จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1581

อ้าวจุนจับมือเย่หยวนแน่นราวกับไม่เต็มใจที่จะแยกทางกับลูกชายตนเองมากนัก

ในที่สุดพวกเขาก็หลุดพ้นจากคำสาปได้ และนางเองก็สามารถสนทนากับลูกชายได้อย่างคนทั่วไป ทว่าบัดนี้ลูกชายของเขากำลังจะจากไปอีกแล้ว

เย่หยวนร่วมใช้ชีวิตอยู่กับนางในดินแดนเนรเทศนี้มานานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว แต่ในที่สุดจำต้องอำลากันเสีย

อ้าวจุนทราบข่าวการตายของจี้เฉินหยังแล้ว หลายวันมานี้นางเองก็รู้สึกหดหู่ไม่น้อย

เย่หยวนและลี่เอ๋อต่างพยายามปลอบโยนอ้าวจุน พยุงจิตใจของนางให้กลับมาสดใสร่าเริง

“ท่านแม่ ลูกคนนี้ติดหนี้บุญคุณหลินเสวียมากมายเกินไป ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ข้าเอาแต่โทษตัวเองมาโดยตลอด หากไม่สามารถช่วยชีวิตนางได้ในวันข้างหน้า ตัวข้าเองก็ไม่สบายใจไปตลอดชีวิต!”

เย่หยวนเอ่ยกล่าวขึ้นพร้อมคลื่นอารมณ์แสนแปรปรวน

ในที่สุดเขาก็กลับมาอาศัยร่วมกับท่านแม่ได้ดั่งครอบครัวปกติ ดังนั้นภายในใจลึกๆของเย่หยวนแล้ว เขาเองก็ไม่ต้องการที่จะลาจากแม้ตนเองไปเช่นกัน

แต่มหาพิภพถงเทียนยังมีอีกหลายสิ่งอย่างรอเข่าอยู่ และมิอาจล่าช้าได้นานกว่านี้แล้ว

เมื่อเห็นท่าทางที่ดูไม่เต็มใจของท่านแม่ เย่หยวนก็ยิ้มกล่าวว่า

“ตอนนี้ลูกชายคนนี้มีสมบัติวิเศษติดตัวอยู่ ดังนั้นการจะเดินทางเข้าออกห้วงอวกาศก็หาใช่ปัญหาอีกต่อไป ตราบใดที่อนาคตข้ามีเวลาว่างเมื่อใด ข้าจะรับกลับมาหาท่านทันที!”

ท่านบรรพบุรุษกล่าวเสริมขึ้นว่า

“บุตรแห่งสวรรค์มีความทะเยอทะยานกว้างไกลนับว่าเป็นเรื่องดีแล้วมิใช่รึ? ในเมื่อรู้ดีว่าโลกภายนอกกว้างใหญ่ไพศาลเพียงใด อนาคตของเขาจะหยุดอยู่แค่ในมุมเล็กๆได้อย่างไร?”

เมื่อได้ยินท่านบรรพบุรุษกล่าวเช่นนั้น อ้าวจุนก็อดเศร้าใจมิได้ แต่นางก็รู้ดีว่าตนก็ไม่สามารถรั้งเย่หยวนได้เช่นกัน ดังนั้นนางจึงกล่าวพร้อมรอยยิ้มอันขื่นขมว่า

“หยวนเอ่อ แม่รู้ดีว่าตลอดเส้นทางที่ฝ่าฟันมานี้มันไม่ง่ายเลยสำหรับลูก เช่นนั้นเจ้าต้องระมัดระวังตัวให้มากขึ้นในมหาพิภพถงเทียน!”

เย่หยวนพยักหน้าหนักแน่นกล่าวตอบว่า

“มั่นใจได้เลยท่านแม่ ข้าจะระมัดระวังตัวให้ดี!”

เย่หยวนออกจากดินแดนเนรเทศ เพื่อออกไปพบคุนหวูอีกครั้ง

ในอดีตที่พานพบกัน ระดับพลังความลึกล้ำของคุนหวู เย่หยวนไม่สามารถหยั่งรู้ได้เลย และเมื่อพบกันในครั้งนี้ก็ยิ่งทำให้เย่หยวนประหลาดใจเข้าไปใหญ่

เขาในปัจจุบันก็ไม่สามารถหยั่งรู้ถึงระดับพลังของคุนหวูได้เหมือนเดิม!

คุนหวูมีพลังอยู่ในอาณาจักรใดแล้วกันแน่?!

เย่หยวนตกใจที่ได้เห็นเขา แต่แท้จริงแล้ว คุนหวูกลับตกใจที่ได้เห็นเย่หยวนเสียยิ่งกว่า

นึกถึงตอนที่เย่หยวนจากออกไป ตอนนั้นคุนหวูมองเย่หยวนในแง่ร้ายนับร้อยพันเท่า

แต่ใครจะไปคิด หลังผ่านไปแค่ร้อยปี ไม่เพียงเขาจะสามารถกลับมาที่นี่ได้อย่างปลอดภัย แต่เย่หยวนยังทะลวงขึ้นไปยังอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าชั้นกลางราวกับเสือติดปีกขึ้นทะยาน!

นอกจากนี้เขายังสัมผัสได้อย่างชัดแจ้งว่า เย่หยวนได้สะบั้นศาสตร์แห่งสวรรค์ที่เชื่อมต่อไปแล้ว แต่ทว่าเขาก็ยังสามารถระดมใช้ศาสตร์แห่งสวรรค์ได้ดังเดิม ซึ่งนี่เป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้เลย

“เจ้าหนู เจ้าทำเรื่องอัศจรรย์เช่นนี้ได้อย่างไร?”

คุนหวูจับจ้องไปที่เย่หยวนพลางเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ

ศึกสัประยุทธ์ระหว่างเย่หยวนกับเทพนอกรีตบาแสวรรค์ คุนหวูย่อมทราบตระหนักดี

ในตอนนั้นทำให้เขาประหลาดใจอย่างมากเช่นกัน

ทันทีทันใด ร่างของหวูเฉินก็ปรากฏกายออกมาและยิ้มกล่าวว่า

“ตาแก่ ทั้งข้าและเจ้าต่างคิดผิดกันทั้งคู่! ศักยภาพของไอ้เด็กนี่เหนือชั้นกว่าตาเฒ่าจอมเทพนิรันดร์อย่างมาก!”

สายตาคู่นั้นของคุนหวูขยับขยายจับจ้องเย่หยวนดูจริงจังขึ้นหลายส้วน

“แล้ว?”

หวูเฉินพลางลูบเครายาวของตนเล็กน้อยและกล่าวว่า

“สิ่งที่จอมเทพนิรันดร์เคยทำสำเร็จ เขาเองก็ทำสำเร็จแล้ว ส่วนเรื่องที่จอมเทพนิรันดร์ยังทำไม่สำเร็จ เขาเองก็ทำสำเร็จแล้วเช่นกดัน! ข้าตั้งหน้าตั้งตาคอยดูอยู่ว่า ความสำเร็จของเขาจะสูงส่งเพียงใด!”

รูม่านตาดำของคุนหวูตีบแคบลงในทันใด เขาเอ่ยกล่าวขึ้นด้วยความติ่นตะลึงยิ่งว่า

“หากตาเฒ่าจอมเทพนิรันดร์ไม่ตายไปเสียก่อน เขาเองก็ขึ้นกลายเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้เช่นกัน! หรือเป็นไปได้ไหมว่า เจ้าเด็กนี่จะมีแววไต่เต้าขึ้นเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้เช่นกัน?”

คุนหวูยิ้มแต่กลับมิได้ปริปากกล่าวใดๆ นี่ยิ่งเพิ่มความสับสนให้แก่คุนหวูเข้าไปใหญ่

เดิมทีเย่หยวนต้องการปลดปล่อยคุนหวูออกจากหุบเขาเหวพระเจ้าเช่นกัน แต่กลับค้นพบว่าแม้ศาสตร์แห่งสวรรค์ในปัจจุบันจะฟื้นตัวขึ้นมากแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถรองรับระดับชั้นการดำรงอยู่เฉกเช่นคุนหวูได้ ดังนั้นเย่หยวนจึงจำต้องตัดใจจากเรื่องนี้ทิ้งไปก่อน

หลังจากที่ทุกอย่างเสร็จสิ้น เย่หยวนก็นำลี่เอ๋อ ลู่เอ๋อ อิ้งหมัวหู่และภูตเพลิง เข้าสู่โถงบัลลังก์ม่วงและข้ามฝ่าห้วงอวกาศออกไป

ทั้งลี่เอ๋อ อิ้งหมัวหู่ และภูตเพลิงยามนี้พวกเขาต่างทะลวงขึ้นกลายมาเป็นเซียนอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้ากันหมดแล้ว