จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2100

“ซินหลัวกราบคารวะท่านกงหยาง!”

ในโถงใหญ่นั้นมียอดฝีมือชายวัยกลางคนผมสีชาดในชุดนักบวชเดินนำกลุ่มคนเข้ามาก้มลงกราบด้วยท่าทางเคารพนบน้อมอย่างมาก

พวกเขาทั้งหลายทั้งสิ้นนี้ต่างเป็นยอดคนผู้ปกครองดินแดน เป็นถึงระดับเทพสวรรค์กันทั้งสิ้น

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้ากงหยางเลี่ย ยอดฝีมือระดับจักรพรรดิเทพสวรรค์เช่นนี้พวกเขาย่อมจะไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามอง

แน่นอนว่าสิ่งที่พวกเขาเชิดชูบูชาอย่างแท้จริงนั้นมันคือตัวตนของมหานักบวชขนแดงที่อยู่เหนือหัวกงหยางเลี่ยไปอีกชั้น

ศิษย์ทั้งสิบเอ็ดของมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลนั้นแต่ละคนย่อมจะเป็นยอดคนผู้ปกครองอาณาจักรกว้างใหญ่ เป็นตัวตนที่สูงส่งที่สุดในแต่ละดินแดน

แต่พวกเขาทั้งหลายในเวลานี้กลับมึนงงสงสัยถึงตัวตนของหนุ่มน้อยอาณาจักรเทพถ่องแท้ที่นั่งอยู่ข้างท่านกงหยางเลี่ยนี่

เด็กหนุ่มอาณาจักรเทพถ่องแท้ใดจะมีตัวตนสูงส่งพอนั่งข้างกงหยางเลี่ยได้?

หรือว่าจะเป็นศิษย์คนใหม่ที่มหานักบวชขนแดงรับเข้ามา?

กงหยางเลี่ยยกมือขึ้นบอกคนทั้งหลาย “พวกเจ้าทั้งหลายมาคารวะท่านรองมหาปราชญ์”

นั่นทำให้ผู้คนทั้งหลายสั่นสะท้านไปทั้งกาย มองดูเย่หยวนอย่างไม่คิดอยากเชื่อ

“เขา…เขานี้คือรองมหาปราชญ์ที่ท่านมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลเลือก? ยังอายุน้อยแท้!”

“แค่เทพถ่องแท้ก็ก้าวข้ามหัวสิบเอ็ดศิษย์ขึ้นไปได้หรือ? เด็กคนนี้มันมีดีอะไรกัน?”

“มันด้วยเหตุผลใด? เด็กน้อยเช่นนี้จะเก่งกาจไปกว่ามหานักบวชขนแดงได้? ข้าไม่เชื่อหรอก!”

…

ที่ด้านล่างมันเกิดเสียงไม่เห็นด้วยขึ้นมาอย่างไม่ขาดสายจากเหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลาย แน่นอนว่าพวกเขาย่อมจะมึนงงกับคำพูดแนะนำนี้ของกงหยางเลี่ย

แต่หลังจากผ่านความตกตะลึงไปได้ พวกเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา

พวกเขาทั้งหลายนี้เป็นยอดนักบวชเจ็ดดาวแห่งอาณาจักรวิญญาณประจิม แน่นอนว่าย่อมจะต้องเชิดชูมหานักบวชขนแดงอย่างมากมาย

หากเป็นศิษย์พี่ของมหานักบวชขนแดงอย่างท่านมหานักบวชถ้ำเมฆาที่ได้รับนาม ‘รองมหาปราชญ์’ ไป พวกเขาทั้งหลายย่อมจะไม่คิดพูดจาขัดว่าใด ๆ

แต่ว่าเย่หยวนนั้นยังเป็นแค่เด็กหนุ่มน้อย พลังบ่มเพาะเองก็ต่ำต้อย

เด็กหนุ่มเช่นนี้กลับมายืนบนหัวของมหานักบวชขนแดง ใครกันที่จะยอมรับมัน?

ยอดฝีมือผมสีชาด ซินหลัวคนนั้นกล่าวขึ้น “ท่านกงหยาง อย่าได้หาว่าเราไม่มีมารยาทเลยแต่เด็กหนุ่มคนนี้มันมีอายุแค่พันกว่าปี อาณาจักรบ่มเพาะของเขาเองก็แค่ระดับหกขั้นปลาย ให้เขาได้ตำแหน่งรองมหาปราชญ์ไปเช่นนี้เราไม่อาจจะยอมรับได้จริง ๆ!”

“ใช่แล้ว ท่านกงหยาง! ให้เราก้มหัวให้เด็กหนุ่มเช่นนี้ เราไม่อาจจะยอมรับได้จริง ๆ!”

“ท่านกงหยาง อย่าหาว่าข้าถือตัวเลย แต่แม้เราจะก้มหัวให้เขาจริง ๆ ตัวเขาจะรับความเคารพของเราไว้ได้หรือ?”

…

เสียงไม่พอใจดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย พวกเขาทั้งหลายย่อมไม่อาจจะยอมรับการปรากฏตัวของรองมหาปราชญ์คนนี้ได้

มหานักบวชขนแดงและศิษย์พี่ทั้งหลายนั้นต่างเป็นยอดคนในหมู่ยอดจักรพรรดิเทพสวรรค์

ในหมู่นักบวชแปดดาวด้วยกันแล้ว พวกเขาล้วนเป็นสุดยอดตัวตนเหนือโลกหล้า

แต่แม้คนเช่นนั้นก็ยังไม่อาจจะเป็นรองมหาปราชญ์ได้ เหตุใดเด็กหนุ่มเช่นนี้ถึงได้กลายเป็นรองมหาปราชญ์ไป

คนทั้งหลายนั้นพูดออกมาอย่างไม่พอใจ แต่ก็มีคำพูดหนึ่งที่ติดอยู่ในใจแต่ไม่กล้ากล่าว นั้นก็คือมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลแก่จนเลอะเลือนไปแล้ว

หลายปีก่อนมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลนั้นได้ประกาศต่อเผ่าอสูรว่าให้เรียกเย่หยวนเป็นรองมหาปราชญ์

ไม่มีใครรู้จักนามเย่หยวนนี้ ไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากไหน

การประกาศนี้มันสุดแสนเลื่อนลอย เพียงแค่บอกว่าเย่หยวนนั้นมีเต๋าโอสถที่เหนือล้ำและสามารถแก้หมากล้อมนิรันดร์ ‘อย่าถาม’ ได้

ไม่มีรายละเอียดอื่นใดนอกจากนั้น

ในตอนแรก ๆ คนทั้งหลายต่างจะตื่นตะลึง

แต่หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มพูดกันไปว่ารองมหาปราชญ์นี้อาจจะเป็นยอดคนในระดับเดียวกับมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาล

เขานั้นเป็นยอดคนที่จู่ ๆ ก็มาถกเต๋าโอสถกับมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลและอ่อนแอกว่านิดหน่อยจึงได้ชื่อว่าเป็นรองมหาปราชญ์ไป

แต่ตอนนี้เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างเห็นแค่เทพถ่องแท้อยู่ตรงหน้า ที่สำคัญเขายังเป็นมนุษย์ แล้วจะบอกว่าเด็กหนุ่มคนนี้คือผู้ได้รับฉายานามรองมหาปราชญ์ พวกเขาคงไม่อาจยอมรับได้แน่