ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2396

เย่เฉินไม่สนใจเขา แล้วมองไปทางSteve พลางเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า“Steve คุณรู้ไหม ทำไมผมถึงจับลูกชายคุณมาที่นี่？”

Steveดวงตาแดงก่ำ แล้วส่ายหัวไปมา

เย่เฉินมองไปที่Walter แล้วพูดอย่างเย็นชา“มาสิ Walter แนะนำประวัติศาสตร์อันรุ่นโรจน์ของนาย ให้พ่อของนายฟังสิ”

“ผม……”Walterไม่รู้จะทำอย่างไรดี

เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“พูดสิ！”

Walterเห็นเย่เฉินโกรธ จึงตกใจจนตัวสั่น แล้วรีบพูดขึ้นมาว่า “ผมพูด ผมจะพูดเดี๋ยวนี้แหละครับ……”

ทันใดนั้น เขาก็มองไปที่Steve แล้วพูดอย่างอึกอัก “พ่อครับ เป็นความผิดของผมเอง ผมหาเรื่องใส่ตัวเอง……”

เขาพูดเรื่องที่ เขาโลภในความงามของหวังตงเสวี่ยน ในขณะเดียวกันเขาก็แอบลอบทำร้ายอุตสาหกรรมของตี้เหากรุ๊ปในจินหลิง เพื่อเป้าหมายยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว และขั้นตอนวางยาพิษให้กับพ่อของหวังตงเสวี่ยน

Steveได้ยินทั้งหมด เขาแทบจะเข่าทรุดไปเลย

ตอนนี้เขาพึ่งรู้ ที่แท้ลูกชายของตนที่ภายนอกดูเรียบร้อยมีไหวพริบดี และมีศักยภาพที่ไร้ขีดจำกัดคนนี้กลับเป็นเศษสวะคนชั่วเลวทรามเข้ากระดูก

เป็นเพราะการกระทำที่เลวยิ่งกว่าเดรัจฉานของลูกชายคนนี้ ทำให้เขาต้องเสียอนาคต แล้วยังทำลายตัวเองไปโดยปริยาย

ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เขาตบไปที่ใบหน้าของWalterอย่างจัง แล้วพูดด้วยความโกรธ “ไอ้สารเลว！แกไม่เพียงแค่ทำลายตัวเอง แต่ยังทำลายฉันไปด้วย！”

Walterพูดไปร้องไห้ไป “พ่อครับ……ขอโทษครับ……ผะ……ผมก็ไม่อยากให้เรื่องมันเป็นอย่างทุกวันนี้เหมือนกัน……”

พูดจบ เขาก็มองไปที่เย่เฉิน แล้วพูดอย่างสะอึกสะอื้น“คุณเย่ครับ กรรมเกิดจากเหตุ มีเหตุจึงมีผลตามมา เรื่องที่ผมทำผมจะน้อมรับไว้เอง แต่ขอให้คุณปล่อยพ่อออกไปจากที่นี่ด้วย ให้เขากลับอเมริกาไปเถอะครับ”

เย่เฉินอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ “Walter นายคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบรึไง？จะให้ฉันปล่อยพ่อนายกลับไป ถ้าเขากลับไปยกทหารมาช่วยนายอีกล่ะ นั่นมันก็เท่ากับการทำให้ฉันลำบากน่ะสิ？”

พูดจบ เย่เฉินก็พูดขึ้นมาว่า“อีกอย่างนะ ฉันเคยบอกนายก่อนหน้านั้นแล้ว ในเมื่อนายสามารถบีบบังคับให้พ่อของหวังตงเสวี่ยนทำในสิ่งที่เขาไม่อยากทำ งั้นฉันก็จะทำแบบนั้นเหมือนกัน ลากพ่อนายลงน้ำไปด้วย เริ่มตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป พ่อของนายจะต้องอยู่ที่นี่สิบปี ถือว่าเป็นการดูแลนายไปในตัวแล้วกัน และถือเป็นการไถ่บาปของนายไปด้วย！”

Walterมองไปที่Steveด้วยน้ำตามที่ไหลพราก แล้วร้องไห้พลางพูดขึ้นมาว่า “พ่อครับ ผมขอโทษ……”

Steveเองก็น้ำตาไหลพรากเช่นกัน

เขาคิดไม่ถึงว่ามาหัวเซี่ยคราวนี้ จะเป็นการทำให้ตัวเองเสียอนาคตเช่นนี้ กระทั่งสูญเสียอิสระ

เวลานี้เองเย่เฉินชี้ไปที่กรงว่างๆที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดกับโสว่เต๋อว่า“คุณซู ที่นี่ก็คือห้องเดี่ยวของคุณ ถ้าคุณรู้สึกเหงา สองพ่อลูกที่อยู่ห้องข้างๆยังสามารถเป็นเพื่อนให้คุณได้ ผ่านช่วงนี้ไป ผมจะหาโอกาสเอาพ่อของคุณเข้ามาด้วย ให้พ่อลูกสองคู่อย่างพวกคุณรวมโต๊ะเล่นไพ่นกกระจอกกัน”

ซูโสว่เต๋อที่ได้ยินดังนั้น หัวใจของเขาเย็นวาบ

“เย่เฉินถูกบีบให้ถ่ายคลิปเยอะขนาดนั้น ถ้าถูกเปิดโปงออกไป คุณท่านต้องเกลียดเขาแน่ๆ ถ้าเอาพ่อของเขาเข้ามาในนี้ด้วย เมื่อสองพ่อลูกเจอกันในกรง นั่นมันคงจะอึดอัดใจมาก……”

“อีกทั้ง ถ้าเย่เฉินเอาคุณท่านเข้ามาจริงๆ นั่นมันก็เท่ากับการทำให้พี่ใหญ่ของฉันสมหวังน่ะสิ？！”

“ถึงเวลานั้นพวกเราสองพ่อลูกเข้ามาในกรงหมานี่ เขาอยู่ข้างนอกได้สืบทอดตำแหน่งผู้นำของตระกูลซู งั้นเขาก็กลายเป็นทาสเป็นไทขับร้องลำนำ เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดน่ะสิ？！”

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ในใจของซูโสว่เต๋อก็รู้สึกทรมานมาก

เดิมทียังคิดว่าไล่ซูโสว่เต้าไปแล้ว ตัวเองจะได้กลายเป็นผู้นำของตระกูล

เมื่อเห็นว่าทำงานสำเร็จ แต่คิดไม่ถึงว่าการมาจินหลิงเมืองเล็กๆแห่งนี้ จะทำให้ตนตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้……

ในตอนที่เขารู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวอยู่นั้น เย่เฉินก็นึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถามออกไปว่า“เอ่อจริงด้วยคุณซู ตอนที่เราสองคนเจอกันครั้งแรกที่ห้องพักในโรงแรม คุณส่งข้อความเสียงว่าอยากตีตูดใครนะ？”