จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1439

“ผู้อาวุโสไป๋หรง!”

ไป๋ซิ่วและไป๋เฉินแทบจะร้องลั่นออกมาในเวลาเดียวกัน

สายตาของไป๋ซิ่วที่จับจ้องไปทางฉินเทียนในตอนนี้ กลายเป็นสีแดงโลหิตด้วยความโกรธจัด คล้ายว่ากำลังรำไห้เป็นสีเลือด

อย่างไรก็ตามแต่ เบื้องลึกในสายตาคู่นั้นของไป๋ซิ่วยังเร้นซ่อนความครั่นคร้ามอยู่หนึ่งส่วน จิตสังหารแห่งดาบของฉินเทียนมันน่าสะพรึงเพียงใด? หลังจากที่ถูกแทงทะลวงกลางอกไป ขุมพลังของไป๋หรงก็ตกฮวบลงอย่างรวดเร็ว

แต่เสี้ยวอึดใจนั้นเอง กรงเล็บราตรีสังหารของกุ้ยหยุนก็พุ่งเข้าหาฉินเทียนเช่นกัน และมันสายเกินไปแล้วที่ฉินเทียนชักดาบขึ้นมาต้านรับไว้

ทว่าฉินเทียนหาได้ตืนตระหนกไม่เมื่อเผชิญหน้ากับภัยอันตรายตรงหน้า มือซ้ายร่างร่ายหลอมสร้างผนึกคมดาบขึ้นมา และซัดเข้าชนกับกรงเล็บราตรีสังหารทันที

เนื่องจากเป็นการโต้สวนฉับพลัน จึงทำให้คมดาบที่ผนึกถึงขั้นหาใช่คู่มือของกรงเล็บราตรีสังหารได้เลย

อย่างไรก็ตาม ฉินเทียนผู้นี้ทรงพลังเกินไป ยามนีเร่งรุดผนึกสร้างคมดาบเพิ่มเสริมทั้งมือซ้ายและขวา พร้อมเขาผสานกำลังต้านรับกรงเล็บราตรีสังหารนั้น!

ฉินเทียนที่ประสบความล้มเหลวในการฆ่าไป๋ซิ่วทิ้ง ตัวเขาเองค่อนข้างเสียดายมิใช่น้อย

ท้านที่สุดนี้ ไป๋ซิ่วคือบุคคลที่แข็งแกร่งมากที่สุด รองลงมาจจากกุ้ยหยุน

อย่างน้อยการลอบสังหารครั้งนี้ก็ช่วยตัดขุมกำลังอีกฝ่ายได้บ้าง แม้จะเล็กน้อยก็ตามที

ทว่าทันทีทันใด ดั่งมีเสียงระฆังดังลั่นปลุกฉินเทียนให้ระวังตัวกะทันหัน จิตสังหารสายหนึ่งปะทุเดือดระอุโดยไม่มีรั้งรอน

ว่องไวดุจความคิด!

ทันทีที่สัมผัสภัยอันตรายหอบใหญ่ได้ ฉินเทียนเร่งประสานมือสองข้างไม่สนใจผู้ใดรอบข้างอีกต่อไป

การโจมตีครั้งนี้ดูน่าสะพรึงกลัวเกินไป ความรู้สึกของฉินเทียนในตอนนี้ประดุจตกอยู่ในภัยอันตรายครั้งใหญ่หลวงอย่างบอกไม่ถูก!

กลิ่นอายความตายตีขึ้นจมูกได้กลิ่นชัดแจ้ง ฉินเทียนไม่สามารถสงบสติได้อยู่แล้ว ทำได้เพียงระดมพลังทั้งหมดในร่างอย่างบ้าคลั่งเพื่อผนึกขึ้นเป็นเกราะลมปราณปกป้องร่างกาย

“จันทร์สลาย!”

ดาบพิชิตมารฟ้าตระหง่านเหนือฟ้า คล้ายมีคมคลื่นเสมือนฝนดาวตกโหมกระหน่ำซัดแทงฉินเทียนไม่มียั้ง!

อานุภาพทำลายล้างของกระบวนดาบนี้แข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าสยบดาราหลายขุมนัก!

ฝนดาวตกระดมทิ่มแทงร่างของฉินเทียนไม่ปล่อยจังหวะให้หายใจ ขีดสุดของกระบวนท่านี้คือความเร็วไร้จำกัด จนทุกคนไม่สามารถตอบสนองมันได้ทัน

บูมมม!

กระบวนดาบนี้แสดงให้เห็นถึงความสามารถอันโดดเด่น ราวกับจันทราที่แตกสลายกลายเป็นคมมีดเข้ากระหน่ำทิ่มแทงสรรพสิ่งใต้สวรรค์

ดาบพิชิตมารฟ้าฝ่าทลายแนวด้านปราการปเองกันชั้นหนาของเกราะลมปราณฉินเทียนจนแตกออก ห่าฝนคมดาบแทงทะลวงร่างของฉินเทียนรัวเร็วไม่มีหยุด

“พร๊วดดด!”

ทั่วร่างของฉินเทียนคล้ายถูกฟ้าผ่าใส่ กระอักพ่นเลือดสดคำโตอย่างรุนแรง ร่างกระเด็นอัดกำแพงหินสุดแรงไร้ปรานี

“กุ้ยหยุน!”

สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนแปรเปลี่ยน พร้อมตะโกนร้องเรียกอย่างเดือดดุ

กุ้ยหยุนเข้าใจโดยปริยาย สำแดงใช้กรงเลบราตรีสังหารอัดซ้ำใส่กำแพงหินโดยตรง!

บูมม!

กำแพงหินที่เป็นหลุมบ่อขนาดใหญ่ ยามนี้ถูกทะลวงซ้ำเป็นหลุมบ่อลึกกว่าเดิมยิ่งขึ้นไป ฉินเทียนที่อยู่ภายในนั้นเป็นตายอย่างไรยังมิอาจทราบ

“ไป!”

เย่หยวนร้องเสียงหลง และเร่งพาทุกคนหนีไปยังส่วนลึกของซากอักขระเทวะต่อทันที

แต่ในเวลานั้นเอง ไป๋ซิ่วที่ยังบ้าดีเดือด ปราดพุ่งเข้าไปในหลุมบ่อลึกบนกำแพงหินโดยไม่สนสิ่งใด

“ไอ้ผู้บุกรุก! ข้าจะฆ่าแก!”

ไป๋ซิ่วคำรามลั่นขณะเหาะทะยานโจมตีใส่สุดแรงเกิด

สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนพลันแปรเปลี่ยนทันที ก่อนเร่งตรงเข้าไป พยายามสกัดไป๋ซิ่วจากด้านข้าง

“ไป๋ซิ่ว เจ้าใจเย็นลงก่อน!”

เย่หยวนกล่าวเตือนน้ำเสียงเคร่งขรึม

แต่ไป๋ซิ่วไม่มีท่าทีที่จะหยุดแม้แต่น้อย เขาเหลือบมองไปที่เย่หยวนพร้อมดวงตาสุดแดงก่ำ ก่อนตะคอกขึ้นลั่น

“เจ้าผู้บุกรุกถอยไป! ข้าบอกให้ถอย!”

ไป๋ซิ่วยกฝ่ามือขึ้นพร้อมตบอัดร่างเย่หยวนโดยตรง!

ทว่าเสี้ยวอึดใจนั้นเอง กุ้ยหยุนยังต้านรับสกัดได้ทันท่วงที และปลดปล่อยกรงเล็บราตรีสังหารเข้าต้านภัย

บูมมม!

ในขณะเดียวกัน ฝ่ามือของไป๋ซิ่วอัดลงบนรางของเย่หยวน ถึงจะมีกรงเล็บเข้าช่วยลดทอน แต่นั่นยังคงรุนแรงมากอยู่ดี

ทั้งเย่หยวนและกุ้ยหยุนถูกส่งบินกระเด็นออกไปไกล แยกกระจายเป็นสองทิศทาง!

“พร๊วดด!”

อวัยสะภายในทั่วร่างเย่หยวนกระทบกระเทือนรุนแรง ส่งผลให้กระอักพ่นโลหิตออกมาคำโต

ในขณะที่ร่างของกุ้ยหยุนเริ่มอ่อนแอลงขึ้นทุกที กรงเล็บราตรีสังหารไม่สามารถคงทนรักษาเสถียรภาพต่อไปได้ สุดท้ายพลังแตกสลายหายไป

หวีดด!

กุ้ยหยุนสลายกลายเป็นควันสีเขียนและบินเข้าสู่ร่างเย่หยวน กลับไปฟื้นพลังภายในไข่มุกสยบวิญญาณ

ณ ปัจจุบัน ทั้งเย่หยวนและกุ้ยหยุนต่างได้รับบาดเจ็บสาหัสพร้อมกัน!