จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1428

จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1428 สู่สภาวะตัดชั่วฟ้าอีกครั้ง!
ตอนที่ 1428 สู่สภาวะตัดชั่วฟ้าอีกครั้ง!
โดย
Ink Stone_Fantasy
ซวบบ!

ดาบพิชิตมารฟ้าปลอมทะลวงร่างเย่หยวนราวกับเจาะกระดาษ ศาสตร์ยุทธ์คล้ายถูกทำลายฉีกสะบั้น ความเจ็บปวดเสียดแทงหัวใจทำเอาเย่หยวนสะดุ้งเฮือก

“เจ็บใช่ไหม? เช่นนั้นก็จงเลิกดิ้นรน! คนอ่อนแออย่างเจ้าไม่สมควรอยู่ในผืนพิภพแห่งนี้!”

ขณะที่เย่หยวนกำลังจะกล่าวอะไรสักอย่าง เย่หยวนอีกคนก็บิดดาบในมือขยี้ฉีกบาดแผลให้ขยายใหญ่ขึ้น ธารเลือดสีทองพวยพุ่งออกมาประดุจน้ำพุ ทั้งยังมีเศษเนื้อเศษลิ่มเลือดไหลออกมาด้วยเช่นกัน ศาสตร์แห่งสวรรค์ที่กอปรอยู่ในคมดาบเล่มนี้ช่างแกร่งกล้า มันสร้างบาดแผลฉกรรจ์แก่อวัยวะภายในของเย่หยวนอย่างหนัก สติยามนี้ของเย่หยวนเริ่มพร่ามัวมากขึ้นเรื่อยๆ คู่ดวงตาเริ่มตกภาพฉากเริ่มเลือนราง

“เย่หยวน!”

เมื่อเห็นดังนั้น ทั่วกายาหวูเมิ่งสั่นสะท้าน แววตาไสวทอดประกายความสิ้นหวังอยู่เปี่ยมล้น ตลอดที่ผ่านมาหรือเขาประเมินเย่หยวนไว้สูงเกินไป จึงนำพาความหายะนะมาให้แก่เขาเช่นนี้ ในความเป็นจริง หวูเฉินไม่คิดเลยว่าเย่หยวนจะล้มเหลวด้วยซ้ำ ทว่าครั้งนี้เย่หยวนคงโชคไม่ดีเหมือนครั้งก่อนหน้าแล้วจริงๆ

พลังชีวิตหลั่งไหลออกมาอย่างรวดเร็ว ดวงตาคู่นั้นค่อยๆ หม่นหมองไร้แววชีวิตชีวา เห็นได้ชัดว่าเย่หยวนกำลังจะตายในอีกไม่ช้าแล้ว ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ย่อมเป็นไปไม่ได้เลยที่เย่หยวนจะตอบโต้อันใดได้

“ไม่…ไม่ ไม่มีหนทางหยุดมันได้เลยรึ?” หวูเฉินวิตกถึงขีดสุดน้ำเสียงเริ่มเจือแววสะอื้นออกมาให้ได้ยิน

พวกเขาทั้งคู่อยู่ร่วมกันเคียงบ่าเคียงไหล่กันเกือบหนึ่งร้อยปีแล้ว จึงไม่แปลกที่ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองจะลึกซึ้งขนาดนี้ และหากคำนวณระยะเวลาให้ดี หวูเฉินร่วมกับเย่หยวนนานกว่าหลงเถิงด้วยซ้ำ กล่าวได้ว่าหวูเฉินเฝ้ามองการเติบโตของเย่หยวนมาโดยตลอดตั้งแต่เหยียบย่างขึ้นสู่มหาพิภพถงเทียน แต่ตอนนี้เย่หยวนกำลังตาย และเขา…กลับไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย

“เหนื่อยเหลือเกิน ข้าอยากนอนพัก…ยอมแพ้ไปเสียดีกว่า”

เนื่องด้วยความเหนื่อยล้าที่กัดกินมาเย่หยวนมาตลอดแรมวัน เขาหลับตาลงอย่างแช่มช้า ตลอดการเดินทางที่ผ่านมา เขาเหนื่อยมามากแล้ว!

เมื่อเห็นรัศมีกลิ่นอายของเย่หยวนตกฮวบทันควัน รอยยิ้มสุดน่าสยดสยองพลันแสยะขึ้นบนมุมปากของเย่หยวนร่างปลอม ภาพฉากนี้ช่างทำให้เขารู้สึกชื่นใจอะไรเช่นนี้

“แต่…แต่หากข้าหลับไปตอนนี้ แล้วลี่เอ๋อล่ะ…นางกำลังรอข้า รอว่าสักวันจะกลับไปหานางอีกครั้ง! แล้วจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของมู่หลินเสวียอาจดับสูญไปตลอดกาล… ข้ายังมีสัญญาที่ต้องทำอีกมากมายนัก! ข้า…ข้ายังตายตอนนี้ไม่ได้!”

เย่หยวนร่างปลอมปราดพุ่งสังหารเย่หยวนพิไรท่าทีสุดกระหายเลือด

“ฮ่าๆๆ…ไปตายซะ!”

มันขู่ร้องตะโกนลั่นอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกระชับดาบแน่นหวังสะบั้นผ่าเย่หยวนเป็นสองซีกโดยตรง

แต่ทันใดนั้น จู่ๆเย่หยวนที่หลับตาอยู่ก็ยกมือขึ้นพร้อมรับคมดาบนั้นไว้ ดั่งสรรพสิ่งหยุดนิ่งไปชั่วขณะ ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ทำให้ทั้งเย่หยวนร่างปลอมและหวู่เฉินที่เฝ้ามองอยู่ภายนอกหนังตากระตุกวูบ โพล่งตาโตเผยความตื่นตะลึงเปี่ยมล้น

เย่หยวนร่างปลอมมุ่นคิ้วถักหนา พยายามกรอกเทพลังปราณลงในตัวดาบอย่างบ้าคลั่งหวังฟันมือเย่หยวนให้ขาดสะบั้น แต่ฝ่ามือนี้กลับกล้าแกร่งประดุจเหล็กแท่ง ไม่ว่าจะทำอย่างไรมันก็ไม่สามารถตัดได้ขาด!

เย่หยวนในตอนนี้ยังคงหลับตาสนิทเสมือนว่ากำลังหลับอยู่

หู่วว…

รอยแผลที่คมดาบเจาะทะลวงลึกยามนี้ค่อยๆ สมานตัว ถูกฟื้นฟูด้วยความเร็วที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า! เย่หยวนตัวปลอมทราบโดยธรรมชาติ เย่หยวนมีวรยุทธมังกรทรราชจุติอยู่ แต่ศาสตร์แห่งดาบที่มันทะลวงเสียบร่างไปเมื่อครู่ ได้ทำลายอวัยวะภายในของอีกฝ่ายหมดแล้ว กล่าวได้ว่าเกินเยียวยาที่จะฟื้นฟูด้วยวรยุทธมังกรทรราชจุติ บาดเจ็บสาหัสปานนี้จำเป็นต้องนอนพักฟื้นสักระยะใหญ่

แต่นี่กลับรักษาหายอย่างรวดเร็วภายในเวลาอันสั้น และที่สำคัญกว่านั้นคือ ในตอนนี้เย่หยวนก็ยังหลับใหลอยู่

“สภาวะตัดชั่วฟ้า!”

“สภาวะตัดชั่วฟ้า!”

ทั้งเย่หยวนร่างปลอมและหวูเฉินแทบจะอุทานร้องลั่นขึ้นมาพร้อมกัน แต่สีหน้าอารมณ์ของทั้งสองต่างกันคนละขั้ว เย่หยวนร่างปลอมตื่นตะลึงก่อนจะรู้สึกวิตกใจอย่างหนัก เพราะนั้นเป็นขอบเขตที่มันไม่สามารถย่างถึงได้ ในขณะที่หวูเฉินดีใจอย่างยิ่งที่เห็นอีกฝ่ายสร้างปาฏิหาริย์ได้ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อสุดท้ายได้ทันท่วงที!

“หึ! เข้าสู่สภาวะตัดชั่วฟ้าในตอนนี้แล้วอย่างไร? สุดท้ายเจ้าก็ยังเป็นเย่หยวน! และยังต้องตายอยู่ดี!”