จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1518

สรุปบท ตอนที่ 1518 ผิดปกติ!: จอมเทพโอสถ

สรุปตอน ตอนที่ 1518 ผิดปกติ! – จากเรื่อง จอมเทพโอสถ โดย Internet

ตอน ตอนที่ 1518 ผิดปกติ! ของนิยายActionเรื่องดัง จอมเทพโอสถ โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1518 ผิดปกติ!
ตอนที่ 1518 ผิดปกติ!
โดย
Ink Stone_Fantasy
ไม่มีใครชัดเจนไปกว่าปาถู่อีกแล้ว สำหรับความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ในรอบที่ห้า

หากเย่หยวนสามารถผ่านรอบนี้ไปได้ เขาก็อดที่จะสงสัยมิได้เลยว่าอาจมีบางอย่างผิดพลาดไปจริงๆ

ในเวลานี้เองติงฟานก็กำลังพักผ่อนอยู่ เพื่อเตรียมท้าทายในรอบต่อไป

หลังจากที่ผ่านแต่ละรอบมาได้ เหล่านักสู้จะได้เวลาประมาณหนึ่งส่วนสี่ของครึ่งชั่วยามเพื่อพักฟื้นพลังกลับถือสู่สภาวะสุดยอดอีกครั้ง ก่อนจะออกไปท้าทายในลำดับต่อไป

ขณะที่อีกสองคนจากหกบุตรแห่งกล้วยไม้อริยะกำลังสัประยุทธ์เดือดอยู่กับคู่ต่อสู้คนที่หก

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นรองค่อนข้างมาก

ในท้ายที่สุด พวกเขาทั้งสองก็พ่ายลงและถูกส่งกลับออกมา เมื่อเห็นว่าปาถู่พ่ายแพ้ก่อนพวกเขา ทั้งคู่ต่างอดประหลาดใจมิได้

“ปาถู่เจ้าพ่ายเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร?”

หนึ่งในนั้นเอ่ยถามขึ้น

ความแข็งแกร่งของปาถู่อยู่ในลำดับชั้นกลางจากทั้งหก หากกล่าวตามหลักเหตุและผล เขาไม่ควรพลาดท่าแพ้เร็วขนาดนี้

ปาถู่พยักหน้ายอมรับแต่โดยดีว่า

“ข้าใจร้อนและอยากจะเอาชนะมากเกินไป จนประมาทส่งผลให้ข้าแพ้ลงในท้ายที่สุด ถึงอย่างไรก็ตาม แม้ข้าจะระมัดระวังตัวมากขึ้น แต่ผลที่ออกมาคงไม่ต่างกันนัก ข้าไม่สามารถผ่านรอบที่หกได้เลยแม้นจะใช้พลังทั้งหมดที่มี”

ทั้งสองพยักหน้าตอบเห็นด้วย

แต่ทันทีทันใด เมื่อทั้งสองเหลือบไปเห็นภาพฉาก ณ ด้านหนึ่ง พวกเขาต่างเผยสีหน้าประหลาดใจอย่างอดมิได้

“เด็กคนนั้นมาถึงรอบที่ห้าได้แล้วจริงรึ? มีอะไรผิดพลาดหรือไม่?”

ปาถู่กล่าวตอบว่า

“ข้ายังไม่ทันเห็นหัวหรือหางใดๆของเด็กนั่น ขณะที่ทุกคนกำลังเฝ้าดูติงฟาน เด็กนั่นก็ผ่านมาถึงรอบที่ห้าได้แล้วอย่างไม่เข้าใจเช่นกัน”

ทั้งสองที่ได้ฟังดังนั้นถึงกับพูดไม่ออก

นี่มิได้หมายความว่าความแกร่งกล้าของเด็กนั่นใกล้เคียงกับพวกเขามากแล้วงั้นรึ?

ในขณะนี้เอง เย่หยวนก็เข้าเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ในรอบที่ห้าแล้วเช่นกัน

ณ ปัจจุบัน ทุกสายตาต่างจับจ้องไปยังลานประลองวงแหวนหมายเลขสามกันเป็นตาเดียว พวกเขาต้องการเห็นว่า เย่หยวนมีความสามาราถอะไรกันแน่ ถึงสามารถผ่านมาไกลถึงรอบที่ห้าได้

ท่าทีของเย่หยวนยังคงดูไม่เร่งรีบหรือร้อนรนเท่าไหร่นักกับการต่อสู้

ภายใต้กระบวนโจมตีกระหน่ำแสนรุนแรงของฝ่ายตรงข้าม คล้ายว่าเย่หยวนถูกกดดันไล่ต้อนอยู่

แต่เย่หยวนก็ค่อนข้างหนังเหนียวนัก ทุกครั้งที่ตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย เขามักจะรอดพ้นออกมาได้อย่างหวุดหวิด

“มีบางอย่างผิดแปลกไปจริงๆ! ข้าจำได้ว่า ตอนที่เด็กนั่นอยู่ในรอบแรก ราวกับว่าเขาย่างเท้าสู่ความตายไปแล้วข้างหนึ่ง แล้วไฉนตอนนี้เขาถึงมาได้ไกลถึงรอบที่ห้ากัน?”

จู่ๆปู่เจ้อก็เอ่ยขึ้นมา

เขาค้นพบว่าท่าทางการต่อสู้ของเย่หยวนในปัจจุบันแทบไม่แตกต่างอะไรไปจากรอบแรกเลย

ราวกับว่าเขาตกเป็นรองอยู่ตลอด

เมื่อค้นพบความผิดแปลกเช่นนี้ เหล่าฝูงชนด้านนอกก็เริ่มสนทนาเจือแจวขึ้นอีกครั้ง

“ใช่แล้ว เขาดูท่าไม่ดีตั้งแต่รอบแรก หลังจากผ่านไปสักห้าถึงหกร้อยกระบวน จู่ๆเขาก็พลิกกลับมาชนะได้อย่างไรเหตุผล”

“รอบที่สองเองก็ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น! หรือเป็นไปได้ไหมว่า…เขากำลังโกงอยู่?”

“ไร้สาระ! ซากโบราณสถานแห่งนี้ ต่างเป็นครั้งแรกที่ทุกคนเข้ามา แล้วจะโกงกันได้อย่างไร?”

………………

ขณะที่ทุกคนกำลังจับกลุ่มสนทนากันอยู่นั้นเอง คมดาบของเย่หยวนก็ทะลวงกลางอกของคู่ต่อสู้ได้อย่างน่าประหลาด

เย่หยวนชนะ!

ทั่วทั้งโถงกว้างพลันเงียบสงัดลงทันใด ทุกคนต่างเฝ้ามองภาพฉากนี้ด้วยความไม่อยากจะเชื่อสายตา

นี่เป็นไปได้อย่างไร?

หรือเป็นไปได้ไหมว่า ความแข็งแกร่งของเย่หยวนอยู่เหนือไปกว่าหกบุตรแห่งกล้วยไม้อริยะไปแล้ว?

นี่…นี่เป็นเรื่องโกหกใช่ไหม?

“บัดซบ! นี่ต้องมีอะไรผิดดปกติแน่นอน! คู่ต่อสู้ของเจ้าเด็กนั่นมิได้แข็งแกร่งเท่ากับที่พวกเราพบเจอแน่นอน!”

ปาถู่ลั่นวาจากล่าวขึ้นด้วยความไม่พอใจ

อีกสองคนมีสีหน้าไม่แตกต่างกันนัก พลางเอ่ยลั่นอย่างไม่อยากเชื่อว่า

“ที่แห่งนี้ต้องมีอะไรผิดปกติแน่นอน! ผู้คนเหล่านี้ยังบอกเลยว่า เด็กนี่ดูท่าไม่ดีตั้งแต่รอบแรกแล้ว! แต่ไฉนถึงชนะมาถึงตรงนี้ได้กัน? ข้าว่าสถานที่แห่งนี้ลำเอียงแล้ว!”

ฟุบบ!

ริ้วแสงสีเย็นปราดพุ่งเข้าใส่ หนึ่งในหกบุตรแห่งกล้วยไม้อริยะ ศีรษะสะบั้นขาดออกไป แกนวิญญาณปีศาจถูกบดขยี้แหลกเละไปโดยตรง

“ในเมื่อปัญหามิได้อยู่กับคู่ต่อสู้ตรงหน้า แสดงว่าก็เหลือเพียงคำอธิบายเดียวเท่านั้น!”

เมื่อได้ยินวาจาเอ่ยดังออกมาเช่นนี้ ทุกคนต่างหูผึ่งพร้อมตั้งใจฟังในทันใด

ปาถู่เว้นช่องไฟหยุดลงเล็กน้อยและกล่าวต่อว่า

“เด็กนั่นเก็บซ่อนพลังที่แท้จริงมาตั้งแต่ต้น!”

“เก็บซ่อนพลังที่แท้จริง? แต่เห็นได้ชัดว่า เขาเป็นเพียงแม่ทัพปีศาจขั้นสุดเท่านั้น!”

“สำหรับอัจฉริยะอย่างพวกเรา ระดับพลังแสดงให้เห็นถึงอะไรได้? ตอนที่ข้าอยู่ในระดับชั้นจอมทัพปีศาจครึ่งขั้น ข้าสามารถทะลวงอกพวกเจ้าได้ในพริบตา!”

ปาถู่เอ่ยกล่าวขึ้นพร้อมน้ำเสียงเยียบเย็น

ผู้คนโดยรอบมิได้กล่าวอันใดตอบ แต่ไม่สามารถหาเหตุผลให้เข้าหักล้างได้เช่นกัน

“นี่เป็นึคำอธิบายเดียวที่สมเหตุสมผลที่สุดแล้ว ความแข็งแกร่งที่เดด็กนั่นสำแดงใช้บนลานประลองวงแหวนรอบแรก พวกเจ้าก็น่าจะประจักษ์ดีแล้ว บดขยี้ทุกคนได้ภายในหนึ่งกระบวนเคลื่อนไหว ความลึกล้ำนี้มิอาจมองผ่านอ่านออกได้โดยง่าย!”

หกบุตรแห่งกล้วยไม้อริยะอีกคนกล่าวเสริม

ปาถู่พยักหน้ากล่าวต่อว่า

“เขามิได้จงใจแสดงความแข็งแกร่งให้พวกเราเห็นอยู่แล้ว ข้าคิดว่า…ที่เขาจงใจรั้นรอนฝีมือไว้เช่นนี้เป็นเพราะ ต้องการที่จะศึกษาวรยุทธต่อสู้ของเหล่าอัจฉริยะบรรพกาลเหล่านั้น!”

“นี่…นี่ไม่แปลกเกินไปหน่อยรึ? คู่ต่อสุ้แข็งแกร่งปานนั้นยังมีอารมณ์มานั่งศึกษาวรยุทธของฝ่ายตรงข้าม?”

ทุกคนที่ได้ยินเช่นนั้นต่างสูดหายใจแช่มลึก เจือประดับสีหน้าหวาดกลัวไม่เสื่อมคลาย

คนที่กล้าทำเรื่องบ้าๆเช่นนี้ ต้องทรงพลังขนาดไหน?

“ความเป็นไปได้นี้มีโอกาสสูงมาก! หากข้าไม่ออกมาเฝ้าสังเกตฉากต่อฉาก ข้าคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสถานการณ์ข้างในเป็นมาอย่างไรกันแน่! เขาจงใจปิดบังพลังที่แท้จริงไว้แน่นอน!”

หกบุตรแห่งกล้วยไม้อริยะอีกคนกล่าวเห็นด้วยกับการคาดเดานี้เช่นกัน

ในเวลานั้นเอง ติงฟานก็เอาชนะคู่ต่อสู้ในรอบที่เจ็ดไปได้

“ฮ่าๆๆ…ช่างเป็นความท้าทายที่น่าสนใจเสียจริง! ยังคงมีคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังมากมายรออยู่! นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าต้องเผชิญกับสถานการณ์กดดันขนาดนี้! รู้สึกดีจริงๆ! หลังจากเอาชนะทั้งเจ็ดมาได้ ข้าก็รู้สึกได้เลยว่ากำลังพัฒนาไปอีกขั้น! คู่ต่อสู้คนต่อไปจะทรงพลังแค่ไหนกัน ข้าเดือดร้อนเต็มทีแล้ว! น่าตื่นเต้นเกินไปแล้ว!!”

ติงฟานระเบิดหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

……………………………………………………..