จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1961

“ทำไมกันเล่า?” เย่หยวนที่ได้ยินเช่นนั้นก็ได้แต่ถามกลับไปอย่างมึนงง

เขานั้นเข้าใจได้ตั้งแต่ที่มาถึงว่าสายสัมพันธ์ของเจียนซู่เทาและเจียนหงเซียวนั้นมันไม่ธรรมดา

หากให้พูดตามหลักเหตุผลแล้วเจียนซู่เทาย่อมต้องการให้เจียนหงเซียวหายกลับมาเป็นแน่

แต่เจียนซู่เทาผู้นี้กลับปฏิเสธออกมามันทำให้เย่หยวนมึนงงอย่างมาก

เจียนซู่เทาพูดตอบกลับมา “สูตรโอสถหกชีพจรดวงดาวนี้มันเป็นของล้ำค่าในตระกูลเจียนเรา มีหรือที่จะนำมาให้คนนอกดูได้?”

เย่หยวนขมวดคิ้วขึ้นพร้อมตอบกลับไป “แต่โอสถชนิดนี้มันเป็นโอสถที่ไม่มีประโยชน์กับผู้คนภายนอก ใช้ประโยชน์ได้กับแค่เพียงคนตระกูลเจียนมิใช่หรือ? ต่อให้ข้าจะดูสูตรโอสถนี้ไป ข้าก็คงทำได้แค่ช่วยเหลือคนตระกูลเจียนเท่านั้น มีเหตุใดให้ต้องหวงเก็บไว้ด้วย?”

เจียนซู่เทาหรี่ตาลงทันทีพร้อมด้วยคลื่นความไม่พอใจที่ปล่อยออกจากร่างทำให้เย่หยวนรู้สึกได้ถึงพลังกดดันมหาศาลทันที

เจียนหงเซียวที่เห็นเช่นนั้นจึงพูดแทรกขึ้นมาอย่างตื่นตกใจ “นายท่าน ท่านโปรดสงบจิตใจก่อน เย่หยวนเขา… เขาทำไปทั้งหมดก็เพื่อช่วยเหลือข้านี้”

“หึ! ถึงกับกล้ามาเถียงคำเทพสวรรค์ผู้นี้ ช่างกล้า!” เจียนซู่เทาร้องบอก

แต่เย่หยวนก็ไม่คิดจะยอม “ผู้เยาว์แค่พูดความจริงออกมา! ปล่อยให้โอสถนี้มันอยู่ในมือท่านผู้อาวุโสไปมันก็ไม่มีประโยชน์ไม่มีใครจะหลอมได้ มีแต่จะทำให้คนตระกูลเจียนต้องเจ็บปวดหัวใจที่มีสูตรแต่ไม่มีโอสถ แต่หากมันมาอยู่ในมือข้าแล้วมันย่อมจะช่วยคนตระกูลเจียนได้มากมาย ท่านจะยังมีอะไรให้ขัดอีก?”

เมื่อเจียนซู่เทาได้ยินเช่นนั้นความไม่พอใจของเขาก็ยิ่งพุ่งขึ้นสูง “หึ ช่างเป็นเด็กน้อยที่ปากดีเสียจริง! มีหรือที่คนนอกเช่นเจ้าจะมากำหนดกฎใดๆ ในตระกูลเจียนข้าได้? ที่สำคัญเจ้าคิดจะหลอมโอสถหกชีพจรดวงดาวนี้ด้วยตัวเองที่เพิ่งขึ้นระดับหกมาหมาดๆ นั้น? เจ้าจะดูถูกโอสถนี้มากเกินไปแล้ว!”

เย่หยวนมองดูที่เขียนซู่เทาอย่างเย็นเยือก “ข้าขอเวลาห้าปี ข้าจะหลอมโอสถหกชีพจรดวงดาวได้สำเร็จอย่างแน่นอน!”

เจียนซู่เทาที่ได้ยินเช่นนั้นจึงตอบกลับมา “ผายลม! ช่างเป็นคำผายลมที่ยิ่งใหญ่! เจ้าคิดว่าโอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับหกนั้นมันหลอมได้ง่ายดายนักหรือ? หรือเจ้าคิดว่าตัวมีรัศมีผ่าจักรพรรดิแล้วจะเก่งกาจเหนือสวรรค์? หากเทพสวรรค์ผู้นี้สังหารเจ้าลงเสียตรงนี้ต่อให้วันหน้าเจ้าจะมีโอกาสขึ้นไปถึงอาณาจักรเต๋าบรรพกาลได้มันก็ไร้ค่าใด!”

พูดจบเจียนซู่เทาก็ปล่อยคลื่นพลังอันเย็นเยือกออกมาดูท่าทางราวกับโกรธแค้นคิดสังหารผู้คนจริง!

มันเป็นคลื่นพลังที่รุนแรงหนักหน่วงจนเย่หยวนไม่อาจหายใจได้ทั่วท้อง

เย่หยวนรู้สึกราวกับว่าท้องฟ้ากำลังแตกสลาย หมุนวนปั่นป่วนอย่างบ้าคลั่ง

ในตอนนั้นที่เย่หยวนยังอยู่ในอาณาจักรลายพระเจ้าเขาได้พบเจอปะทะกับเทพสวรรค์หลินฉางชิงมาก่อน ในเวลานั้นตัวเย่หยวนรู้สึกได้ถึงความไร้พลังของตนอย่างถึงที่สุด

แต่พลังในตอนนั้นมันไม่อาจเทียบเคียงได้กับพลังในตอนนี้เลย

เพราะเทพสวรรค์ผู้อยู่เบื้องหน้าเขานี้มันมิใช่สิ่งที่เด็กน้อยอย่างหลินฉางชิงจะมาเทียบเคียงได้

แต่ทว่าไม่ว่าเจียนซู่เทาจะแข็งแกร่งเพียงใดมันก็ไม่ทำให้เย่หยวนคิดยอมแพ้ สีหน้าของเขานั้นยังคงรักษาความมั่นคงไว้ได้อย่างเต็มที่

เพราะเย่หยวนนั้นเป็นคนหัวรั้นไม่ยอมใครง่ายๆ

เรื่องราวตรงหน้านี้มันทำให้เจียนหงเซียวต้องสั่นกลัวในหัวใจอย่างมาก ไม่นึกไม่ฝันว่าเรื่องราวมันจะกลับกลายเป็นเช่นนี้ไป

“ท่านซู่เทา โปรดระงับโทสะด้วย! หากท่านคิดสังหารเย่หยวนแล้วท่านโปรดสังหารข้าลงก่อนเถิด”

เจียนซู่เทาที่ได้ยินเช่นนั้นก็หันหน้ากลับมาตะคอกใส่ “หึ! เจ้าคิดว่าเทพสวรรค์ผู้นี้จะไม่กล้าสังหารเจ้าเพียงเพราะเห็นแก่หน้าเฟิงฉี?”

เจียนหงเซียวหน้าถอดสีลงและรีบส่ายหัวออกมา “มิกล้า! แต่เย่หยวนนั้นเดินทางมาก็เพียงเพื่อที่จะช่วยเหลือข้า! ข้าย่อมไม่อาจทนดูเขาต้องตายลงต่อหน้าได้!”

เย่หยวนที่ได้ยินเช่นนั้นจึงหันมาบอกแก่เจียนหงเซียว “หึ หากเขาไม่คิดให้สูตรโอสถแล้วก็ไม่ต้องขออีก จะเป็นปัญหาใดมากมาย? คนอื่นสร้างมันขึ้นมาได้ หากข้า เย่หยวนผู้นี้พยายามแล้วย่อมจะทำได้เช่นกัน! ผู้อาวุโส ไปกันเถอะ!”

เย่หยวนนั้นสามารถสร้างได้แม้แต่โอสถครองวิญญาณผสานเต๋า สุดยอดโอสถท้าทายสวรรค์เช่นนั้น เขาย่อมเชื่อมั่นว่าตนจะสามารถสร้างโอสถหกชีพจรดวงดาวขึ้นมาได้เช่นกัน

เพียงแค่ว่าตอนนี้เย่หยวนเพิ่งจะบรรลุขึ้นมาได้ไม่นานทำให้เขายังต้องทำความเข้าใจและศึกษาสมุนไพรวิญญาณและโอสถระดับหกทั้งหลายอีกมาก

ไม่เช่นนั้นแล้วเขาก็คงไม่บอกว่าต้องใช้เวลาถึงห้าปีในการหลอมโอสถหกชีพจรดวงดาวขึ้นมา

การคิดจะมาข่มขู่เย่หยวนด้วยสูตรโอสถเช่นนี้มันมิใช่เรื่องที่จะมีใครทำได้ง่ายๆ

เจียนซู่เทาเองก็ไม่นึกไม่ฝันว่าเย่หยวนจะกล่าวเช่นนั้นออกมาและได้แต่ผงะมึนงงไป

แม้ว่าเต๋าแห่งการทำนายของเขานั้นจะเหนือล้ำแต่เขาก็ไม่อาจทำนายชะตาของเย่หยวนได้ย่อมจะไม่เข้าใจความสามารถที่เย่หยวนมีอย่างแท้จริง

เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่อาจรู้ได้เลยว่าเย่หยวนนั้นมีวิชาโอสถที่เหนือล้ำเพียงใด

แต่ไม่ว่าจะอย่างไรมันก็ฟังดูเป็นคำพูดที่อวดดีจนเกินไป