จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2124

แกรก…แกรก แกรก

เสียงแตกร้าวเริ่มค่อย ๆ ดังขึ้นมาจากบนท้องฟ้ากว้างใหญ่ เวลานี้ดาบยักษ์ของเย่หยวนนั้นมันค่อย ๆ แตกร้าวออกมา

ตอนนี้บนตัวดาบนั้นมันค่อย ๆ เกิดเส้นรอยร้าวขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไม่อาจห้าม

เจตจำนงของสองยอดจักรพรรดิเทพสวรรค์นี้มันรุนแรงจนเกินไป

เมื่อได้เห็นว่าดาบนั้นมันใกล้จะหักลงเต็มทีจักรพรรดิเทพสวรรค์ซือซูก็ยิ้มขึ้น “หึ ๆ! ข้าขอดูหน่อยเถอะว่าเจ้าจะยังไม่ตายได้อย่างไร! จะเรียกเจตจำนงแห่งดาบได้แล้วทำไมเล่า? ต่อให้เจ้าจะมีจิตเหนือล้ำฟ้าดินปานใดแต่เจ้าจะมีปัญญาต้านทานยอดคนทั้งสองท่านนี้พร้อม ๆ กันได้?”

เวลานี้ทั้งหม้อหลอมและฝ่ามือนั้นยังคงถูกกดดันลงมาเรื่อย ๆ โดยที่มีดาบยักษ์นั้นเป็นเสาค้ำยันไว้เพียงลำพัง

เพียงแค่ว่าเมื่อมองดูดาบนั้นแล้ว มันคงต้านทานพลังทั้งสองได้อีกไม่นาน

“เฮ้อ สุดท้ายก็ยังอ่อนแอกว่าหน่อย!”

“ในมหาพิภพถงเทียนนี้จะมีสักกี่คนที่ต้านทานพลังของยอดคนทั้งสองนี้พร้อม ๆ กันได้?”

“น่าเสียดายจริง ๆ รองมหาปราชญ์นั้นเป็นยอดคนแท้ ๆ!”

…

เสียงแสดงความเสียดายดังขึ้นไม่ขาดสายเพราะพวกเขานั้นเสียดายพรสวรรค์และอนาคตในวันหน้าของเย่หยวนที่กำลังจะต้องตายลง

แต่ทว่าท่ามกลางเสียงถอนหายใจนั้นเย่หยวนกลับได้ยกฝ่ามือขึ้นดันออกไปยังท้องฟ้ากว้างพร้อมคลื่นพลังที่รุนแรงล้ำ

“จิตวิญญาณมังกรของข้าค้ำจุนจักรวาล! จงปรากฏแก่ข้า!”

เย่หยวนร้องขึ้นมาพร้อมคลื่นลมแรงที่พัดทุกสิ่งอย่างปลิวไหวไป

จากนั้นไม่นานเจตจำนงมังกรที่รุนแรงไม่แพ้เจตจำนงแห่งดาบมันก็ได้พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

“โฮ่ก!”

เจ้ามังกรยักษ์นั้นเปิดปากร้องลั่นส่งเสียงอันโกรธแค้นไม่ยอมฟ้าดิน มันเป็นเสียงร้องที่ไม่หวาดกลัวผู้แข็งแกร่ง มันเป็นเสียงร่ำร้องของความไม่ยอมใคร

เจ้ามังกรยักษ์พุ่งทะยานขึ้นฟ้าไปรับฝ่ามือนั้นไว้

ปัง!

ดาบยักษ์ปะทะหม้อหลอมยักษ์ มังกรยักษ์ปะทะฝ่ามือยักษ์

ภายใต้สายตาอันมึนงงของทุกผู้คน ทั้งหม้อหลอมและฝ่ามือนั้นมันก็ได้ค่อย ๆ ตกลงมาช้าลงเรื่อย ๆ

ตอนนี้สี่เจตจำนงมันได้เข้าปะทะกันอยู่กลางอากาศ

แน่นอนว่าคลื่นพลังจากการปะทะนี้มันย่อมจะสั่นสะท้านไปทั้งโลกา

ลมรุนแรงพัดโบก ฟ้าดินลั่นคลอน

เหล่าทหารเลวและทหารม้าทั้งหลายที่เคยทำสงครามบนหมากกระดานนี้ได้ถูกคลื่นพลังนี้พัดจนหายไปไม่เหลือแม้ร่องรอย

“นี่มัน…นี่มันเจตจำนงมังกรฟ้า! เหตุใดเขาถึงได้มีเจตจำนงมังกรฟ้าที่รุนแรงและบริสุทธิ์ปานนี้ได้? นี่มันคงอยู่ในระดับของเหล่าบรรพบุรุษทั้งหลายแล้วมิใช่หรือ!”

หลงฉือนั้นได้แต่จ้องมองดูเย่หยวนภายในเกมกระดานนี้พร้อมด้วยดวงตาที่แทบจะถลนออกจากเบ้า

เดิมทีแล้วต่อให้จะเป็นตอนที่เย่หยวนใช้พลังสายเลือดมังกรออกมาและใช้เสียงเทพมังกรเขาก็ไม่ได้ตื่นตะลึงมากมาย

แต่เจตจำนงมังกรฟ้ามันแตกต่างกัน!

เพราะนี่มันคือสิ่งที่ฝังอยู่ในจิตศักดิ์สิทธิ์ การที่เย่หยวนสามารถใช้เจตจำนงมังกรฟ้าออกมาได้เช่นนั้นมันย่อมจะหมายความว่าเขามีจิตวิญญาณมังกรบริสุทธิ์!

ซึ่งมันจะหมายความว่าเย่หยวนนั้นเป็นสมาชิกเผ่ามังกรฟ้า?

ที่สำคัญไปกว่านั้นเจตจำนงมังกรฟ้าที่สามารถจะต้านทานฝ่ามือยักษ์ของมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลได้นั้นมันจะต้องเป็นตัวตนที่สูงล้ำปานใด?

เย่หยวนนั้นมีสายเลือดมังกรฟ้าที่บริสุทธิ์ล้ำเสียยิ่งกว่าเหล่ามังกรส่วนมากเสียด้วยซ้ำ!

ที่ด้านข้างตัวหลงเสี่ยวฉุนก็ได้แต่เบิกตากว้างมองดูภาพตรงหน้า มองดูเย่หยวนอย่างไม่คิดเชื่อสายตา

ตัวนางนั้นได้ฟื้นคืนสติมาสักระยะหนึ่งแล้ว

ตอนนี้นางได้แต่เบิกตากว้างพูดขึ้น “เย่หยวนมีเจตจำนงมังกรที่เหนือล้ำเสียยิ่งกว่าของข้าอีก! ช่างไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ!”

แต่ทว่ามันยังไม่หยุดเท่านั้น

เพราะอีกมือหนึ่งของเย่หยวนได้ถูกยกขึ้นสูงอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้มันเป็นพลังของเผ่ากิเลน!

ในมือของเขานั้นมันคือกระดูกจักรพรรดิกิเลน!

เย่หยวนนั้นไม่ทราบว่ากระดูกจักรพรรดิกิเลนนี้ เจ้าของมันจะเก่งกาจมากแค่ไหนตอนที่ยังมีชีวิตแต่แม้จะตายไปนานนับล้าน ๆ ปีแล้วเขาก็ยังใช้พลังสายเลือดกดดันเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์เผ่ากิเลนได้ เย่หยวนจึงคิดว่าต่อให้มันจะอ่อนแอกว่ามหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาล มันก็คงไม่อ่อนแอไปกว่ากันมากมายนัก

ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วมีหรือที่เจตจำนงภายในกระดูกจักรพรรดิกิเลนนี้มันจะเป็นสิ่งทั่ว ๆ ไปได้?

แน่นอนว่าเมื่อเงาร่างกิเลนยักษ์นั้นพุ่งทะยานขึ้นฟ้า มันก็พุ่งเข้าไปหาทั้งหม้อหลอมยักษ์และฝ่ามือยักษ์ทันที

ปัง!

ฟ้าดินสั่นสะเทือนขึ้นอีกครั้ง!

ตอนนี้เมื่อมีกิเลนยักษ์เข้าร่วมวงด้วยมันจึงเกิดการเปลี่ยนแปลงอันมหาศาลขึ้น

เพราะเวลานี้ทั้งหม้อหลอมยักษ์และฝ่ามือยักษ์นั้นมันค่อย ๆ ถูกดันกลับขึ้นฟ้าไป!

ไม่ว่าจะเป็นสิ่งไหนมันก็ล้วนเป็นตัวตนที่แทบจะไม่เคยปรากฏขึ้น

แต่สามเจตจำนงนี้มันกลับถูกเย่หยวนใช้ออกมาพร้อม ๆ กัน

ไม่อาจคาดเดาได้!

เขานั้นได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่นออกมา “อาจารย์ ท่านไปสร้างคู่ปรับระดับใดไว้กัน! หากวันหน้าเขาก้าวขึ้นมาแล้วท่านจะเทียบเคียงกับเขาได้จริง ๆ หรือ?”

แม้ว่าเจ้าอย่าถามกระดานนี้มันจะมิใช่การเทียบพลังฝีมือที่แท้จริง แต่ความเป็นไปได้ของพลังที่เย่หยวนแสดงออกมานั้นมันย่อมจะทำให้ผู้คนไม่อาจลืมลง

แม้ว่านี่มันจะเป็นสนามรบพิเศษ แต่เย่หยวนก็เอาชนะการร่วมมือของมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลและโอสถบรรพกาลลงได้ในระดับหนึ่ง

แน่นอนว่าความสำเร็จระดับนั้นมันย่อมทำให้ผู้คนตื่นตะลึง

ยิ่งผู้คนได้พัฒนาตัวไปมากพวกเขาก็ยิ่งจะได้เข้าใจว่าเจตจำนงแห่งเต๋านั้นมันสำคัญกับนักยุทธปานใด

อย่างที่เย่หยวนว่า หากไม่มีจิตใจของยอดคนแล้วมีหรือที่คนจะวางตัวเหนือสวรรค์ทั้งเก้าได้?

จักรพรรดิเทพสวรรค์ซือซูนั้นได้แต่มองภาพตรงหน้าพร้อมอ้าปากค้าง “นี่มัน…เป็นไปได้อย่างไร? มันจะเป็นไปได้อย่างไร! แค่เทพถ่องแท้คนหนึ่งกลับเอาชนะจิตของมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลและโอสถบรรพกาลลงพร้อม ๆ กันได้! สองท่านนี้มันคือยอดคนเหนือฟ้าดินเชียวนะ!”

เดิมทีตัวเขานั้นย่อมจะคิดว่าเย่หยวนคงถูกจิตของคนทั้งสองบนขยี้แน่แล้ว

แต่จู่ ๆ ในพริบตาเดียวเย่หยวนกลับยืนหยัดต่อต้านฟ้าดิน เจตจำนงเหนือล้ำสวรรค์เอาชนะจิตของสองยอดคนนั้นลงได้อย่างเหนือล้ำ

ตอนนี้แม้แต่โลกมิติที่ทั้งสองคนนั้นสร้างขึ้นก็ยังค่อย ๆ แตกร้าวออก

ผลลัพธ์เช่นนี้มันย่อมเหนือล้ำกว่าที่เขาจะจินตนาการ

น่ากลัว!

ปัง!

ในเวลานั้นเองที่หมากกระดานนั้นมันได้สูญสิ้นพลังลง

สองเงาร่างค่อย ๆ ปรากฏสู่สายตาผู้คนทั้งหลาย

ในที่สุดเวลานี้ผู้คนก็ได้เห็นใบหน้าของมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลและโอสถบรรพกาลในที่สุด

แม้ว่ามันจะไม่ได้ชัดเจนใดมาก แต่พวกเขาก็ได้เห็นแล้ว

เดิมทีพวกเขานั้นย่อมจะเป็นเงาร่างลึกลับถูกพลังของหมากกระดานนี้ปิดบังไว้มิดชิด

แต่ตอนนี้เย่หยวนได้ทำลายโลกนั้นลงและลากตัวของพวกเขาออกมายังโลกภายนอก!

…………………………