บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 14

เมเดลีนกำลังจะถูกนำตัวออกไป แต่ในขณะนั้นหญิงสาวที่มีท่าทางสงบเยือกเย็นเดินตรงไปหามาดามแลงฟอร์ด และกระซิบอะไรบางอย่างข้างหูของเธอ

ทันใดนั้น มาดามแลงฟอร์ดก็แสดงท่าทีเปลี่ยนไป เธอมองไปยังมาเดลีนอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก่อนจะพูดว่าเรื่องทั้งหมดมันคือเรื่องเข้าใจผิด

เมเดลีนไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น เมื่อเธอมองไปยังใบหน้าของหญิงผู้นั้น เธอก็สังเกตได้ว่าหล่อนกำลังมองเธออย่างรังเกียจ

สายตาของเธอทำให้เมเดลีนรู้สึกไม่ดีนัก ในขณะเดียวกันเมเรดิธก็ได้เดินเข้ามา

“แมดดี้ นี่คือแม่ของเจเรมี่ ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว เธอไม่ต้องเดินทางไปยังสถานีอีกต่อไปแล้ว แต่เธอต้องสัญญากับฉันว่าจะไม่ทำอะไรที่น่าขายหน้าแบบนี้อีก”

เมเรดิธพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล เมเดลีนพยายามที่จะอธิบาย แต่แม่ของเจเรมี่ก็ได้เดินจากไปหลังจากที่มองดูเธอด้วยความไม่พอใจ

เมเรดิธกระตุกยิ้ม เธอเดินตามหลังหล่อนไป และคอยอยู่ข้าง ๆ แม่ของเจเรมี่ มันดูเหมือนพวกเขาเป็นคู่แม่สามีกับลูกสะใภ้ที่รักกันดี

เสียงหัวร่อต่อกระซิกดังแว่วเข้ามาในหูของเธอ และยังมีเสียงหัวเราเบา ๆ อีกด้วย

คุณนายวิทแมนเป็นคนที่ไร้เล่ห์เหลี่ยมเกินกว่าที่จะไปเกี่ยวข้องกับเรื่องการโจรกรรม มันช่างเป็นเรื่องตลกสิ้นดี

เมเดลีนรู้สึกเสียใจและทำอะไรไม่ถูก เมื่อเธอต้องเผชิญกับสายตาที่น่าสงสัยล้อมรอบตัวเธอ ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะเดินกลับเข้าไปในบ้าน และในที่สุดเธอก็เห็นเจเรมี่

อย่างไรก็ตาม เมื่อเจเรมี่เห็นมาเดลีนถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่น แต่งตัวเลอะเทอะ เขาก็มีสีหน้าที่บ่งบอกถึงความร้อนรนบนหน้าของเขา

“วันนี้เป็นวันเกิดของแม่ฉัน เธอไม่ได้แค่มาสายเท่านั้น แต่เธอยังแต่งตัวแบบนี้อีก แล้วเธอยังกล้าที่จะขโมยของของคนอื่นด้วย นี่เธอเบื่อกับชีวิตขนาดนั้นเลยหรือ?”

เขากล่าวหาเธอด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

เมเดลีนยิ้มอย่างขมขื่น เธอต้องไปโรงพยาบาลเพราะการกระทำที่แสนหยาบคายของเขาในคืนก่อนหน้า ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เธอเกือบจะต้องเสียลูกของพวกเขาไปอีก

ก่อนที่เธอจะรู้รายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องเนื้องอกเมื่อเธออยู่ในโรงพยาบาล เธอต้องรีบมาที่นี่เพื่อปกปิดมัน และในจังหวะที่เธอเดินผ่านประตู เธอก็เจอกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซะก่อน เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะแต่งตัวด้วยซ้ำ

เมเดลีนมองไปที่ใบหน้าอันเคร่งขรึมของชายผู้นั้น “เจเรมี่ ฉันไม่ได้ขโมยอะไรทั้งนั้น เมเรดิธต่างหาก...”