จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1276

ธารน้ำแข็งปิดผนึกหมื่นปี ร้อยพันเหมันต์โหมกระหน่ำกลางฤดูใบไม้ร่วง!

จิตใจของเย่หยวนปั่นป่วนสับสนคล้ายกำลังจะระเบิดออกมา

ทันทีที่เขาเห็นโฉมสะคราญร่างงามนี้ เย่หยวนพลันรู้สึกใจสั่นระรัวอย่างไร้เหตุผล!

หากเป็นลี่เอ๋อก็ยังเข้าใจได้ แต่ในครานี้กลับมิใช่กับนาง

เย่หยวนพยายามไม่ใส่ใจความปั่นปวนเหล่านี้ที่ก่อตัวขึ้น

ซึ่งก็ต้องเป็นเช่นนั้นอย่างแม่นยำ ถึงขั้นที่ว่าเขาได้แต่ติเตียนตัวเองอยู่ภายในใจ

ทว่ายิ่งพยายามไม่คิดเท่าไหร่ ความรู้สึกนี้กลับยิ่งทวีความรุนแรงเพิ่มยิ่งขึ้น

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง? น่าประหลาดใจดีใช่หรือไม่? หรือตกใจกัน?”

เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของเย่หยวนที่เปลี่ยนไปโดยพลัน ข่านนั่วยิ่งหัวเราะชอบใจเป็นการใหญ่

สีหน้าของเย่หยวนทมึงตึงมืดทมิฬถึงขีดสุด

ดั่งหัวใจถูกมีดกรีดแทงจนหลั่งเลือดสด!

บนไม้กางเขนนั้น ทั้งแขนและขาของโฉมสะคราญร่างงามถูกตอกตะปูฝังลึกลงแน่น

ธารเลือดที่หลั่งออกมาแห้งคาวมาเป็นเวลานานแล้ว!

ส่วนตะปูเหล่านี้ เย่หยวนพอรู้จักอยู่บ้าง มันเรียกว่า ตะปูผนึกวิญญาณ ทันทีที่ตอกตะปูนี้ลงบนร่างกาย มันจะเข้าผนึกจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของบุคคลนั้นเพื่อมิให้หนีออกมาได้

แม้แต่เซียนอาณาจักรราชันย์เทวะก็ไม่สามารถหนีรอดออกมาได้เช่นกัน!

ส่วนตัวไม้กางเขน กลิ่นอายพลังที่พรั่งพรูค่อนข้างผิดประหลาด พินิจได้ว่ามันมิใช่ไม้กางเขนธรรมดา

เย่หยวนมองผ่านกระจ่างชัดอย่างรวดเร็ว นั้นเป็นค่ายกลกางเขนที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อผนึกพลังปราณโดยเฉพาะ!

บนไม้กางเขนนี้ ใบหน้าของอิสตรีผู้งดงามยังคงสงบเยือกเย็นราวกับหาได้เกรงกลัวอันใดไม่

ในทางกลับกัน ทั้งๆที่ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ แต่นางก็ยังยิ้มได้!

ทว่ารอยยิ้มนี้กลับบาดคมเสียยิ่งกว่าเข็มเหล็กที่ตอกแทงลึกทะลุขั้วหัวใจของเย่หยวน

เย่หยวนรู้ดี รอยยิ้มนั้นหมายความอย่างไร!

นางมิได้คิดตำหนิหรือไม่พอใจเขาแม้สักนิด แต่ตรงกันข้ามเลย…นางยินยอมตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ด้วยซ้ำ!

ถึงจะต้องพบกันภายใต้สถานการณ์แบบนี้ แต่สำหรับนาง…มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุด!

โฉมสะคราญผู้งดงามนางนี้มิใช่ใครอื่นนอกจาก

หญิงสาวผู้งดงามที่สุดแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์…มู่หลินเสวีย!

“ฮ่าฮ่าฮ่า… สาวน้อย ดูท่าชายหนุ่มที่เจ้ารักกลับไม่มีเจ้าอยู่ในหัวใจเลย! รู้อะไรหรือไม่…หากย้อนกลับไป ทันทีที่เขาทราบว่า สาวน้อยจากตระกูลเยวี่ยล่วงลับไป เขาก็บ้าคลั่งอย่างหนักจนแทบกลายเป็นปีศาจร้าย! ดูสิ! นี่แสดงให้เห็นแล้วว่า ภายในใจของเขาไม่เคยมีเจ้ามาก่อนเลย!”

ข่านนั่วกล่าวขึ้นพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

แต่มู่หลินเสวียกลับหาได้สนใจเสียงของข่านนั่วไม่ นางสบตาเย่หยวนพร้อมรอยยิ้มหวานก่อนกล่าวว่า

“ดูท่าเจ้าจะแปลกใจไม่น้อยที่เจอข้า”

คลื่นความปั่นปวนถาโถมเข้าสู่จิตใจเย่หยวนอย่างรุนแรง!

เขาได้แต่อ้าปาก ทว่ากลับมิทราบ ตนควรกลับอะไรตอบ

เขาจะกล่าวอย่างไรดี?

บอกไปว่า รู้สึกใจสั่นทั้งๆที่ไม่เคยคิดถึงเจ้าเลย…เช่นนั้นรึ?

มู่หลินเสวียคลี่ยิ้มหวาน

รอยยิ้มอันแสนงดงามของราชินีนำแข็งนางนี้ช่างทรงเสน่ห์จนทั่วทั้งผืนพิภพต้องสั่นไหว ราวกับฟ้าดินถูกหลอมละลายอย่างน่าประหลาดใจ

มู่หลินเสวียในเวลานี้ช่างงดงามไร้ที่ติเช่นเคย

ทุกคนใต้เบื้องล่างล้วนปิดปากเงียบสนิท

พวกเขาทั้งหมดทราบดีว่า ความสัมพันธ์ระหว่างจอมราชันย์พิชิตสวรรค์กับจอมราชันย์เหมันต์ค่อนข้างคลุมเครือยิ่ง

หากย้อนกลับไป มีเหล่าอัจฉริยะมากมายที่ตามติดตามจีบจอมราชันย์เหมันต์ไม่ขาดสาย

แต่นางกลับปันใจให้เพียงจอมราชันย์พิชิตสวรรค์แค่คนเดียว!

โชคไม่ดีนัก ธารหัวใจได้แต่ร่ำร้อง บุปผาที่กำลังปริบานกลับร่วงโรยลงไปเสียก่อน ในท้ายที่สุดพวกเขาทั้งคู่ก็หาได้เดินเคียงข้างกันไม่

กาลเวลาเลยผ่าน สถานการณ์ทุกอย่างเปลี่ยนไป จี้ฉิงหยุนเป็นเพียงนามในอดีต ยามนี้เขากลับชาติมาเกิดใหม่ภายใต้นามขานเย่หยวน ณ ปัจจุบันมีเพียง จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ที่เดินเคียงคู่มากับบุตรสาวอันภาคภูมิใจของตระกูลเยวี่ยแห่งเมืองจันทร์ฉายเท่านั้น

เดิมทีเรื่องนี้ถูกกลบฝังไปนานแล้วในจิตใจของทุกคน เพราะท้ายที่สุดนี้มู่หลินเสวียได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เรื่องราวความสัมพันธ์อันแสนคลุมเครือระหว่างทั้งคู่จึงเงียบหายเขากลีบเมฆ

ยามนี้ไม่มีใครคาดคิดเลยว่า มหาศึกสงครามที่กำลังจะสิ้นสุดลง ข่านนั่วกลับใช้จอมราชันย์เหมันต์เป็นตัวประกันเพื่อขู่เย่หยวน!

และแน่นอน…แผนนี้ใช้ได้ผล!

“เจ้าไม่จำเป็นต้องเอ่ยกล่าวอันใด! แต่ข้า…ขอถามเจ้าเพียงประโยคเดียว!”

มู่หลินเสวียกล่าวขึ้นอย่างเยือกเย็น

เย่หยวนในปัจจุบัน เขาจนปัญญาจริงๆว่าจะสรรหาวาจาใดมาอธิบายความรู้สึกที่มีในขณะนี้

หากมู่หลินเสวียเผยสีหน้าความรู้สึกอันใดบ้าง อย่างน้อยมันก็ช่วยระบายความรู้สึกภายในใจของเขาออกมาได้