จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1714

ทั้งบนถนนและในตรอกซอกซอย โรงน้ำชาร้านเหล้า มีแต่คนหนุ่มสาวอยู่มากมายไปหมด

เหล่าอัจฉริยะหนุ่มสาวนี้ต่างมีที่มาที่แตกต่างหลากหลาย แต่ทุกคนล้วนแล้วแต่มีความทะนงของตัวเองอย่างที่ไม่สามารถปิดบังไว้ได้

“ได้ยินว่าตอนนี้มียอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าหกดาวมาลงชื่อเข้าร่วมงานสังเวียนร้อยศึกแล้ว!”

“เจ้าพวกนี้มันบ่มเพาะกันยังไง? ข้าเองก็ไม่เคยเกียจคร้านบ่มเพาะอย่างขันแข็งมาตลอด แต่จนถึงตอนนี้ข้าก็ยังอยู่ที่อาณาจักรราชันพระเจ้าสี่ดาว”

“งั้นเรอะ? จริงๆ เรื่องพลังบ่มเพาะนั้นเรื่องรองนะ ที่น่ากลัวจริงๆ คือคนพวกนี้มันเข้าใจแนวคิดต่างๆ อย่างลึกซึ้ง! ข้าได้ยินว่าเจียงหนานผสานรวมสามแนวคิดไว้ด้วยกันได้ จึงมีพลังฝีมือการต่อสู้ที่เหนือล้ำผู้ใด!”

“ใช่แล้ว แล้วก็เจ้าบ้าเซียโหหยุนอีกคน ได้ยินว่ามันรู้แนวคิดแห่งการทำลายล้าง คนระดับเดียวกันไม่มีใครต้านทานมันได้เลย!”

…

ในเมืองนั้นมีการจับกลุ่มพูดคุยกันมาอย่างยาวนาน

เหล่ายอดคนมากฝีมือหลายๆ คนเริ่มถูกจับแยกขึ้นมาเป็นประเด็นที่ทำให้ผู้คนพูดคุยกันได้สนุกปาก

สังเวียนร้อยศึกนั้นมันจะแบ่งออกเป็นแปดกลุ่ม

ผู้ชนะของแต่ละกลุ่มจะได้รับการทำนายจากเจ็ดยอดผู้อาวุโสแห่งศาลามายาล้ำ

และสุดท้ายพวกเขาทั้งแปดก็จะมาห้ำหั่นกันเพื่อหาผู้ชนะเพียงหนึ่งเดียว มาเป็นผู้ชนะเลิศของสังเวียนร้อยศึกในรอบนี้!

ผู้ชนะเลิศนี้จะเป็นคนที่ได้รับการทำนายจากท่านเจ้าศาลามายาล้ำโดยตรง

มันเป็นเกียรติที่หาใดเปรียบมิได้ เหล่ายอดอัจฉริยะทั้งหลายจึงพยายามทุกวิถีทางที่จะได้รับตำแหน่งนั้นมา

แม้ว่าพวกเขาทั้งหลายจะมีศาสตร์แห่งการดูรัศมีเหมือนๆ กัน แต่ผลที่ได้ออกมามันย่อมแตกต่างกันไปตามแต่ผู้ใช้

เจ้าศาลามายาล้ำนั้นศึกษาความลับของดวงชะตาอยู่ทุกวี่วัน เหล่าอัจฉริยะที่เคยได้รับคำทำนายจากเขาล้วนแล้วแต่ได้กลายเป็นไปยอดคนชื่อดัง

เวลานี้เองที่ชั้นบนห้องส่วนตัวของร้านอาหารวิหคนิรันดร์ เจียนปิงก็กำลังยกแก้วชนกับชายหนุ่มคนหนึ่งอยู่

เมื่อเขาได้ยินว่าเย่หยวนเองก็จะไปเข้าร่วมสังเวียนร้อยศึกด้วย เขาก็ดีใจจนแทบจะลุกขึ้นเต้น

เพราะเย่หยวนนั้นได้รับการต้อนรับจากท่านเจ้าศาลา เขาจึงไม่มีปัญญาจะทำอะไรตรงๆ กับเย่หยวนได้อีก

แต่หากเย่หยวนตายลงในสังเวียนร้อยศึกด้วยน้ำมือของผู้เข้าร่วมคนอื่น มันก็คงไม่มีใครจะมาโทษเขาได้

ความเป็นความตายนั้นเป็นเรื่องที่ควบคุมไม่ได้ในสังเวียนร้อยศึก แม้ว่ามันจะมีกฎรับการยอมแพ้อยู่ก็ตาม

โดยปกติแล้ว ความตายนั้นไม่ได้มีมากมายในสังเวียนร้อยศึก

เพราะยังไงเสียเหล่ายอดอัจฉริยะที่มาร่วมสังเวียนร้อยศึกนั้นก็ล้วนแล้วต่างมียอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์คอยหนุนหลังทั้งสิ้น การสังหารกันลงจริงๆ มันคงทำให้เกิดเรื่องราวปัญญามากมายตามมาในวันข้างหน้า

แต่ทว่าในทุกๆ ครั้งที่มีการจัดสังเวียนร้อยศึกขึ้น มันก็ยังมีความสูญเสียเกิดขึ้นได้ไม่ขาด

ด้วยตำแหน่งของเจียนปิงมันไม่ยากเลยที่เขาจะรู้ข้อมูลเกี่ยวกับกลุ่มที่เย่หยวนจะได้ลง และเมื่อเขารู้ว่าเย่หยวนถูกจัดไว้ในกลุ่มเดียวกับเซียโหหยุน เขาก็ยิ่งตื่นเต้นดีใจไปยกใหญ่

การจัดกลุ่มเหล่านี้ทางเมืองจักรพรรดิเลิศประกายจะพยายามนึกคำนวนถึงฝีมือและพยายามไม่ให้ยอดคนไปเจอกันตั้งแต่รอบแรกๆ

และเซียโหหยุนคนนี้เองก็เป็นตัวเต็งของกลุ่มนี้

เมื่อเขาได้ยินว่าเย่หยวนเป็นเพียงนักยุทธอาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาว เขาก็กล่าวออกมาอย่างไม่สนใจ “พี่เจียนปิงท่านดูถูกเซียโหหยุนคนนี้เกินไปแล้ว สังหารนักยุทธอาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาวนั้นมันยังต้องให้ข้าลงมือด้วย?”

เจียนปิงตอบกลับมา “น้องเซียโหอย่าได้ประมาทมัน ต่อให้มันจะมีพลังบ่มเพาะแค่อาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาวแต่พลังต่อสู้ของมันนั้นสูงล้ำ ไม่ได้ด้อยไปกว่าข้าเลย!”

เมื่อเซียโหหยุนได้ยินเช่นนั้นเขาก็แสดงท่าทางตื่นตกใจออกมาไม่น้อย

แม้ว่าฝีมือของเจียนปิงจะไม่นับว่าแข็งแกร่งนัก แต่ยังไงเสียเขาก็มีพลังบ่มเพาะอาณาจักรราชันพระเจ้าห้าดาว

แต่ราชันพระเจ้าสองดาวกลับข้ามความห่างสามดาวขึ้นมาเทียบเคียงเขาได้?

เซียโหหยุนแสดงสีหน้าท่าทางสงสัยออกมาด้วยความตื่นเต้น “โอ้? ช่างเป็นศัตรูที่น่าสนใจยิ่ง เซียโหหยุนคงต้องขอเจอมันหน่อยแล้ว แต่ว่าเรื่องของน้องเมิ่งชิงคงต้องฝากท่านพี่เจียนปิงจัดการให้แล้ว”

เจียนปิงพยักหน้ารับและยกมือขึ้นมาตบอก “วางใจได้ ท่านอาจารย์นั้นยังดูแลข้าไม่ห่าง แค่คำขอร้องน้อยๆ ของศิษย์คนนี้มันย่อมไม่ยากเย็น”

เจียนปิงหัวเราะอยู่ในใจ เย่หยวนขอดูหน่อยเถอะว่าครานี้เจ้าจะตายไหม!