จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1710

สรุปบท ตอนที่ 1710 รุนแรง: จอมเทพโอสถ

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 1710 รุนแรง – จอมเทพโอสถ โดย Internet

บท ตอนที่ 1710 รุนแรง ของ จอมเทพโอสถ ในหมวดนิยายAction เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ตอนที่ 1710 รุนแรง
เมื่อเจียนปิงเห็นเย่หยวนเขาก็กล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม “เจ้านี่เอง! เฮอะๆ โลกมันช่างกลมเสียจริง!”

เจียนฮาวหนิงขมวดคิ้วแน่น “น้องข้า เจ้ารู้จักมัน?”

เจียนปิงยิ้มรับ “ยิ่งกว่ารู้อีก! หึๆ ตาข้าเกือบบอดก็เพราะเจ้าเด็กคนนี้นี่แหละ! พี่ใหญ่ไม่ว่าเด็กคนนี้มันจะมาเพื่ออะไร ขอจงอย่าได้ตอบตกลงกับมันเด็ดขาด!”

เจียนฮาวหนิงหัวเราะ “เรื่องนั้นมันแน่นอน มีหรือที่ยังต้องให้น้องข้ามาบอก?”

เย่หยวนมองดูใบหน้านั้นของเจียนปิงด้วยความเยือกเย็นอย่างจับกระดูก

เจ้าหมอนี่มันรนหาที่ตายอย่างไม่รู้จบ!

หากเขาสิ้นหวังที่จะได้รับข่าวพวกลี่เอ๋อไปแล้ว ต่อให้ต้องเป็นศัตรูกับเมืองจักรพรรดิเลิศประกายเขาก็จะต้องสังหารเจ้านี่ลงให้ได้

แม้จะถูกเย่หยวนมองแบบนั้น แต่เจียนปิงไม่ใช่แค่ไม่กลัวแต่กลับหันมายั่วเขาแทน “เด็กน้อย โกรธเรอะ? หึๆ นี่แหละคือผลลัพธ์ของการลบหลู่ข้าผู้นี้!”

เจียนเจิ้นเทาบอก “ถอยไป ข้าจะขอเข้าพบท่านเจ้าศาลา!”

เจียนฉาวหนิงหัวเราะออกมาเมื่อได้ยิน “เจียนเจิ้นเทา เจ้าอย่าได้ลืมฐานะของตนไปหน่อยเลย! เจ้านั้นมิใช่ผู้อาวุโสแห่งศาลามายาล้ำอีกแล้ว เจ้ายังมีสิทธิใดมาขอเข้าพบท่านเจ้าศาลากัน?”

เจียนเจิ้นเทาตอบกลับมา “แม้เฒ่าคนนี้จะไม่ได้เป็นผู้อาวุโสแล้ว แต่ข้าก็ยังไม่ได้ถอนตัวจากศาลามายาล้ำ! เจียนฉาวหนิง หากเจ้ากล้าขวางทางข้า ข้ากับเจ้าคงต้องได้ลงมือต่อกันแล้ววันนี้!”

เจียนฉาวหนิงหัวเราะลั่น “งั้นก็เข้ามา ข้ากลัวเจ้ารึ?”

เจียนปิงยิ้มเยาะ “เจียนเจิ้นเทา เจ้ามันเป็นได้แค่ศัตรูขี้แพ้ของพี่ชายข้า ไปนั่งปลูกดอกไม้ทำสวนมาสองร้อยกว่าปีแล้วแท้ๆ เจ้ายังคิดว่าตัวเองจะมีปัญญาทำอะไรได้อีกเรอะ?”

เจียนเจิ้นเทาไม่คิดสนใจคำพูดของเจียนปิงและหันไปถามเจียนฉาวหนิง “เจ้าจะหลบไปหรือไม่?”

“ไม่หลบแล้วเจ้าจะมีปัญญาทำอะไรข้าได้?” เจียนฉาวหนิงกล่าวด้วยสีหน้าไม่แยแส

เจียนเจิ้นเทาหัวเราะเย้ยและส่งฝ่ามือออกมาทันที

เจียนฉาวหนิงหัวเราะและรับมันไว้ ทั้งสองคนเริ่มเข้าปะทะกันทันที

“เฮอะ เร็วเกินไปแล้ว! ผู้อาวุโสเจียนเจิ้นเทาเพิ่งจะกลับมาก็เข้าปะทะกับเจียนฉาวหนิงเสียแล้ว”

“แต่ผู้อาวุโสเจิ้นเทาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้อาวุโสฉาวหนิงหรอก นี่มันมาหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ!”

“เขาทำไปเพื่อเด็กคนนั้นใช่ไหม? มันเป็นใครกันนะถึงขั้นทำให้เขาต้องลุกขึ้นมาทำเรื่องเช่นนี้”

…

การต่อสู้ระหว่างสองผู้อาวุโสดึงดูดความสนใจของผู้คนมาได้อย่างมากมาย

แต่ทุกคนกลับไม่คิดว่าเจียนเจิ้นเทาจะมีชัยเลยแม้แต่น้อย เพราะทุกๆ ครั้งที่สองคนนี้ปะทะกันก็มักจะเป็นชัยของเจียนฮาวหนิงมากกว่าเจียนเจิ้นเทา

แต่ไม่นานทุกผู้คนก็ต้องรับรู้ว่ามีอะไรผิดแปลกไป

คลื่นพลังในร่างของเจียนเจิ้นเทากำลังพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ!

เมื่อพวกเขาเริ่ม เจียนฉาวหนิงก็รับรู้ว่าเรื่องราวมันผิดแปลก

ดูท่าเจียนเจิ้นเทาในวันนี้จะแตกต่างจากตัวเขาในอดีตมาก!

ปัง!

จู่ๆ ด้วยฝ่ามือหนึ่งของเจียนเจิ้นเทา เจียนฉาวหนิงก็ถูกซัดลอยออกไปไกล

ทะเลศักดิ์สิทธิ์ของเจียนฉาวหนิงปั่นป่วนไปหมด เขาได้แต่มองดูที่เจียนเจิ้นเทาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา “เจ้า…เจ้าสามารถแตะฐานได้แล้ว!”

เจียนเจิ้นเทาบอก “ข้าต้องขอบคุณเจ้าเลย! หากไม่ใช่เพราะเจ้าเตะข้าออกจากศาลามายาล้ำข้าก็คงยังเป็นได้แค่ราชันพระเจ้าเก้าดาวเท่านั้น แต่หากต้องขอบคุณใครก็คงเป็นสหายหนุ่มเย่หยวนคนนี้ เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นได้ก็เพราะเจ้า! คิดไปคิดมาโชคชะตาของสหายหนุ่มเย่หยวนนั้นช่างเจิดจ้า แค่มองแสงจากตัวเจ้าเฒ่าคนนี้ก็กลับได้รับประโยชน์เสียแล้ว!”

เย่หยวนยิ้ม “เรื่องทั้งหมดนั้นมันล้วนเป็นชะตาของผู้อาวุโส มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกับเย่หยวนคนนี้กัน?”

เจียนเจิ้นเทาส่ายหัว “ตระกูลเจียนเรานั้นเชื่อเรื่องราวแห่งชะตากรรมเช่นนี้มาก แม้ฝีมือข้าจะยังมองมันไม่ออก แต่ก็พอที่จะใช้สมองคาดเดามันได้บ้าง เอาล่ะ ไปกันเถอะ”

สีหน้าของเจียนฉาวหนิงตอนนี้เปลี่ยนเป็นแดงก่ำ พร้อมตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยว “เจียนเจิ้นเทา! เจ้าอย่าได้!”

เจียนเจิ้นเทาพาเย่หยวนเดินขึ้นมาโดยที่ไม่สนใจแม้แต่จะหันไปมองเขาด้วยซ้ำ

เย่หยวนหน้าถอดสีทันทีที่ได้ยิน เขาไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะมาถึงขั้นนี้ไปได้

ต่อหน้ายอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์ เขาไม่มีทางใดที่จะขัดขืนต่อสู้ได้เลย

ดูท่าเจียนเทียนหัวคนนี้คงคิดจะลงโทษเจียนเจิ้นเทาเพื่อเป็นการปกป้องลูกศิษย์ของตัวเอง

แต่เขานั้นเป็นถึงยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์ มันจะมีใครกล้าต่อว่าเขาไปได้!

“ผู้อาวุโส เรื่องนี้มันมิใช่ความผิดผู้อาวุโสเจิ้นเทา มันเป็นเย่ผู้นี้เองที่ขอร้องให้เขาพามาเจอกับท่านเจ้าศาลาเพื่อแลกกับการรักษาดวงตา! หากท่านผุ้อาวุโสอยากลงโทษก็ขอให้ลงโทษข้าเถอะ เรื่องนี้มันล้วนแต่เป็นความผิดเย่คนนี้!” เย่หยวนเดินขึ้นมาบังหน้าเจียนเจิ้นเทาไว้และกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ยอมรับ แต่ก็ไม่ต่อต้าน

หากไม่ใช่เพราะเขาต้องการเข้าพบท่านเจ้าศาลา เย่หยวนคงทำการแตกหักไปแล้ว

แต่เพื่อข่าวคราวของพวกลี่เอ๋อ เขาต้องทน!

หากตอนนี้เขาไปลบหลู่ยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์เข้า เขาคงไม่มีโอกาสใดๆ เหลืออีกแล้ว

เจียนเทียนหัวหันไปมองเย่หยวนอย่างเย็นเยือก “นี่คือเรื่องราวภายในศาลามายาล้ำของเรา! เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้มาแส่เรื่องของข้าผู้นี้? ที่สำคัญเจ้าบุกรุกเข้ามาในศาลามายาล้ำของเรา เจ้ายังคิดว่าตัวเองจะไม่ได้รับโทษอีกหรือ? วันนี้พวกเจ้าทั้งสามย่อมไม่มีใครจะได้กลับออกไป!”

พูดจบเจียนเทียนหัวก็ปล่อยคลื่นพลังโลกอันรุนแรงออกมาปะทะร่างเย่หยวนทันที

เย่หยวนหน้าซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด!ห

นี่มันคือพลังโลกของยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์สามดาว มันจะรุนแรงได้ขนาดไหน?

ตอนนี้เย่หยวนพยายามเดินปราณเทวะโกลาหลขึ้นมาป้องกัน พยายามรับแรงกดดันที่สามารถพัดเขาทั้งลูกปลิวได้

เจียนเทียนหัวนั้นตื่นตกใจไม่น้อย เพราะเขาไม่คิดว่าแค่ราชันพระเจ้าสองดาวจะมีปัญญารับมือแรงกดดันนี้

เขาหัวเราะเย้ยในใจและกำลังคิดจะลงมือต่อเย่หยวน แต่เป็นเวลานั้นเองที่มีเสียงหนึ่งดังก้องกังวานไปทั่วทั้งศาลามายาล้ำ

“เทียนหัว ให้เขาขึ้นมา!”

เจียนเทียนหัวหน้าถอดสีทันที สายตาของเขาเต็มไปด้วยความงุนงงสงสัยแต่ก็ตอบกลับไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก “ขอรับท่านเจ้าศาลา!”