จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2126

“หืม?” โอสถบรรพกาลร้องขึ้นมา

แต่ทางมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลนั้นต้องหัวเราะลั่นขึ้น “ฮ่า ๆ ๆ …ฉลาดมาก! เก่งกาจ! เด็กน้อย เจ้ามีฝีมือไม่น้อยจริง ๆ! เพียงแค่ว่าข้านั้นสงสัยเหลือเกินว่าเจ้าจะเอาตัวรอดจากสองยอดเต๋าของเราไปได้ถึงเมื่อใด!”

ทุกผู้คนที่มองเห็นเรื่องราวนั้นต่างผงะไปตาม ๆ กันไม่ว่าจะดูอย่างไรดัชนีของเย่หยวนนั้นมันก็สุดแสนจะไร้ค่า เหตุใดมันจะเก่งกาจไปได้?

แต่เวลานี้จีโมต้องเบิกตากว้างมองดูภาพตรงหน้าด้วยปากที่อ้าค้าง

คนอื่นไม่รู้ แต่มีหรือที่ตัวเขาจะมองไม่ออก?

ดัชนีนี้ของเย่หยวนมันทั้งดูธรรมดาและไร้พลังใด แต่มันนั้นกลับกลายเป็นยาแก้ให้แก่ความอันตรายที่ยอดคนทั้งสองทิ้งไว้หลังจากเปิดฟ้าดิน

หากปล่อยเรื่องราวให้ดำเนินต่อไปตามคนทั้งสองนั้น ต่อให้ทั้งสองยอดคนจะเปิดโลกใบใหม่ขึ้นมาได้ผลลัพธ์มันก็จะออกมาไม่แตกต่างจากเดิม

เพราะนี่มันคือกระดานหมากที่ถูกบันทึกไว้ แน่นอนว่าย่อมไม่มีความเปลี่ยนแปลงใด ๆ จะเกิดขึ้นกับมัน

แต่เวลานี้เมื่อเย่หยวนได้เข้ามาช่วยผสานเป็นแกนกลาง ผลลัพธ์ที่ออกมามันจึงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง!

เย่หยวนนั้นมีพลังฝีมือไม่มากพอที่จะเข้าไปยุ่งการสร้างโลกของยอดคนทั้งสองนี้ได้ เขาไม่อาจจะสร้างโลกขึ้นมาได้

แต่ตัวเขาเองก็มีเต๋าของตัวเอง

“นี่มัน…นี่มันคือสมดุลหยินหยางที่เขาว่าหรือ? สุดยอด!” จีโมร้องบอกขึ้นด้วยน้ำเสียงสุดชื่นชม

เมื่อพวกหลงฉือได้ยินพวกเขาทั้งหลายต่างก็ต้องหันมามองทันที เพราะเวลานี้มันย่อมจะไม่มีใครเข้าใจถึงความสุดยอดใด ๆ

แต่การที่ทำให้จีโมพูดเช่นนี้ขึ้นมาได้มันย่อมจะแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าการลงมือครั้งนี้ของเย่หยวนเหนือล้ำปานใด

เพียงแค่ว่าพวกเขาทั้งหลายนั้นไม่ได้ฝึกฝนวิชาโอสถใด ๆ หรือพวกที่พอรู้ก็แค่ความรู้ตื้นเขินย่อมไม่อาจจะมองเรื่องราวตรงหน้านี้ออกได้

“อีกครั้ง!”

หลังหัวเราะลั่นเสร็จแล้วทางมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลก็ได้ชี้ดัชนีออกมาอีกครั้งเปิดแยกฟ้าดิน

ทางโอสถบรรพกาลเองก็ไม่คิดรอช้าส่งดัชนีที่สองออกมาพร้อมเสียงหัวเราะเย้ย

เย่หยวนที่ได้เห็นดัชนีนั้นต้องหรี่ตาลงมองก่อนจะปล่อยดัชนีที่สองของตนออกมาบ้าง

และดัชนีนี้มันก็ไม่ได้แตกต่างจากก่อน ไม่มีร่องรอยความเหนือล้ำคลื่นพลังรุนแรงใด ๆ

การกระทำของคนทั้งสามนั้นมันเหมือนแค่นั่งเล่นแต่แท้จริงแล้วมันแฝงไปด้วยภัยอันตรายมหาศาล

ภายใต้ยอดเต๋าของยอดคนทั้งสองนี้หากเย่หยวนทำการผิดพลาดไปแม้แต่น้อยตัวเขาคงแตกสลายกลายเป็นฝุ่นผง

ไม่ว่าเย่หยวนจะมากพรสวรรค์ล้ำความสามารถปานใด แต่สุดท้ายเขาก็ยังเป็นแค่เทพถ่องแท้ มีหรือที่จะสามารถทนรับเต๋าของยอดจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งสองนี้ตรง ๆ ได้?

การเข้าร่วมนั่งเล่นหมากกระดานนี้กับคนทั้งสองตัวเย่หยวนก็ได้ใช้วิธีการยืมพลังท่านสนองตนจากสองยอดคนนี้ ทำให้ตัวเขานั้นไม่ได้ใช้แรงของตนออกไปปะทะกับทั้งสองโดยตรง

แต่มีหรือที่เรื่องนั้นมันจะทำได้ง่าย ๆ?

หากเป็นคนอื่น ๆ ทั่วไปแล้วพวกเขาคงไม่อาจจะรับมันได้แม้แต่ดัชนีเดียวและคงได้ถูกพลังยอดเต๋าของคนทั้งสองนี้บดขยี้จนแหลกสลาย

แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเย่หยวนก็ยังมีพลังบ่มเพาะที่ต่ำตมเกินไปกว่าที่จะมานั่งรับแรงกดดันจากยอดคนทั้งสองนี้ได้ ไหนยังจะต้องทำตัวเป็นแกนกลางสมดุลรักษาสภาพโลกที่แตกหักจากมือของคนทั้งสองนี้อีก

ดัชนีที่สองของโอสถบรรพกาลนั้นมันถูกชี้ออกมาอย่างรุนแรงและดุดัน เปี่ยมล้นไปด้วยเจตจำนงเต๋าทั้งยังแฝงจิตสังหารมามากมาย

ไม่ว่าจะดูอย่างไรการลงมือของโอสถบรรพกาลนี้มันก็คือความจงใจที่จะเพิ่มภาระให้ตัวเย่หยวน คิดอยากให้ตัวเขานั้นแตกสลายลงภายใต้แรงกดดันของยอดคนทั้งสอง

จากนั้นคนทั้งสามก็ได้เริ่มผลัดกันลงมือดั่งกำลังนั่งเล่นหมากกันอยู่จริง ๆ คนหนึ่งชี้ดัชนีออกตาม ๆ กันไป

ตอนนี้โลกใบใหม่มันจึงกำลังค่อย ๆ ก่อร่างขึ้นต่อหน้าทุกผู้คน

จีโมมองดูตรงไปยังภาพเบื้องหน้าด้วยสายตาที่เหมือนได้เห็นแสงธรรม

สำหรับยอดฝีมือระดับเขาแล้วการพัฒนาใด ๆ มันย่อมจะเกิดขึ้นได้ยากแสนยาก แม้จะไม่พัฒนาใด ๆ ย่ำอยู่กับที่นับหมื่น ๆ แสน ๆ ปีมันก็มิใช่เรื่องแปลกประหลาดใด

แต่ในเวลาไม่กี่วันที่เขาได้จดจ้องดูภาพตรงหน้ามานี้มันกลับสามารถช่วยให้เขาเข้าใจเรื่องราวที่ต่อให้ใช้เวลาอีกนับหมื่น ๆ ปีมันก็คงไม่อาจเข้าใจได้

เดิมทีนั้นเขาได้ค้นหาวิธีและความเป็นไปได้มากมายที่จะมาใช้อธิบายอย่าถามนี้ แต่เมื่อได้ยินได้ฟังคำของเย่หยวนเพียงไม่กี่ประโยคเขากลับได้เข้าใจถึงมันอย่างทันท่วงที

แน่นอนว่าวิชาฝีมือใด ๆ ของเย่หยวนมันย่อมไม่อาจจะเอาไปเทียบกับยอดคนทั้งสองได้แน่ เพียงแค่ว่าการปรากฏกายของเขานี้มันกลับทำให้การสร้างโลกนี้สมบูรณ์มากขึ้น

ที่ ๆ เขาชี้ดัชนีลงไปนั้นเดิมทีมันเป็นจุดด่างพร้อยของอย่าถามทั้งสิ้น มันเป็นจุดแตกหักที่เกิดขึ้นมาจากการประชันพลังของยอดคนทั้งสองนี้

แต่ด้วยการเข้ามาของเย่หยวน จุดแตกหักพังทลายทั้งหลายนั้นมันกลับค่อย ๆ กลับคืนมาเป็นโลกได้ทีละน้อย ๆ