป้อนข้าวให้Walterทุกวัน ยังต้องทิ้งขี้ทิ้งเยี่ยวให้เขาอีก น่ารังเกียจกว่าดูแลหมาอีกครับ”
เย่เฉินขำเบาๆ“จากนี้เรื่องนี้พ่อของเขาจะทำเอง หลายวันมานี้คุณทำงานมาไม่น้อย เดี๋ยวผมจะบอกให้หงห้าให้คุณพักหนึ่งวัน ขอแค่ไม่ออกจากฟาร์มสุนัข คุณอยากทำอะไรก็ได้”
โคบายา ชิจิโร่โค้งเคารพอย่างตื้นตันใจแล้วพูดว่า“ขอบคุณครับคุณชายเย่！ขอบคุณครับคุณชายเย่！ถ้าผมได้พักหนึ่งวันจริงๆ ผะ……ผมจะนอนพักผ่อนให้สบายเลยครับ หลังจากนั้น……หลังจากนั้นผมค่อยดื่มเบียร์อีกสองขวด……”
พูดจบ เขาก็มองไปที่เย่เฉิน แล้วถามอย่างตื่นเต้นว่า“คุณชายเย่ครับ ผะ……ผมขอดื่มเบียร์สักสองขวดได้ไหมครับ ？”
เย่เฉินหัวเราะ แล้วโบกมือ พูดกับหงห้าไปว่า“หงห้า พรุ่งนี้คุณเตรียมเบียร์ให้เขาหนึ่งลังนะ ให้เขาพักผ่อนหน่อย！”
หงห้ารีบตอบรับว่า“ได้ครับอาจารย์เย่ ให้เป็นหน้าที่ผมเถอะครับ！”
หงห้ารีบพยักหน้าแล้วพูดว่า“จะเริ่มเดี๋ยวนี้แหละครับ เริ่มเดี๋ยวนี้แหละ！”
พูดจบ เขาก็รีบตะโกนพูดกับคนข้างๆว่า“เร็วเข้า เอาอุปกรณ์ขึ้นมา！”
สิ้นเสียง ลูกน้องสองสามคนก็เอาพรมแดง ออกมาจากกรงเหล็กว่างที่อยู่ข้างๆออกมา พวกเขานำพรมแดงปูจากคอกสุนัข เข้าไปในกรงสุนัขของWalter จนไปถึงเตียงผู้ป่วยของWalter
ยังมีคนคนหนึ่งเอาสูทสีแดงตัวนอกมาให้หงห้าตัวหนึ่ง หงห้าจึงเปลี่ยนตัวเองเป็นพิธีกรทันที แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง“วันนี้คุณSteve Horowitz เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเล มาไกล และวันนี้ก็เป็นวันที่เขากับWalterลูกชายเลวๆจะได้พบกัน ในวันที่ฤกษ์งามยามดีเช่นนี้ ให้เราได้เป็นสักขีพยานถึงช่วงเวลาประวัติศาสตร์ในการรวมตัวของพ่อและลูกชายด้วยกัน！”
พูดจบ ก็มีลูกน้องคนหนึ่งอุ้มช่อดอกไม้เข้ามาหนึ่งช่อ ยัดเข้าไปในอ้อมกอดของSteve แล้วพูดข่มขู่เสียงเบาว่า“จับให้แน่นล่ะ ถ้ากล้าตกแม้แต่ดอกเดียวฉันหักขาแกแน่！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...