ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2395

Steveไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย จึงทำได้เพียงแค่โอบดอกไม้ไว้ในอ้อมแขนของเขาให้แน่นเท่านั้น

เวลานี้เองหงห้าชี้ไปที่ทางเข้าของกรงสุนัข แล้วพูดกับSteveไปว่า“ต่อไปขอเชิญคุณSteve มอบดอกไม้ให้กับ Walter ลูกชายเลวๆของเขา！ทุกคนปรบมือ！”

ลูกสมุนทั้งหมดพากันปรบมืออย่างยินดีปรีดา

Steveหน้าเสียเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่กล้าทำสายตาไม่พอใจ

หงห้าที่เห็นเขายึกๆยักๆ ไม่ก้าวออกไป จึงอดที่จะสบถด่าออกไปไม่ได้ว่า“แกยึกยักอะไรไม่ทราบ？อยากให้ฉัน เพิ่มเตียงผู้ป่วยข้างๆลูกชายของแกอีกใช่ไหม？”

Steveตกใจจนตัวสั่น จึงรีบกอดดอกไม้แล้ว แล้วก้าวเข้าไปในกรงเหล็กอย่างยากลำบาก

Steveที่ทั้งเนื้อทั้งตัวสวมเพียงกางเกงในตัวเดียว ตอนนี้หนาวจนตัวแข็งทื่อเป็นน้ำแข็งไปแล้ว ดังนั้นในตอนที่เขาเดิน จึงเหมือนกับผีดิบที่เดินไม่สะดวก

เขาเดินไปตามพรมแดง โซซัดโซเซมาที่เตียงผู้ป่วยของWalter หงห้ารีบก้าวไปข้างหน้า แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า

“ต่อไป ขอเชิญคุณSteveมอบดอกไม้ให้Walterลูกชายเลวๆของเขา！”

พูดจบ เขาก็มอบหมายให้Steveว่า“เดี๋ยวตอนที่มอบดอกไม้อย่าพึ่งรีบปล่อยมือล่ะ พวกแกสองคนต้องร่วมถือดอกไม้ด้วยกัน แล้วหันหน้าให้ไปทางกล้องพี่น้องของเรา ให้พวกเขาถ่ายรูปให้พวกแกสองคนสักสองรูป ฉากที่ให้ความรู้สึกพิธีการอย่างนี้ จะไม่ถ่ายเก็บไว้เป็นที่ระลึกได้ยังไง？”

ความคิดที่อยากตายของSteveผุดขึ้นมา ตอนนี้ลูกชายนอนอยู่บนเตียงด้วยสภาพแบบนั้น ตัวเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นอะไร แต่ก็ทำได้เพียงแค่ทำตามคำขอของหงห้า เล่นเกมเหยียดหยามเช่นนี้กับเขา……

ตอนนี้Walterรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวเป็นอย่างมาก

ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างนี้ ถึงตีเขาให้ตาย เขาก็ไม่กล้าคิดอะไรไม่ดีกับหวังตงเสวี่ยนอย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้ต่อให้พูดอะไรไปก็สายไปแล้ว