บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 15

ท่าทีที่ดูสนิทสนมอย่างกะทันหันของเขา ทำให้หัวใจของเมเดลีนเกิดเต้นเร็วขึ้น ใบหน้าของเธอก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นที่ละเล็กน้อย

เธอเงยหน้าขึ้นมองเจเรมี่ ใบหน้าด้านข้างของเขาดูดีมาก แต่ใบหน้าของเขายังดูเรียบเฉย

“คุณปู่อยู่นี่”

คำพูดสามคำที่เขาพูดออกมาอย่างเยือกเย็น และเมเดลีนก็เข้าใจในทันที

เขาแค่อยากจะแสดงว่าเป็นคู่รักที่รักกันดีต่อหน้าผู้อาวุโสแห่งวิทแมน หัวใจของเมเดลีนเริ่มหนาวเหน็บ และเธอรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ช่างตลกเหลือเกิน

ไม่มีบุคคลภายนอกที่โต๊ะอาหารมื้อนี้ ถ้าจะมีสักคนก็คงจะเป็นเมเรดิธ

สายตาของผู้อาวุโสแห่งวิทแมนดูมีเมตตา อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางอย่าง เมเดลีนรู้สึกว่าเขายังคงดูเหมือนเดิม ราวกับว่าเธอเคยเห็นเขาเมื่อหลายปีก่อน

สิ่งที่สร้างความประหลาดใจให้เมเดลีนก็คือ การที่เจเรมี่เมินเฉยต่อความรู้สึกของเมเรดิธ และดูแลแค่เธอ เพียงเพื่อทำให้ท่านอาวุโสมีความสุข

ไม่ใช่แค่ที่เขาตักอาหารให้เธอ แต่เขายังแกะกุ้งให้เธออีกด้วย นี่เป็นครั้งแรกที่เมเดลีนเห็นรอยยิ้มอันอ่อนโยนของเจเรมี่ ในโอกาสที่หาได้ยากเช่นนี้

เมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองเมเรดิธ เธอกำลังบังคับตัวเองให้ยิ้ม แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้มีความสุข

มันรู้สึกเหมือนกับความฝัน อย่างไรก็ตามเธอรู้ดีว่าความฝันนี้เดี๋ยวมันก็จบลงแล้ว

หลังจากมื้อค่ำ เจเรมี่จับมือเมเดลีนเดินไปยังโรงรถ ความอบอุ่นของเขาเข้าไปถึงก้นบึ้งของหัวใจของเธอ และหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้น เธออยากจะอยู่อย่างนี้ไปอีกนานเท่านาน...

อย่างไรก็ตาม ความจริงนั้นช่างโหดร้าย

เมื่อพวกเขามาถึงข้าง ๆ รถ เจเรมี่ก็สะบัดมือของเมเดลีนออกไปด้วยความรังเกียจ

“ไปให้พ้น”

ท่าทีน่ากลัวที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันของเขา ทำให้เมเดลีนอยู่ในสภาวะตกใจ

เธอมองไปที่เจเรมี่ที่เปิดประตูอย่างพิถีพิถัน​ให้แก่เมเรดิธที่ตามหลังพวกเขามา ต่อจากนั้นเขาก็มองดูหล่อนก้าวเข้าไปในรถ ก่อนจะขับรถและหายไปต่อหน้าต่อตาของเมเดลีน

เมเดลีนถูกทิ้งให้อยู่บนถนนอันว่างเปล่า ลมในฤดูใบไม้ร่วงพัดมากระทบกับใบหน้าของเธอ และความเหน็บหนาวก็เข้าถึงหัวใจของเธอ ยิ่งไปกว่านั้น สายลมยังพัดพาความอบอุ่น และความเสน่ห์จอมปลอมออกไปด้วย

…