จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1336

“เป็นไปไม่ได้! ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าจะไปเข้าคู่สามคนนั้นได้อย่างไร? ข้าไม่เชื่อ!”

สายตาที่จับจ้องของเฟิงปิงแปรเปลี่ยนดูเอาจริงเอาจัง เห็นได้ชัดแจ้ง เขาไม่เชื่อคำพูดของเย่หยวน

ความเป็นไปได้เดียวที่มีแนวโน้มมากที่สุดคือ เย่หยวนอาศัยวิชาลับควบคุมวิญญาณชั่วและตีฝ่าออกจากวงล้อมของผู้อาวุโสทั้งสาม จึงหนีกลับมาเมืองกุยฉางได้อย่างที่เห็น

เป็นที่ชัดเจน คำอธิบายนี้สมเหตุสมผลกว่ามากโข

แต่เย่หยวนพลันยักไหล่และกล่าวอย่างแยแสไม่ว่า

“ความจริงก็คือความจริง หากการสันนิษฐานของข้าถูกต้อง ตะเกียงชีวิตของพวกมันทั้งสามเองก็คงดับมอดลงไปแล้ว หวังอวีเซียงควรจะทราบดีที่สุด รู้สึกว่ามันเองก็ลอบไปตรวจสอบให้แน่ใจที่สุสานสายลมหยินแล้วเช่นกัน”

หวังอวีเซียงเร่งตรงปรี่ไปยังสุสายสายลมหยินพร้อมพกพาเศษเสี้ยวความหวัง และหลังจากกลับมาเขาถึงขั้นไม่พูดไม่พาพลางปลีกวิเวกด้วยความสิ้นหวัง

การจากไปของเหล่าพี่น้องตระกูลหวัง นับเป็นเรื่องเลวร้ายยิ่ง และที่เลวร้ายที่สุดคือเขาไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลย

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ หยางรุยพลันอดลอมองเย่หยวนมิได้ เบื้องลึกในแววตานั้นเปี่ยมล้นไปด้วยความประหลาดใจและสับสน

สุดท้ายนี้ เขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เย่หยวนเป็นเพียงเซียนมือใหม่อาณาจักรปฐมพระเจ้าชั้นต้น แต่ไฉนถึงสามารถจบชีวิตของสามผู้อาวุโสแห่งตระกลหวังได้?

ทั้งสามคนนั้นล้วนแต่เป็นถึงเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขั้นสุด ภายใต้อาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าลงมา พวกเขานับเป็นการดำรงอยู่ที่ไร้เทียมทาน ยากนักที่จะหาผู้ใดทัดเทียม

เว้นเสียแต่ว่า เย่หยวนจะครอบครองขุมพลังระดับอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าอยู่ มิฉะนั้นมันแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จำกัดทั้งสามออกไปได้พร้อมกัน

ยิ่งไปกว่านั้นพวกนั้นทั้งสามยังนำยอดฝีมือของตระกูลหวังมาอีกฝูงหนึ่ง

เมื่อเขาพยายามสอบถามจากหลัวเจีย คำตอบของอีกฝ่ายก็ค่อนข้างคลุมเครือ หาได้เจาะลึกลงละเอียดอันใด ซึ่งสิ่งนี้ยิ่งเพิ่มความสับสบให้หยางรุยเข้าไปใหญ่

ในสายตาของหยางรุย นับวันอาคันตุกะนักหลอมโอสถคนนี้ก็ยิ่งลึกลับซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เขามั่นใจได้ก็คือ ด้วยนิสัยของเย่หยวน การกระทำของเขาแบ่งแยกได้อย่างชัดเจนระหว่างคนที่รักและคนที่เกลียด

แม้กระทั่งภายใต้สถานการณ์ที่เจียหลัวบาดเจ็บสาหัสและกำลังจะตาย เย่หยวนยังเลือกที่จะเสี่ยงชีวิตเพื่อหนีตายไปด้วยกัน

ทุกคนสามารถบอกได้เป็นเสียงเดียว ภายใต้สถานการณ์วิกฤตคือการพิสูจน์เนื้อแท้ของผู้คน ซึ่งการกระทำเหล่านี้ของเย่หยวนล้วนแล้วแต่อยู่ในสายตาของหยางรุยในที่สุด

ไม่ว่าเย่หยวนจะลึกลับหรือทรงพลังสักเพียงใด สุดท้ายนี้ก็มิใช่เรื่องเลวร้ายอันใดเลยสำหรับหอมหาสมบัติ

“เฮ้ออ… ผู้อาวุโสเฟิง ข้ากับท่านก็ทำงานช่วยเหลือกันมาหลายปี แต่ไม่คิดเลยว่า…จะมีวันนี้จริงๆ!”

หยางรุยถอนหายใจไม่หยุดหย่อนกล่าวขึ้น

เฟิงปิงเค้นเสียงเย็นกล่าวตอบว่า

“ถูกต้อง ข้ารับใช้หอมหาสมบัติมาแทบทั้งชีวิต แต่ไม่คิดเลยว่าทุกอย่างที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจไปกลับได้ผลลัพธ์แบบนี้! เพียงเห็นเด็กใหม่ดีกว่าก็ถีบหัวส่งคนเก่าอย่างไม่แยแส! เหอะ เหอะ”

“ไฉนเจ้าถึงกล่าวเช่นนี้? แม้ในวันนี้ที่เย่หยวนกลายมาเป็นคนสำคัญของหอมหาสมบัติ แต่ข้าก็ยังให้เจ้าดำรงอยู่ในตำแหน่งสำคัญไม่ต่าง ไม่ว่าจะเป็นสมุนไพรวิญญาณหรือเงินทอง ข้าก็ยังสนับสนุนเจ้าเหมือนเดิม นี่รึที่เรียกว่าถีบหัวส่ง? ประมุขหอมหาสมบัติคนนี้หาใช่คนเช่นนี้ไม่!”

หยางรุยกล่าว

“หึ! เลิกพล่ามกันได้แล้ว! อยากจะฆ่าหรือปล่อยไปแล้วแต่ตามใจชอบ!”

เฟิงปิงตะโกนกู้ร้องเสียงเย็นชา

เมื่อหยางรุยเห็นว่า เฟิงปิงไม่ยอมฟังเหตุผลของตนอีก เช่นนั้นพลันถอนหายใจไม่หยุไม่หย่อน

เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่า สุดท้ายแล้วทุกอย่างจะลงเอยด้วยบทสรุปเช่นนี้จริงๆ

หยางรุยถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า

“หลัวเจีย!”

หลัวเจียรับส่ง ร่างไสวกลายสภาพเป็นประกายแสงสายหนึ่งวูบวาบประดุจภูตผี

“อ๊ากกก! หยางรุย เจ้า…เจ้าจะต้องไม่ตายดี!”

เฟิงปิงแผดเสียงโห่ร้องลั่นสุดแสนอเนจอนาถ

เฟิงปิงยังไม่ตายในท้ายที่สุด แต่กลับถูกทำลายทะเลจิตศักดิ์สิทธิ์แทนจนไม่สามารถระดมพลังปราณเทวะใดๆได้อีกต่อไป ยามนี้เขากลายมาเป็นคนพิการโดยสมบูรณ์

หลัวเจียเข้าคุมตัวเฟิงปิงกลับไป ระหว่างนั้นหยางรุยหันมองไปยังเย่หยวนด้วยสีหน้าแววตาแสนรู้สึกผิดและกล่าวว่า

“สหายน้อยเย่หยวน เรื่องในคราวนี้ กลับเป็นข้าที่ทำให้เจ้าเดือดร้อน! ข้าไม่คิดมาก่อนเลยว่าภายในหอมหาสมบัติกลับมีคนทรยศเสียเอง หยางคนนี้ต้องขอโทษสหายน้อยเย่หยวนจริงๆ”

ในตอนนี้หยางรุยมิได้มองเย่หยวนเป็นคนพิการหรือไร้ความสามารถอีกต่อไป ต่อจากนี้กลับเป็นหอมหาสมบัติเสียเองที่ต้องการขอความช่วยเหลือจากเย่หยวน

สามารถบดขยี้สามผู้อาวุโสใหญ่ของตระกูลหวังได้ในคราเดียว ไม่ว่าเย่หยวนจะมีไผ่เด็ดแบบใดแฝงเร้นอยู่ แต่เขาย่อมมีปัญญาป้องกันตัวเองอยู่แล้ว

และไพ่ตายที่ว่าอาจยังสามารถสร้างภัยคุกคามต่อเซียนอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าได้เลยด้วยซ้ำ!