จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2155

“มาแล้ว!”

เย่หยวนที่นั่งหลับตาอยู่กล่าวขึ้นมาโดยไม่สนเสียงร้องว่าที่ข้างหูของหลงเสี่ยวฉุน

เพราะเวลานี้เขาสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนในห้วงมิติ

หลงเสี่ยวฉุนที่ได้ยินก็ต้องผงะไปก่อนจะร้องตอบกลับมา “นี่ เจ้ายังจะใช้วิธีเช่นนี้มาหลอกข้าหรือ เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อ?”

แต่เย่หยวนกลับไม่คิดสนใจและลุกขึ้นเดินออกไปมองดูยังป่าทึบตรงข้ามด้วยสีหน้าหนักใจ

ห่างออกไปนั้นเขาสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังกลุ่มใหญ่กำลังมุ่งหน้ามา!

พร้อมๆ กันนั้นมันก็มีเสียงเบาๆ ลอยมาตามลมเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างกำลังพุ่งผ่านใบไม้มาด้วยความเร็วสูง

คนที่นำหน้ากลุ่มมานั้นมีคิ้วหนาดวงตาที่แหลมเฉียบดั่งเหยี่ยว แผลเป็นที่หางตาของเขานั้นมันลากยาวลงมาถึงคางเป็นใบหน้าที่ดุดันน่ากลัวมาก

ชายผู้นั้นร้องกล่าวขึ้นมา “ทุกคนไปล้อมตำแหน่งไว้ให้ดี เจ้าเด็กคนนี้มันรู้แนวคิดแห่งห้วงมิติ อย่าให้มันหนีไปได้!”

“ขอรับท่านหลงเสี่ยว!” ผู้คนทั้งหลายร้องตอบ

เมื่อคนทั้งหลายนี้ปรากฏออกมาต่อหน้าหลงเสี่ยวฉุน นางก็ถึงกับต้องยืนนิ่ง

เพราะพวกเขาทั้งหลายนี้มีคลื่นพลังรุนแรงไม่น้อย แต่ละคนต่างล้วนเป็นเทพสวรรค์สิ้น!

โดยที่ชายผู้นำมานั้นเป็นถึงเทพสวรรค์ขั้นกลาง!

เย่หยวนนั้นเตรียมใจรับการโจมตีมานานจึงไม่ได้แสดงท่าทีตื่นตกใจใดๆ และกล่าว “เจ้าอ่าวซู่ส่งเจ้ามา?”

หลงเสี่ยวหัวเราะลั่นขึ้น “เจ้าเด็กน้อยคิดอยากล้วงข้อมูลหรือ? แต่…ช่างมันสิ เพราะว่าอย่างไรเสียวันนี้เจ้าก็ตายแน่! ใช่แล้วเป็นท่านซู่ที่ส่งเรามา! ดูท่าเจ้าแล้ว เจ้าไม่ตื่นตกใจใดๆ เลย?”

ในความคิดของหลงเสี่ยวนั้นเย่หยวนย่อมจะเป็นแค่หนูติดจั่นไม่มีทางจะรอดชีวิตออกไป

แม้ว่าเหยื่อคนนี้จะเก่งกาจในแนวคิดแห่งห้วงมิติปานใดแต่หากพวกเขาวางกำลังปิดทางหนีไว้เป็น มันก็ย่อมจะไม่มีทางหนีรอดออกไปได้

และคนทั้งหลายนั้นเวลานี้มันก็อยู่ห่างเย่หยวนไปแค่ไม่กี่ร้อยเมตร

ในระยะเช่นนี้แล้วเย่หยวนย่อมจะไม่มีโอกาสใช้แนวคิดแห่งห้วงมิติหลบหนีใดๆ!

แต่เรื่องการตอบรับของเย่หยวนนี้มันก็ทำให้หลงเสี่ยวประหลาดใจไม่น้อย

เพราะในเมื่อเย่หยวนมานั่งรอเช่นนี้ ตัวเขาก็น่าจะไม่รู้ได้ว่านี่คือแผนของอ่าวซู่ แต่ทำไมเย่หยวนคนนี้กลับทำหน้าตาเฉยราวกับว่ามันเป็นเรื่องที่เขาคาดการณ์มาก่อนแล้ว?

เรื่องนั้นมันไม่อาจหาคำอธิบายได้!.ไอลีนโนเวล.

หากหลงเสี่ยวนั้นได้รู้ว่าคนที่ช่วยรั้งเหยื่อไว้มันก็คือตัวเหยื่ออย่างหลงเสี่ยวฉุนเอง ตัวเขาคงร้องไห้น้ำตาซึม

ได้ยินคำของหลงเสี่ยว ทางหลงเสี่ยวฉุนก็เงียบปากไปทันที

หลงเสี่ยวฉุนนั้นไม่คิดเชื่อง่ายๆ จึงได้พยายามพูดขัดขึ้น “ไม่มีทางล่ะ! นี่มัน…มันจะเป็นไปได้อย่างไร? ท่านอ่าวซู่นั้นเป็นคนดี พวกเจ้าแหละใส่ร้ายท่าน!”

เย่หยวนนั้นถึงกับต้องส่ายหัวออกมาเมื่อได้ยิน “เฒ่าคนนั้นมันอยู่มานับล้านๆ ปี แค่ทำตัวเป็นลุงใจดีหลอกเด็กน้อยอย่างเจ้ามันจะไปยากอะไรเล่า?”

หลงเสี่ยวฉุนไม่อาจจะรับความเป็นจริงได้ นางหันหน้ามามองดูเย่หยวนด้วยหัวใจที่ปวดร้าว เวลานี้นางได้รู้แล้วว่าใครกันแน่ที่เป็นคนผิด

“ขอโทษ ข้า…ข้าผิดไปแล้ว! เจ้า…เจ้าหนีไปเถอะ! อย่าได้กังวลเรื่องข้าเลย!” หลงเสี่ยวฉุนร้องบอก นางนั้นใสซื่อแต่ก็ไม่ได้โง่เง่า

นางนั้นเข้าใจแล้วว่าตัวนางทำผิดต่อเย่หยวน

อ่าวซู่นั่นเป็นแค่คนเจ้าเล่ห์จอมโกหก!

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “จะบ้าหรืออย่างไร เจ้านั้นคือน้องข้า มีหรือที่ข้าจะทิ้งเจ้าลงไว้และหนีไปเองได้?”

หลงเสี่ยวหัวเราะลั่นขึ้นมา “หนี? เด็กน้อย เจ้าคงยังไม่เข้าใจสถานการณ์ตนเองใช่หรือไม่! ต่อหน้าเทพสวรรค์ผู้นี้เจ้าคิดจะหนีก็หนีได้หรือ?”

หลงเสี่ยวฉุนทำหน้าเหมือนนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้พร้อมมองดูที่แผลเป็นบนหน้าชายคนนี้ “ตาเหยี่ยว แผลยาว เจ้า…เจ้าคือหลงเสี่ยว!”

หลงเสี่ยวหัวเราะลั่นขึ้นมา “ดูท่านามของเทพสวรรค์ผู้นี้จะโด่งดังไม่เบา!”

หลงเสี่ยวฉุนร้องบอกขึ้น “เย่หยวน หนีเร็ว! มันผู้นี้มีชื่อว่าฆ่าสังหารคนอย่างไม่กะพริบตา! ที่สำคัญไปกว่านั้นมันยังเก่งกาจมากล้ำเหนือกว่าคนระดับเดียวกันมหาศาล! มันนั้นสร้างเรื่องราวชั่วช้าไว้มากมายในปราการมังกรม่วงทั้งยังถูกคนจากปราการนิลต่างๆ มากมายไล่ล่า หลังจากนั้นมันยังไปทำเรื่องในปราการปฐพีอีกไม่ถ้วน ว่ากันว่าตอนที่มันเป็นเทพสวรรค์สามดาวนั้นตัวมันเคยหนีการไล่ล่าจากห้าเทพสวรรค์สามดาว แต่เทพสวรรค์สามดาวทั้งห้าที่ไล่ล่ามันกลับต้องตายลงสิ้น!”

หากหลงเสี่ยวนั้นเป็นแค่เทพสวรรค์หรือสามดาว หลงเสี่ยวฉุนเองก็คงไม่แสดงหน้าตาแตกตื่นเช่นนี้ออกมา นางรู้ถึงฝีมือของเย่หยวนดี

ต่อให้เขาจะไม่ชนะ มันก็ยังพอหาทางหนีได้

แต่หลงเสี่ยวนั้นเป็นถึงยอดฝีมือเทพสวรรค์สี่ดาว ที่สำคัญเขายังขึ้นชื่อว่าเก่งกาจเหลือล้นนางจึงไม่อาจจะเชื่อมั่นใจตัวเย่หยวนได้อีก