จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1892

นภาสวรรค์แปดดาวนั้นคือตัวตนที่เหนือล้ำไม่สามารถเทียบเคียงได้ในสายตาของเหล่าผู้คนเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์

แต่ตัวตนที่ไร้เปรียบเช่นนั้นกลับถูกคนที่พวกเขาคุ้นเคยฆ่าสังหารลงอย่างง่ายดาย

แต่เขาคนนี้เป็นเพียงแค่นภาสวรรค์ห้าดาว

กับเย่หยวนแล้วทุกผู้คนต่างคุ้นเคยกับเขาดี

สายตาของผู้คนที่มองมายังเขามันยังคงเป็นเด็กหนุ่มยอดอัจฉริยะคนหนึ่งอยู่

ไม่มีใครคิดใครฝันว่าเวลาแค่ไม่กี่ร้อยปีมานี้เด็กหนุ่มยอดอัจฉริยะคนหนึ่งจะเติบโตจนกลายเป็นยอดฝีมือได้ขนาดนี้

อีกด้านทางเล้งชิวหลิงก็ได้จัดการหวู่เทียนลงได้สำเร็จ

เล้งชิวหลิงชี้นิ้วออกมากดทับลงบนอกของหวู่เทียน

ทางหวู่เทียนที่โดนเช่นนั้นไปก็รู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าฟาดเข้าที่กลางอกจนต้องกระอักเลือดคำโตออกมา ร่างปลิวลอยไปไกล

เย่หยวนค่อยๆ บินร่อนลงมาจากด้านบนและมองดูหวู่เทียน “หากมีเรื่องใดเกิดขึ้นกับเจียงยู่ถัง เจ้าจะได้รู้ว่าความตายนั้นมิใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดบนโลกใบนี้”

เขาหันไปส่งสัญญาณบอกหนิงเทียนปิง ทำให้ทางหนิงเทียนปิงรีบเดินขึ้นมาจัดการผนึกทะเลจิตศักดิ์สิทธิ์ของหวู่เทียนและยกนำร่างของเขาไปทันที

เมื่อพวกโซชูเจียเห็นเช่นนั้นพวกเขาก็ได้แต่ยืนมองราวกับว่าเรื่องราวตรงหน้านี้มันเป็นแค่ความฝัน

วันนี้ ผู้ตรวจการคนใหม่ได้มาถึง แต่สุดท้ายแล้วเขายังไม่ทันเดินพ้นประตูเมืองก็ถูกเย่หยวนจัดการจนไม่เหลือชิ้นดี

เมื่อได้เห็นเย่หยวนเดินเข้ามาหาพวกเล่งหยูทั้งหลายต่างไม่มีใครกล้าที่จะขยับตัวแม้แต่น้อย

เพราะเย่หยวนในตอนนี้มันมิใช่เด็กหนุ่มเย่หยวนคนนั้นแล้ว!

เย่หยวนย่อมเข้าใจจิตใจของอีกฝ่ายได้และยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น “ท่านเจ้าเมืองโซ พี่เล่ง ท่านอย่าได้ทำเช่นนี้เลย เย่หยวนคนนี้ก็ยังเป็นเย่หยวนคนเดิม เป็นผู้อาวุโสใหญ่ของเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์คนเดิมนี้แหละ”

ได้ยินเช่นนั้นเล่งหยูและพวกท่าก็แสดงท่าทางผ่อนคลายออกมาอย่างเห็นได้ชัดแต่แน่นอนว่าพวกเขาทั้งหลายย่อมไม่ทางมองเย่หยวนเหมือนก่อนได้แล้ว

เหล่าคนทั้งหลายเดินทางเข้าเมืองและมายังจวนเจ้าเมือง แน่นอนว่าการคุยกัน มันย่อมต้องเปิดเริ่มด้วยการถามสารทุกข์สุกดิบ

นั่นทำให้เย่หยวนได้รู้ว่าหลายปีมานี้เจียงยู่ถังได้ดูแลเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์มาอย่างดี

ส่วนเรื่องของคนผู้อยู่เหนือบนกว่านั้นพวกเขาทั้งหลายย่อมไม่มีทางรู้ได้

แต่เย่หยวนคาดเดาว่าเหตุผลที่เจียงยู่ถังแตกหักกับหวู่เทียนนั้นน่าจะเป็นเพราะสัญญาที่เขาได้มีไว้ให้แก่เย่หยวนเมื่อหลายร้อยปีก่อน

เพราะหากเขาทิ้งตำแหน่งผู้ตรวจการไปแล้ว เขาย่อมไม่อาจควบคุมเรื่องราวต่างๆ ไม่อาจดูแลเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์ได้อีกต่อไป

คิดมาได้ถึงตรงนี้เย่หยวนก็รู้สึกซาบซึ้งขึ้นมาจับใจแก่การตัดสินใจนี้ของเจียงยู่ถัง

“ดูท่าข้าคงต้องเดินทางไปยังเมืองหลวงจักรพรรดิเก้ามั่นเสียหน่อย ทุกคนอย่างได้กังวล เรื่องราวของผู้ตรวจการนี้ข้าจะคิดหาทางจัดการมันให้เอง นอกจากนั้นข้ายังมีโอสถมาฝากพวกท่านทั้งหลายด้วย”

เย่หยวนหยิบขวดโอสถออกมาหลายขวดจนทำให้พวกโซชูเจียทั้งหลายต้องเบิกตากว้าง

ก่อนหน้านี้เย่หยวนได้สร้างความแตกตื่นแก่วงการโอสถในสิบเมืองสันเขาใต้มาก่อน ตอนนี้เวลาผ่านไปหลายร้อยปีแถมเขายังก้าวขึ้นอาณาจักรนภาสวรรค์ได้ โอสถที่เขากลั่นหลอมมันจะเป็นของดีแค่ไหน?

แน่นอนว่าเมื่อเย่หยวนนำโอสถออกมา โอสถของเย่หยวนทุกเม็ดต่างมีคุณภาพที่สูงส่ง

การบรรลุขึ้นดาวของพวกเขาทั้งหลายนั้นมันไมเป็นปัญหาอีกต่อไป

“อ่า จริงด้วย ด้วยตัวตนอย่างหวู่เทียน ทำไมเขาถึงต้องมาเป็นผู้ตรวจการสิบเมืองสันเขาใต้เพราะเด็กผู้หญิงคนเดียวด้วย?”

โซชูเจียถอนหายใจยาวและบอกขึ้น “หลายปีที่เจ้าจากไปนี้เมืองจักรพรรดิหยกเมฆาได้ให้กำเนิดยอดฝีมืออัจฉริยะนางหนึ่งนามหรงซีเยว่ขึ้นมา นางนั้นเป็นลูกสาวของเจ้าเมืองเมืองจักรพรรดิหยกเมฆา หรงฮั่ว เด็กสาวนางนี้เกิดมาด้วยพลังบ่มเพาะอาณาจักรราชันพระเจ้า มันถือเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของเมืองจักรพรรดิหยกเมฆา ทุกวันนี้นางได้พัฒนาตัวจนไปถึงอาณาจักรนภาสวรรค์เจ็ดดาวแล้ว! ยอดอัจฉริยะเช่นนี้แน่นอนว่าทางหอยอดดอกย่อมต้องให้ความสนใจและรับนางเข้าเป็นศิษย์คนหนึ่ง แต่หลายปีก่อนหรงฮั่วได้รับบาดเจ็บหนักจากมิติวิเศษหนึ่งทำให้หรงซีเยว่ต้องกลับมายังเมืองจักรพรรดิหยกเมฆาเพื่อดูแลพ่อที่บาดเจ็บหนัก ทำให้สุดท้ายหวู่เทียนถึงได้ตามมา”

เย่หยวนขมวดคิ้วแน่นทันทีที่ได้ยิน “เรื่องราวนี้… มันคงมีอะไรมากกว่านี้ใช่หรือไม่?”

โซชูเจียยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “สิบเมืองสันเขาใต้นี้มันเป็นเพียงแค่ดินแดนชายขอบไม่มีสายสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับเมืองหลวงจักรพรรดิใดๆ เรื่องราวทั้งหลายนี้เองก็ล้วนแต่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในดินแดนของสิบเมืองสันเขาใต้ เราจึงพอที่จะรับรู้ถึงมันได้ ส่วนเรื่องอื่นๆ นั้นเราย่อมไม่มีปัญญาจะไปหาข้อมูลได้ เรื่องของผู้ตรวจการเจียงเองก็เช่นกัน… เฮ้อ!”

สิบเมืองสันเขาใต้นั้นเป็นดินแดนชายขอบในเมืองหลวงจักรพรรดิเก้ามั่น มันย่อมไม่มีใครคิดจะหันมาสนใจติดแดนเช่นนี้

หากไม่ใช่เพราะยอดอัจฉริยะอย่างหรงซีเยว่ ดินแดนแห่งนี้มันก็คงยังเป็นดินแดนไร้ชื่อเสียงใดๆ

เย่หยวนค่อยๆ ลุกขึ้นยืน “เรื่องนี้ไม่ยาก ไปที่เมืองจักรพรรดิหยกเมฆาเพื่อถามหรงซีเยว่ตรงๆ ไม่นานคงได้รู้”

เสียยังไม่ทันจางหายแต่ร่างของเย่หยวนก็ได้จางหายไปจากจุดที่เขายืนอยู่แล้ว