จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1534

จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1534 ข่มเหงผู้คน
ตอนที่ 1534 ข่มเหงผู้คน
โดย
Ink Stone_Fantasy
สีหน้าการแสดงออกของหัวหน้าสามและหัวหน้าห้าเปลี่ยนไปอย่างมาก แทบจะทันทีทันใด พวกเขาเร่งหมุนตัวขวับกำลังเตรียมวิ่งแจ้นเข้าตัวเรือนหลัก

“เจ้าหนู ท่านปู่ฟานไม่มีเวลามาเล่นกับเจ้าในวันนี้ พี่ชายของข้ากำลังจะตาย! วันอื่นค่อยสั่งสอนเสียแล้วกัน!”

หัวหน้าสามเอ่ยปากกล่าวกับเย่หยวนประโยคหนึ่ง และเตรียมวิ่งเข้าไปด้านในทันที

เย่หยวนพลันแปลกใจมิน้อย ดูเหมือนว่ากลุ่มล่ามังกรเพิ่งผ่านศึกใหญ่มา ไม่น่าแปลกที่ไฉนหัวหน้าสามดูบาดเจ็บสาหัสปานนี้

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทันทีทันใดเอ่ยกล่าวเสนอขึ้นว่า

“นี่ ไฉนไม่ให้ข้าเข้าไปดูอาการเสียหน่อย? เอ่อ…ข้าเองก็เป็นนักหลอมโอสถ ฝีมือค่อนข้างน่าประทับใจ”

เย่หยวนกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่เชื่อเขา ดังนั้นจึงเป่าแตร่อวดอ้างไปก่อนสักประโยค

หัวหน้าสามชะงักค้างไปครู่หนึ่งและกล่าวเจือน้ำเสียงหงุดหงิดว่า

“เจ้าหนู ข้าไม่มีเวลามาเล่นกับเจ้า! จะไปไหนก็ไปเถอะ!”

เย่หยวนยิ้มกล่าวหาได้สนใจวาจาอีกฝ่ายไม่

“สุดท้ายเขาก็ต้องตายอยู่ดีไม่ว่าจะพยายามอย่างไร แต่ยามนี้มีข้าอยู่ย่อมช่วยเหลือชีวิตได้แน่นอน แต่กลับเป็นเจ้าที่ปิดโอกาสนั้นเสียเอง หัวหน้าสองคงโกรธด่าสาปแช่งท่านไปจนกระทั่งตายแน่นอน”

หัวหน้าสามอดสำลักมิได้เมื่อได้ยินแบบนั้น ยามนี้ไม่มีเวลาคิดไปมากกว่านี้แล้ว จึงเอ่ยขู่ไปว่า

“เจ้าหนู ข้าเตือนเจ้าแล้ว พี่ใหญ่เองก็อยู่ข้าในนั้นด้วย เขาเป็นถึงยอดเซียนอาณาจักรราชันพระเจ้าครึ่งขั้น หากคิดเล่นตุกติก ข้ารับรองได้เลย เจ้าตายไม่เหลือชิ้นดีเป็นแน่!”

เย่หยวนยิ้มและเดินติดตามทั้งสองเข้าไป

บนเตียงปรากฏชายร่างกำยำกำลังนอนหายใจรวยริน เห็นได้ชัดว่าเขาเตรียมนับถอยหลังสู่ความตายในไม่ช้า

“ท่านปรมาจารย์อู๋เฟิน หรือเป็นไปได้ไหมว่าจะไม่มีทางช่วยเหลือจริงๆ น้องสอง…เขาสละชีวิตพุ่งเข้ามาขวางลูกธนูดอกนี้ แท้ที่จริงแล้วคนที่ตาย…ควรเป็นข้าเสียมากกว่า! ท่านปรมาจารย์อู๋เฟิน ตราบใดที่ท่านช่วยเหลือชีวิตเขาได้ ข้ายอมทุกอย่าง!”

ชายวัยกลางคนดวงตาแดงก่ำ กำลังร้องขอความช่วยเหลือจากชายยราตรงหน้า

ชายวัยกลางคนผู้นี้คือประมุขกลุ่มล่ามังกร ผู้ครอบครองขุมพลังอาณาจักรราชันพระเจ้าครึ่งขั้น

ปรมาจารย์อู๋เฟินส่ายหัวอานกล่าวว่า

“ทุกคนต่างตระหนักได้ถึงศรดับอัสนีเป็นอย่างดี เส้นลมปราณที่เชื่อมสู่หัวใจของหัวหน้าสองถูกตัดขาด นอกจากนี้ยังมีพิษผลาญกระดูกเพลิงเคลือบติดไว้อยู่ที่หัวศร เราชายชราพยายามอย่างเต็มที่แล้วจริงๆ ท่านประมุขโปรดระงับความเศร้าโศกลงเถิด นี่เป็นชะตากรรมที่มิอาจเปลี่ยนแปลงได้แล้ว”

เย่หยวนจับจ้องภาพฉากนี้พลางอดประหลาดใจมิได้

ภาพฉากนี้ดูท่าจะหาใช่ของปลอม แต่นั่นเป็นความรู้สึกที่แท้จริง มันกลั่นออกมาจากใจของพวกเขา นี่ทำให้เย่หยวนรู้สึกประทับใจกลุ่มล่ามังกรไม่น้อย

“ไฉน…ไม่ให้ข้าลองดูหน่อยล่ะ?”

เย่หยวนเหลือบมองไปที่หัวหน้าสองที่นอนอยู่บนเตียง พลางเอ่ยกล่าวขึ้น

ขณะเดียวกัน ทุกคนต่างจับจ้องไปที่เย่หยวนจนเป็นตาเดียว

“เขาคือใคร?”

สายตาของประมุขหรี่แคบแปรเปลี่ยนเป็นความตั้งใจขึ้นทันที

สีหน้าของหัวหน้าสามบิดเบี้ยวค่อนข้างน่าเกลียดยิ่ง ขณะกล่าวว่า

“พี่ใหญ่เขาเป็น…เด็กคนนั้นที่ต้องการให้พวกเขาเปลี่ยนชื่อกลุ่ม”

สีหน้าของประมุขมืดทมิฬลงทันที ก่อนคำรามเสียงต่ำขึ้นลั่น

“ล้อเล่นแล้ว!”

ตอนนี้ทุกคนในเรือนพักต่างเปี่ยมล้นไปด้วยความรู้สึกเศร้าสร้อยยิ่ง แต่นี่ไม่เพียงปล่อยให้ศัตรูย่างเท้าเข้ามา ทว่า…ยังจะปล่อยให้เขาช่วยรักษา นี่ไม่น่าขันเกินไปหน่อยรึ?

ประมุขโกรธจัดแล้วในเวลานี้ เขายกฝ่ามือขึ้นพร้อมซัดเข้าใส่เย่หยวนทันที

พลังทำลายล้างจากฝ่ามือยอดเซียนอาณาจักรราชันพระเจ้าครึ่งขั้น ช่างทรงพลานุภาพน่าทึ่งยิ่ง

เขาหาที่ระบายความขมขื่นใจนี้ได้ยายแล้ว ยามนี้มีเย่หยวนโผล่มา เขาต้องการระบายอารมณ์ทั้งหมดลงใส่เย่หยวน

แต่เย่หยวนยังคงยืนนิ่งไม่ไหวติงใดๆเสมือนภูผา เขาเอ่ยปากขึ้นอย่างเฉยเมยว่า

“หากฆ่าข้าแล้ว เขาต้องตายจริงๆแน่นอน”

สายลมกระโชกพลันชะงักหยุดกะทันหัน ฝ่ามือของประมุขแข็งค้างฉับพลัน พร้อมก่นเสียงเอ่ยกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า

“เจ้าสามารถช่วยเขาได้จริงๆรึ?”

เย่หยวนยิ้มและกล่าวว่า

“แน่นอนว่าช่วยได้ แต่นี่มีเงื่อนไขเช่นกัน”

สีหน้าการแสดงออกของประมุขแปรเปลี่ยนไปทันที ก่อนจะเผยสีหน้าแปลกๆออกมาโดยมิตั้งใจ

ชื่อกลุ่มที่ใช้กันมาหลายพันปี ยามนี้กลับต้องเปลี่ยนจริงๆน่ะรึ?

ประมุขสีหน้ามืดทมิฬลงกล่าวว่า