จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1524

จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1524 ไยข้า…ถึงไม่ลองบ้าง
ตอนที่ 1524 ไยข้า…ถึงไม่ลองบ้าง
โดย
Ink Stone_Fantasy
ตอนที่ 1524 ไยข้า…ถึงไม่ลองบ้าง

“หื้ม? เกิดอะไรขึ้น? บรรพกาลราตรียังไม่ยอมแพ้อีกงั้นรึ?”

“พวกเขายังจะต่อสู้กันอีกงั้นรึ? หรือเป็นไปได้ไหมว่าบรรพกาลราตรียังเหลือไพ่ตายเก็บซ่อน?”

“พวกเจ้าดูนั้น! ท่าทีของคู่ต่อสู้คนนั้นดูไม่ค่อยถูกต้องนัก!”

…

เจิ้งเจี้ยนในปัจจุบันราวกับหลงเข้าสู่สภาวะลึกลับไปเสียแล้ว

เย่หยวนคุ้นเคยกับสภาวะนี้ชัดแจ้งดีเยี่ยม นั้นคือสภาวะตัดชั่วฟ้าที่เขาบังเอิญเข้าถึงได้สองครั้งติด!

รัศมีกลิ่นอายที่แผ่สะท้านออกมาพุ่งเข้าใส่เย่หยวนจนรู้สึกเย็นสะท้านจับขั้วหัวใจ

“ไม่น่าแปลกใจสักนิด ไฉนเขาถึงกล้าอวดอ้างว่าตนไร้เทียมทานที่สุดในบรรดาระดับชั้นเดียวกันทั้งหมด! ที่แท้เขาก็สามารถเข้าสู่สภาวะตัดชั่วฟ้าได้ทุกเมื่อ!”

เย่หยวนร้องอุทานขึ้นลั่น

แต่ในเวลานั้นเอง สุ้มเสียงชราของหวูเฉินพลันเอ่ยดังก้องกลางห้วงจิตสำนึกของเย่หยวน

“นี่หาใช่สภาวะตัดชั่วฟ้าที่สมบูรณ์แบบ เป็นเพียงสภาวะที่ตนอยู่ก้ำกึ่งระหว่างห้วงความคิดและความเป็นจริง นอกจากนั้นสภาวะเช่นนี้ยังใช้ได้ในระหว่างสัประยุทธ์เท่านั้น ถึงอย่างไรมันก็ทำให้เขาปลดพันธนาการความสามารถ และยกระดับความแข็งแกร่งเกินขีดจำกัดได้ชั่วขณะหนึ่ง!”

“ฟ่อ…”

เย่หยวนสูดไอเย็นแช่มสีหน้าหวาดหวั่น ไม่คิดไม่เคยเลยว่ายังมีวิธีการต่อสู้เช่นนี้อยู่ด้วย

“นี่คือพลังที่แท้จริงของเขา? ช่างน่าประทับใจยิ่งนัก!”

เย่หยวนพึมพำชื่นชม

“กระบวนเคลื่อนไหวนี้ได้รับการยกระดับขึ้นจากสัญชาตญาณการต่อสู้อันไร้สิ้นสุด พร้อมหลอมผสานศาสตร์แห่งสวรรค์กับขอบเขตจิตใจจนกลายเป็นหนึ่งเดียว ไม่เพียงมีพรสวรรค์ระดับอัจฉริยะ แต่ยังต้องมีความเพียรพอดทนอย่างสูงถึงจะประสบความสำเร็จถึงขั้นนี้ได้ ในตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ บุคคลนี้คงเป็นยอดฝีมือผู้มีชื่อเสียงสั่นคลอนไปทั่วทั้งมหาพิภพแน่นอน!”

แม้มาตรฐานการประเมินของหวูเฉินจะอยู่ในระดับค่อนข้างสูงมาก แต่ก็ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะประเมินเจิ้งเจี้ยนไว้สูงลิบปานนี้

ถึงพรสวรรค์ในศาสตร์แห่งการต่อสู้ของบุคคลนี้จะไม่สามารถเทียบเคียงเย่หยวนได้ แต่นั่นก็มิได้ห่างชั้นกันนัก

“มาแล้ว! เร็วมาก!”

เย่หยวนโพล่งตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก เจิ้งเจี้ยนอันตรธานหายวับทิ้งทวนเหลือเพียงเงาซ้อน ปราดพุ่งโจมตีเขาโดยตรง

ดาบคู่สั้นทั้งสองเล่มกลายมาเป็นคมเขี้ยวแหลม เข้าสังหารเย่หยวนในเสี้ยวพริบตา

“ฟ้าหน่วงหยวนฉือ! เพลงดาบเมฆาลับแล!”

เย่หยวนลั่นร้องคำรามลั่น เพลงดาบเมฆาลับแลถูกฟาดฟันออกไปอีกครั้ง ในขณะที่หยิบใช้ฟ้าหน่วงหยวนฉือ เร่งลดทอนความเร็วของอีกฝ่ายทันที

เกร๊ง! เกร๊ง! เกร๊ง!

ทั้งสองแลกเปลี่ยนกระบวนดาบนับหลายสิบท่า สีหน้าเย่หยวนพลันแปรเปลี่ยนโดยกะทันหัน

ซวบ!

เสี้ยวพริบตาไสว คมดาบสั้นของเจิ้งเจี้ยนรุกหนักทวี ปาดเชือดท่อนแขนเย่หยวนเฉียวออกไป

เย่หยวนเร่งทรงตัวร่นถอยกลับออกมาโดยไว แต่เจิ้งเจี้ยนไม่มีลดละไล่ล่าติดตามดั่งเงา

ฟ้าหน่วงหยวนฉือ ไพ่ตายลับคู่กายเย่หยวนที่ไม่เคยพลาดเป้าแม้นสักครั้ง ทว่ายามนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับเจิ้งเจี้ยนเลย

ขุมพลังแห่งแนวคิดของเจิ้งเจี้ยนแกร่งกล้าเกินไป ห่างไกลเกินกว่าที่เย่หยวนในปัจจุบันจะสามารถต่อกรได้จริงๆ

วูบ! วูบ! วูบ!

เย่หยวนยามนี้เรี่ยวแรงเจียนไม่เหลือ โยกย้ายร่างพัลวันข้ามผ่านห้วงมิติเลี่ยงหลบ มิให้ถูกโจมตีโดนจุดตายสำคัญ

แต่ในขณะเดียวกัน บาดแผลบนร่างกายเย่หยวนก็เริ่มปรากฏให้เห็นมากขึ้นเรื่อยๆเลยเช่นกัน

เจิ้งเจี้ยนที่อยู่ภายใต้สภาวะตัดชั่วฟ้า กลับแข็งแกร่งจนน่ากลัวเกินไป

สัญชาตญาณการต่อสู้ของเขาถูกปลดปล่อยเกินขีดจำกัดไปแล้ว!

ทุกชั่วอึดใจราวกับว่าความแข็งแกร่งของเขากำลังเพิ่มทวีต่อเนื่องไร้ขอบเขตสิ้นสุด

ความรู้สึกเช่นนี้เหมือนกับตอนที่เย่หยวนเข้าสัประยุทธ์เดือดกับร่างปลอมของตนไม่มีผิด

หลังจากที่เย่หยวนเข้าสู่สภาวะตัดชั่วฟ้าได้ในตอนนั้น ร่างปลอมของเขาก็ตกเป็นเป้าโจมตีและเป็นรองในพริบตา

“แข็งแกร่งยิ่ง! คู่ต่อสู้คนนั้นแตกต่างก่อนหน้าโดยสิ้นเชิง เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่? เห็นได้ชัดว่าทั้งกระบวนดาบและวรยุทธเคลื่อนไหวยังคงเหมือนกับก่อนหน้า แต่ทำไมถึงแข็งแกร่งขึ้นผิดหูผิดตาปานนี้?”

ปาถู่เอ่ยกล่าวขึ้นเจือน้ำเสียงหวาดกลัวหนัก

ในสถานที่แห่งนี้ ผู้ที่พอสังเกตและจับร่องรอยการต่อสุ้ระหว่างทั้งสองได้เล็กน้อย มีเพียงหกบุตรแห่งกล้วยไม้อริยะเท่านั้น

ปาถู่และพวกของเขาที่เหลือต่างเฝ้ามองภาพฉายไม่กล้าละออกแม้เสี้ยวพริบตา กลัวว่าจะพลาดจุดสำคัญไป

เพราะตราบใดที่สมาธิของพวกเขายังคงจดจ่ออยู่กับการต่อสู้นี้ พวกเขายังพอติดตามจังหวะของทั้งคู่ได้ทันอยู่บ้าง

ในทางตรงข้าม หากพวกเขาละความสนใจออกไปแม้แต่นิดเดียว เหล่าหกบุตรแห่งกล้วยไม้อริยะจะไม่สามารถจับสัมผัสของทั้งสองได้อีกต่อไป

และสิ่งหนึ่งที่พวกเขาสัมผัสได้อย่างชัดแจ้งคือ พลังการต่อสู้ของเจิ้งจี้ยนที่เพิ่มสู้ขึ้นอย่างต่อเนื่อง ราวกับพวกคลั่งการต่อสู้ที่ไม่มีวันล้ม

เย่หยวนเริ่มเสียเปรียบลงต่อเนื่อง

ติงฟานยังคงเฝ้าติดตามอย่างใกล้ชิดไม่เหลียวละออก พลางเอ่ยปากกล่าวน้ำเสียงขรึมว่า