บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 17

คำกล่าวหาที่เยือกเย็นของผู้ชายคนนี้ส่งผลกระทบโดยตรงต่อเมเดลีน เธอรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องน่าตลกสิ้นดี

“คุณไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนยังอย่างนั้นเหรอ คุณวิทแมน”

คำตอบของมาเดลีน ยิ่งเพิ่มอนุภาพความโกรธของเจเรมี่มากขึ้นกว่าเดิม เขาเชิดคางของเธอขึ้นอย่างโกรธเคือง ในขณะที่เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาสีดำที่เต็มไปด้วยความโกรธ

“งั้นเธอไปตามหาคนรักเก่ามางั้นสินะ หืม?”

‘คนรักเก่า? เขาต้องหมายถึงแดเนียลแน่ ๆ’

แดเนียลเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเจเรมี่ พวกเขาอายุมากกว่าเธอสองปี อีกทั้งเขายังเป็นรุ่นพี่ของเธอ

เเดเนียลเองเคยสารภาพรักกับเมเดลีน ในระหว่างพิธีจบการศึกษา ทุกคนในโรงเรียนคิดว่าพวกเขาเริ่มออกเดทในภายหลัง

เมเดลีนไม่คิดว่า เจเรมี่เองจะเชื่อข่าวลือพวกนั้นเช่นเดียวกับทุกคน

“เมเดลีน ฉันบอกเธอไว้ก่อนเลยนะว่า ถึงแม้ว่าวันหนึ่งฉันจะไล่เธอออกไป แต่อย่าคิดว่าเธอจะหนีไปหาผู้ชายคนอื่นได้ ฉันชักอยากจะเห็นซะแล้วว่า ใครจะกล้าเก็บขยะที่ฉันเคยใช้แล้วทิ้งมาใช้ต่อ!”

ขยะ?

เขากำลังเปรียบเปรยเธอด้วยคำพูดเช่นนี้

ความเจ็บปวดเริ่มลุกลามที่หัวใจของเมเดลีน เธอผลักผู้ชายร้ายกาจออกไปโดยที่เธอไม่รู้ตัว

“เจเรมี แค่เพราะคุณไม่ซื่อสัตย์ต่อการแต่งงานครั้งนี้ มันไม่ได้หมายความว่าฉันจะมีความสัมพันธ์เช่นนั้นกับคนอื่นในแบบที่คุณเป็น! ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันมีผู้ชายเพียงคนเดียว และนั่นก็คือคุณ! คุณไม่เพียงแต่ทำให้ฉันอับอายด้วยคำพูดของคุณ แต่คุณยังทำให้ตัวเองอับอายขายหน้าด้วยเช่นกัน!”

เมเดลีนวิ่งกลับไปที่ห้องของเธอ ทันทีที่ระบายคำพูดพวกนั้นออกไป

ในทางกลับกันเจเรมี่ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ความว่างเปล่าในวงแขน ทำให้เขาตกอยู่ในความงุนงง เขาเงยหน้าขึ้นมองด้านหลังของเมเดลีน คิ้วเรียวสวยถูกขมวดเบา ๆ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึกตัว แสงจันทร์ส่องลงบนใบหน้าของชายหนุ่ม ท่าท่างและการแสดงออกของเขายังเป็นสิ่งที่ไม่ชัดเจน

…

เมเดลีนไปทำงานเช่นเดียวกับทุกครั้ง อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เธอก้าวเข้ามาในสำนักงาน เธอถูกเรียกตัวจากแผนกบุคคล

ผู้จัดการแผนกยื่นใบลาออกให้กับเธอ เมเดลีนรู้สึกสับสนอยู่ไม่น้อย เขาให้เหตุผลกับเธอเพียงสั้น ๆ “บริษัทของเราไม่ต้อนรับคนขี้ขโมย”