จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1303

ทรัพยากรไร้จำกัด!

“บัดซบ! เจ้าเด็กนี่นั้นมุดหัวอยู่ในหอมหาสมบัติจริงๆ! มันไปเอาผลึกปราณเทวะมาจากไหนตั้งมากมาย?”

“ข้าเคยตรวจสอบเรื่องนี้ไปก่อนหน้าแล้ว คุณหนูใหญ่ใช้ให้หลานฉิงนำผลึกปราณเทวะไปมอบแก่เด็กคนนั้น”

“เรื่องนี้ข้าทราบ! แต่คุณหญิงคุมเข้มตลอด คุณหนูใหญ่ จะไปมีผลึกปราณเทวะอยู่กับตัวมากมายขนาดนั้นได้อย่างไร จริงหรือไม่?”

“อืม อย่างมากก็ราวๆร้อยก้อนเห็นจะได้ ห้องบ่มเพาะระดับเหลืองใช้สิบก้อนต่อวัน คงอยู่ได้อีกไม่เกินสองสามวัน หอมหาสมบัติแห่งนี้พวกเรามิอาจยั่วยุลงมือใดๆได้ คงต้องจับตาดูกันต่อไป”

“คุณหนูใหญ่พยายามวางตัวออกห่างจากผู้คนมากที่สุดแล้วแท้ๆในช่วงหลายปีมานี้ แต่คุณนายกลับไม่วางมือ แถมยังพยายามหาโอกาสรังแกนางอีก พอทราบว่านางแอบส่งผลึกปราณเทวะให้เจ้าเด็กนี่ ในที่สุดคุณนายก็ได้โอกาส”

“ถูกต้องเลย! เรื่องรังแกกันภายในตระกูลเหลียง แม้แต่ท่านประมุขตระกูลยังไม่อยากจะกล่าวนัก แต่ข้ารู้สึกสงสารคุณหนูใหณ่มากจริงๆ ในช่วงหลายปีมานี้ นางถูกสองแม่ลูกคู่นั้นรังแกโดยตลอด ไม่รู้จิตใจของทั้งสองนางนั้นทำด้วยอะไร”

“เฮ้ออ… ตอนนี้นางถูกโยนลงคุกใต้ดินแล้ว สองแม่ลูกคู่นั้นไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆแน่นอน”

สองคู่หู่จางชุนยืนเฝ้าจับตาดูอยู่หน้าหอมหาสมบัติเป็นเวลากว่าสิบวันแล้ว ยามนี้พวกเขาเต็มไปด้วยความกังวลวิตกยิ่ง

อย่างไรก็แล้วแต่ หอมหาสมบัตินี้กลับมิใช่สถานที่ที่ตระกูลเหลียงจะไปกระตุ้นได้เลย พวกเขาทำได้เพียงจับตาดูต่อไปและรอจนกว่าเย่หยวนจะออกมา

แต่ยิ่งทั้งสองรอนานเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเท่านั้น

ไฉนพวกเขาต้องเสียเวลาให้กับไอ้หนุ่มพิการมากมายเยี่ยงนี้?

แต่เท่าที่จับใจความจากบทสนทนาของทั้งสองได้ เหลียงหวางหรูยามนี้ถูกหวังเพียนหลานจับโยนเข้าคุกใต้ดินเป็นที่เรียบร้อย ในข้อหาลักลอบส่งผลึกปราณเทวะให้เย่หยวน

ด้วยเหตุนี้ หวังเพียนหลานจึงได้โอกาสใส่ความเหลียงหวางหรูทันที และนางไม่ยอมปล่อยไปโดยง่ายแน่นอน

บางทีนางอาจใส่ความจนเหลียงหวางหรูถูกประหารชีวิต

ณ ขณะนี้ ภายในโลกแห่งศิลาจารึกบัลลังก์พิภพ อีกสิบวันได้ผ่านพ้นไป เย่หยวนออกจากการเก็บตัวอีกครั้ง

เมื่อหงหยิงเห็นโอสถปราณเทวะขั้นกลางสองเม็ดเป็นทรงสมบูรณ์สวยบนอุ้งมือเย่หยวน นางพลันตะลึงยิ่งจนปิดปากไม่อยู่

นางทราบดี ด้วยจำนวนผลึกปราณเทวะที่เหลืออยู่ในตัวเย่หยวน มันเพียงพอสำหรับเปิดใช้ค่ายกลปราณเทวะชั้นต้นได้แค่สองครั้งพอดี

ซึ่งนี่บ่งบอกอย่างชัดเจนว่า อัตราความสำเร็จในการหลอมกลั่นของเย่หยวนเท่ากับสิบเต็มสิบส่วน!

สิ่งหนึ่งที่ควรทราบ เย่หยวนซื้อวัตถุดิบสมุนไพรไปทั้งหมดสิบชุด แค่ยังไม่ทันไรกลับได้โอสถปราณเทวะขั้นกลางมาแล้วสองเม็ด

ความเร็วในการหลอมกลั่นระดับนี้ มันไม่น่ากลัวเกินไปหน่อยรึ?

แน่นอน หากนางทราบว่าก่อนที่เขาจะเข้าห้องบ่มเพาะ เย่หยวนยังเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับสมุนไพรวิญญาณศักดิ์สิทธิ์เลย หงหยิงจะไม่ยิ่งตะลึงกว่านี้?

หงหยิงนางนี้มากประสบการณ์โชกโชนคล้ายทหารผ่านศึกเจนจัด ซึ่งนางก็ทราบดีว่า การหลอมกลั่นโอสถด้วยค่ายกลมันยากเย็นแสนเข็ญเพียงใด

เพราะไม่มีใครในเมืองกุยฉางที่สามารถหลอมกลั่นโอสถด้วยค่ายกลได้เลย!

ผู้จัดการซูหาใช่เพียงผู้จัดการของหอมหาสมบัติสาขาเมืองกุยฉางเท่านั้น แต่เขายังเป็นถึงจอมเทพโอสถหนึ่งดาวขั้นสุด!

ทว่าแม้กระทั่งเขาก็ยังไม่สามารถหลอมกลั่นโอสถโดยใช้ค่ายกลได้เช่นกัน

แต่เย่หยวนที่ไร้ซึ่งพลังปราณเทวะ ไม่เพียงหยิบใช้ค่ายกลเพื่อหลอมกลั่นโอสถได้ อัตราความสำเร็จในการหลอมกลั่นยังสูงลิบลิ่ว เพราะเหตุนี้จะมิให้หงหยิงประหลาดใจได้อย่างไร?

“นายท่าน แท้ที่จริงกลับเป็นถึงนักหลอมโอสถอัจฉริยะขนานแท้ท่านหนึ่ง ความเร็วในการหลอมกลั่นช่างว่องไวเกินพรรณนา! เพิ่งผ่านไปวันเดียวก็สามารถสรรสร้างโอสถปราณเทวะที่มีคุณภาพสูงขนาดนี้ได้ โอสถทั้งสองเม็ดนี้ยังดีกว่าโอสถครั้งก่อนหน้ามากนัก! อีกไม่นาน นายท่านคงหลอมกลั่นได้เป็นโอสถปราณเทวะขั้นสูงแล้วกระมัง?”

หงหยิงอุทานขึ้น

เย่หยวนกล่าวตอบพร้อมรอยยิ้มบางประดับใบหน้าว่า

“แม่นางใจดีเกินไปแล้ว เพียงโชคช่วยเท่านั้น”

หาใช่ว่าเย่หยวนแสร้งทำเป็นเจียมเนื้อเจียมตัว แต่เขาโชคดีจริงๆ

เนื่องจากมีโอกาสแค่สองครั้ง เย่หยวนจึงกินสมุนไพรนำร้องไปก่อนสองชุดเพื่อสร้างความคุ้นเคยให้มากกว่านี้

เขาเริ่มลงมือหลอมกลั่นโอสถจริงๆก็ปาเข้าไปวันสุดท้ายพอดิบพอดี

ด้วยความแข็งแกร่งของเย่หยวนในปัจจุบัน ตัวเขามีความมั่นใจอยู่ประมาณสามจากสิบส่วนเท่านั้น

หาอื่นใด เขาก็ไม่คิดไม่ฝันเช่นกันว่า ผลที่ออกมาจะประสบความสำเร็จถึงสองครั้งติด

คู่ดวงเนตรงามปรับสายตาจับจ้องไปที่เย่หยวน ก่อนเอ่ยถามขึ้นพร้อมรอยยิ้มหวาน

“นายท่าน โปรดเรียกข้าว่า หงหยิง ไม่ทราบชื่อเสียงเรียงนามของท่านคือ?”

เย่หยวนกล่าวตอบว่า

“แม่นางหงหยิง ข้านามว่าเย่หยวน”

“นายท่านเย่เป็นคนที่มีความสามารถอย่างแท้จริง ก่อนหน้านี้หงหยิงโง่งมรู้เท่าไม่ถึงการณ์”