จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2159

ในปราการมังกรม่วงเวลานี้เหล่าทายาทมังกรสวรรค์ทั้งหลายต่างได้มารวมตัวกันอยู่สิ้นพร้อมที่จะเดินทางต่อไปยังที่หมาย

เวลานี้มันมีสองผู้คนกำลังยืนประกอบซ้ายขวาชายหนุ่มผู้หนึ่งด้วยท่าทางอ่อนน้อม

“หึๆ ด้วยกำลังของพี่หยูแล้วท่านคงเอาชนะศึกทายาทมังกรครั้งนี้ได้เป็นแน่!”

คนที่พูดขึ้นมานี้มันคือหลงเจิ้งที่อ่าวซู่ไปรับมานั้นเอง

“ใช่แล้ว! พี่หยูนั้นเก่งกาจเหนือใครในหมู่คนจากปราการมังกรม่วงเรา มีเพียงแค่เหล่าผู้ที่ลงมาจากเขามังกรสวรรค์เท่านั้นที่จะพอทนทานฝีมือเขาได้”

ส่วนอีกคนที่กล่าวอยู่นี้คือทายาทมังกรสวรรค์อีกคนของปราการมังกรม่วงนามอ่าวจง

หลงเสี่ยวฉุนนั้นไม่ได้เป็นผู้มีตรามังกรสวรรค์อยู่กับตัว แต่ด้วยตัวตนสุดพิเศษของนางนั้นนางจึงได้รับเชิญให้เข้าร่วมศึกทายาทมังกรด้วย

“หึ! ปราการมังกรพิรุณมันเองก็ช่างชักช้านัก จนป่านนี้ก็ยังไม่โผล่หัวออกมา!” หลงเจิ้งกล่าว

หลังจากพูดคุยกันไปได้อีกพักหนึ่งอ่าวซู่ก็ได้ส่งสัญญาณเรียกอ่าวหยูเข้าไปคุยเป็นการส่วนตัวไม่ให้ใครได้ยิน

“ลุงรอง เจ้าเด็กคนนั้นมันเก่งกาจอย่างที่ท่านว่าจริง?” อ่าวหยูร้องถามพร้อมขมวดคิ้วแน่น

“ยิ่งกว่าเสียอีก! เจ้าคิดว่ามหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลเป็นใคร? คนระดับนั้นกลับกล้าตั้งมันเป็นปราชญ์ เจ้าคิดว่ามันจะธรรมดาหรือ? หากให้มันเติบโตขึ้นไปแล้ววันหน้ามันย่อมจะกลายเป็นศัตรูของเจ้าแน่!” อ่าวซู่ร้องบอก

อ่าวซู่บอกเล่าความร้ายกาจของเย่หยวนให้แก่อ่าวหยูไป

เพียงแค่ว่าคำพูดทั้งหลายนั้นมันเหมือนนิทานหลอกเด็ก ตัวอ่าวหยูจึงไม่ได้เชื่อถือมากมาย

อ่าวหยูนั้นเป็นคนเย่อหยิ่งด้วยนิสัย เดิมทีแล้วตัวเขาย่อมจะไม่มาสนใจผู้คนในรุ่นเดียวกันแม้แต่น้อย แต่จู่ๆ กลับจะบอกว่ามีตัวประหลาดที่ไหนไม่ทราบปรากฏกายขึ้น แน่นอนว่าเขาย่อมจะไม่พอใจ

แต่อ่าวหยูเองก็รู้ดีว่าอ่าวซู่คงไม่ปล่อยให้ภัยเช่นนั้นอยู่ต่อไปง่ายๆ

“ท่านแน่ใจหรือว่ามันจะมาไม่ถึงแล้ว?” อ่าวหยูร้องถามขึ้น

อ่าวซู่ยิ้มตอบกลับไป “เจ้าเองก็รู้ดีว่าหลงเสี่ยวมันเก่งกาจปานใด! ต่อให้จะเป็นทายาทมังกรสวรรค์ใดๆ สุดท้ายมันก็เป็นแค่อัจฉริยะที่ยังไม่เติบโตดี มีหรือที่มันจะรอดมือเทพสวรรค์สี่ดาวไปได้? ทั้งยังไม่ต้องพูดถึงเหล่าลูกน้องทั้งหลายของหลงเสี่ยวที่เก่งกาจดุร้าย ต่อให้จะเป็นเทพสวรรค์สามดาวขั้นสุดไปมันก็คงไม่อาจรอดชีวิตกลับออกมาได้!”

อ่าวซู่ยิ้มตอบกลับไป “ลุงรองท่านทำเรื่องราวได้อย่างสมบูรณ์แบบ จัดการยอดศัตรูให้พ้นจากหน้าข้าไปสิ้น! ลุงรองวางใจเถอะ วันหน้าหากข้าก้าวขึ้นถึงเขามังกรสวรรค์ได้จริงๆ แล้วข้าย่อมจะไม่ลืมความเอ็นดูที่ท่านมีให้ข้า”

อ่าวซู่นั้นตื่นเต้นดีใจทันทีที่ได้ยินแต่ก็ยังแสดงสีหน้ายิ้มๆ ออกมา “เจ้าเด็กคนนี้ ยังจะมาเกรงใดๆ ลุงเจ้าอีกเล่า?”

ระหว่างที่คนทั้งหลายกำลังรอเย่หยวนและหลงเสี่ยวฉุนอยู่นั้นมันก็ได้มีคนใช้เข้ามารายงานว่ามีร่องรอยของโจรเสี่ยวบนเทือกเขาเมฆาสวรรค์ ดูท่าแล้วมันคงเกิดการต่อสู้หนักหน่วงขึ้นพร้อมทั้งยังสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังของมนุษย์หลงเหลือในที่เกิดเหตุ

ดูท่าแล้วทายาทมังกรสวรรค์เย่หยวนและหลงเสี่ยวฉุนนั้นจะถูกสังหารลงแล้ว!

ทุกผู้คนนั้นรู้ดีว่าเย่หยวนนั้นเป็นมนุษย์เพียงคนเดียวในหมู่ทายาทมังกรสวรรค์ คลื่นพลังบนร่างของเขาจึงเด่นชัดที่สุด

เช่นนั้นแล้วคลื่นพลังที่สัมผัสได้นี้มันย่อมจะเป็นเขาแล้ว

เมื่อคำพูดนี้ถูกเหล่าคนทั้งปราการมังกรม่วงต่างก็แตกตื่นขึ้น

ทายาทมังกรสวรรค์ถูกฆ่าสังหารนั้นมันเท่ากับว่าเจ้ามังกรปราการสวรรค์ถูกฆ่าลง เป็นเรื่องใหญ่จนเกินกว่าจะปล่อยผ่านไปได้ง่ายๆ

เมื่ออ่าวซู่ได้ยินเรื่องราวนั้นสีหน้าของเขาก็ขาวซีดลง ยกมือต่อยอกทุบหัวตัวเองอย่างบ้าคลั่ง “ม-มันเป็นไปได้อย่างไร? นี่มัน…มันเป็นเพราะข้าทิ้งพวกเขาไว้ใกล้ๆ เทือกเขาเมฆาสวรรค์ ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็คงไม่ไปเจอโจรเสี่ยวเข้า เจ้าพวกมารร้ายทั้งหลายนั้น!”

อ่าวซู่นั้นแสดงสีหน้าท่าทางโกรธแค้นเจ็บใจออกมาอย่างเหมือนจริง

ไม่ว่าจะอย่างไรสิ่งหนึ่งที่เขาผู้นี้มีก็คือทักษะการแสดงที่เหนือล้ำ หากมีรางวัลการแสดงใดๆ บนโลกนี้ตัวเขาคงกวาดมาได้เรียบ

เรื่องราวนี้มันย่อมจะเป็นความผิดของเขาที่สุด แต่ท่าทางโทษตัวเองของเขานี้มันทำให้คนทั้งหลายไม่อาจจะโทษเขาได้อีกต่อไป.ไอรีนโนเวล.

เจ้ามังกรแห่งปราการมังกรม่วงนั้นได้แต่ต้องขมวดคิ้วแน่นอย่างคิดหนัก

“ผู้พิทักษ์ซู่ เรื่องเช่นนี้มันย่อมไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น เจ้าอย่าได้ว่ากล่าวตัวเองนักเลย”

“ใช่แล้ว ผู้พิทักษ์ซู่! เรื่องนี้ท่านเองก็ไม่ได้อยากให้มันเกิด มันเป็นความผิดโจรเสี่ยวสิ้น!”

…

อ่าวซู่นั้นรีบตอบกลับไปด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ ในทันที “ฮ-ฮ่าๆ มันจะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร? ท่านทายาทมังกรสวรรค์เย่นั้นกลับมาได้อย่างปลอดภัยมันย่อมจะทำให้จักรพรรดิผู้นี้โล่งใจ! ข้านั้นพาตัวหลงเจิ้งไปตามหาพวกเจ้าทั้งสองแต่กลับไม่ได้พบเจอพวกเจ้าแม้แต่ร่องรอยใด”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับมาอย่างเย้ยหยัน “จักรพรรดิเทพสวรรค์อ่าวซู่คงไปหาพวกเราเพื่อยืนยันว่าพวกเราตายหรือยังใช่หรือไม่?”

อ่าวซู่หน้าซีดลง “เจ้าหมายความว่าอย่างไรกัน?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับมา “ที่ข้าหมายถึง เจ้าจะไม่เข้าใจหรือ? หลายปีมานี้เจ้าได้สั่งการพวกหลงเสี่ยวให้ฆ่าสังหารปล้นผู้คนมากมาย แต่แท้จริงแล้วผู้ชักใยอยู่เบื้องหลังกลุ่มโจรหลงเสี่ยวมันก็คือเจ้า!”

ยิ่งพูดไปน้ำเสียงของเย่หยวนมันก็ยิ่งดุดันและร้อนแรงขึ้น

“หะ? หัวหน้าที่แท้ของพวกโจรเสี่ยวมันคือจักรพรรดิเทพสวรรค์อ่าวซู่หรือ? เป็นไปได้อย่างไร?”

“เจ้าเด็กคนนี้มันสติไม่ดีหรือไม่? กลับกล้ามาพูดจาใส่ร้ายท่านจักรพรรดิเทพสวรรค์อ่าวซู่เช่นนี้?”

“จักรพรรดิเทพสวรรค์อ่าวซู่นั้นอ่อนโยนกับทุกผู้คนในปราการนี้ เป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์เพียงไม่กี่คนที่ไม่คิดถือตัว มีหรือที่จะเป็นหัวหน้าพวกโจรหลงเสี่ยวไปได้?”

“ต่อให้จะเป็นทายาทมังกรสวรรค์ก็ไม่มีสิทธิมาพูดจาใส่ร้ายโดยไร้หลักฐานเช่นนี้!”

…

มันเกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นทั่วทิศ คำพูดของเย่หยวนนี้มันทำให้คนทั้งหลายเริ่มพูดคุยถกเถียงกันขึ้น

แต่แน่นอนว่าคนส่วนใหญ่ย่อมจะไม่คิดเชื่อ

อ่าวซู่นั้นเป็นคนที่วางตัวได้อย่างแนบเนียน ตัวเขาย่อมจะมีชื่อเสียงอย่างดีงามในปราการ

เพราะฉะนั้นคำพูดของเย่หยวนนี้มันจึงทำให้คนทั้งหลายหันมาว่ากล่าวเย่หยวนแทน

“ฮ่าๆๆ… ท่านทายาทมังกรเย่คงพูดเล่นให้จักรพรรดิผู้นี้ฟังแล้ว! ท่านเองก็เข้าใจดีว่าตัวข้า อ่าวซู่นั้นเป็นอย่างไร มีหรือที่ข้าจะไปร่วมมือกับโจรร้ายอย่างหลงเสี่ยวได้?” อ่าวซู่หัวเราะลั่นขึ้นมา

……………