บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 12

เมเดลีนถึงกับชะงัก จิตใจของเธอว่างเปล่าไปหมด

“แมดดี้ แมดดี้”

ผ่านไปไม่นานเมเดลีนได้ยินเสียงคนเรียกชื่อเธอ

เธอได้สติกลับมาอีกครั้ง และเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย เอวา ลองค์ เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอ

เอวามองไปยังหน้าที่ไม่มีเลือดฝาดของเพื่อนสาว เธอรู้สึกโกรธและเป็นห่วงมาก “เมเดลีน เธอเป็นเพื่อนที่แย่มาก ทำไมเธอไม่ยอมบอกเรื่องใหญ่แบบนี้กับฉัน?”

เมเดลีนยังคงรู้สึกงงงวย “เอวา ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?”

“เธอสิ เป็นคนที่จะต้องบอกฉัน เธอเป็นคนโทรหาฉันเมื่อคืนนี้ แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบเธอก็หมดสติไป” เอวาเอื้อมมือไปแตะหน้าผากของเมเดลีนเบา ๆ ขณะที่เธอพูด “เมเดลีน นี่เธอสูญเสียความทรงจำหรือเปล่า?”

แน่นอนเมเดลีนไม่ได้สูญเสียความทรงจำของเธอใด ๆ ทั้งสิ้น เธอจำได้ดีว่าเจเรมี่บีบคอเธอก่อนจะทิ้งเธอไปในคืนนั้น ท้องของเธอกระแทกที่มุมเตียง มันเจ็บปวดมากจนไม่สามารถลุกขึ้นได้ ถึงกระนั้นเขาก็เดินจากไปโดยไม่สนใจใยดีเธอสักนิด เขาพูดทิ้งท้ายด้วยถ้อยคำที่ไร้ซึ้งหัวใจก่อนที่เขาจะจากไป

ในคืนนั้นหัวใจที่ถูกกรีดออก และความเจ็บทะลุออกมาจากกระดูกเธอ

เอวาหันหน้ากลับมานั่งลงบนเตียง สีหน้าของเธอดูจริงจังกว่าที่เคย “หมอนั่นอยู่ไหน เขาเป็นสามีของเธอ ตั้งแต่เธอเข้าโรงพยาบาลฉันก็ไม่เห็นเขาแม้แต่เงา”

เมเดลีนหลบหลีกสายตาของเอวาด้วยความรู้สึกผิด “เจเรมี่ เขางานยุ่งมาก”

“เหอะ! เขายุ่งอยู่กับผู้หญิงของเขางั้นเหรอ เมเรดิธงั้นเหรอ? ฮะ?” เอวาพูดจี้ใจดำ “เธอกำลังบ้าผู้ชายคนนั้นมาก จนเธอสับสนและสูญเสียความเป็นตัวเองไปแล้ว เธออยู่ในสภาพนี้ยังจะเข้าข้างเขาอีกงั้นเหรอ”

เมเดลีนหัวเราะกับตัวเอง “เป็นเพราะฉันชอบเขา นั่นคือทั้งหมดของเหตุผล”

“ฉันเดาว่าเธอชอบเขาได้อีกไม่นาน” เอวายังคงตรงไปตรงมาในคำพูด “เมื่อกี้ ได้ยินที่หมอพูดแล้วใช่ไหม?”

เมเดลีนตกอยู่ในอาการนิ่งค้างเหม่อลอยอีกครั้ง เอวามองไปที่เพื่อนสาวผู้น่าสงสาร เธอรู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรจุกหน่วงอยู่ในใจ