จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2195

“ท่านบุตรเทวะเก่งกาจนัก!”

“มดปลวกอย่างมนุษย์นั้นมันไร้ค่าจะต่อต้านพลังของท่านบุตรเทวะ!”

“ท่านบุตรเทวะนั้นสมชื่อที่ได้รับพรจากสวรรค์ ไม่อาจลบหลู่ได้จริงๆ!”

…

เหล่ามารนรกทั้งหลายนั้นต่างร้องขึ้นตามๆ กันอย่างตื่นเต้นดีใจ

เพราะว่าพลังที่เย่หยวนแสดงออกมาก่อนหน้านั้นมันทำให้พวกมารนรกทั้งหลายได้แต่ต้องตั้งคำถามกับชีวิต

สำหรับพวกมันทั้งหลายแล้วเผ่าเทวาย่อมจะเป็นเผ่าพันธุ์ที่เหนือล้ำที่สุดในโลก

มีหรือที่เผ่ามนุษย์อันต่ำต้อยนี้จะเก่งกาจเทียบเคียงได้?

แต่หมัดนี้มันได้พิสูจน์แล้วว่าบุตรเทวะแห่งเผ่าเทวานั้นเก่งกาจเหนือล้ำอย่างแท้จริง!

แน่นอนว่าพวกมารนรกทั้งหลายย่อมจะมองข้ามเรื่องที่เย่หยวนเพิ่งผ่านศึกใหญ่มาอย่างไม่ทันรู้ตัว

ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งจะผ่านศึกกับเทพสวรรค์นับร้อยๆ มาด้วยตัวคนเดียว!

“เห็นหรือไม่? นี่คือพลังของเผ่าเทวา! เรานั้นคือเผ่าที่ได้รับพรจากสวรรค์!” ซินก้มลงมองดูเย่หยวนจากกลางอากาศด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

หมัดอันหนักหน่วงนี้มันได้ทำให้เคลื่อนในของเย่หยวนแทบจะพลิกกลับด้าน

เมื่อค่อยๆ ลุกกลับขึ้นมาได้เย่หยวนก็ต้องถ่มเลือดที่ไหลท่วมปากออก “น่าสนใจไม่น้อย! นี่หรือคือเผ่าเทวา? ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วเจ้าก็จงลองรับหมัดของข้านี้ไปด้วยเถอะ!”

“หมัดของเจ้าหรือ? หึๆ…” ซินเย้ย

ฟุบ!

เย่หยวนขยับตัวพุ่งเข้ามาถึงด้านหน้าของซินอย่างฉับพลัน

พร้อมๆ กับหมัดที่ต่อยออก!

แต่ทางซินเองก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว ต่อยหมัดสวนออกมาเช่นกัน!

ปัง!

คลื่นลมรุนแรงซัดร่างของซินลอยลิ่วไปกระแทกกับผนังถ้ำจนแทบร่วงลงไปนอนกองกับพื้น

เสียงชื่นชมใดๆ จากเหล่ามารนรกเงียบหายลงไปทันที!

หยวนเจี่ยวเองก็ถึงขั้นต้องเบิกตากว้างพร้อมมองดูเย่หยวนอย่างหนักใจ

ตั้งแต่ต้นจนถึงเวลานี้ เขาไม่เคยจะทำท่าทางจริงจังเช่นนี้มาก่อน

ในเวลานี้เห็นเพียงแค่เขาหรี่ตาลงมองอย่างไม่อาจรู้ได้ว่าในหัวคิดเรื่องใด

หนึ่งหมัดตอบกลับ!

ซินต้องเบิกตากว้างมองดูเย่หยวนอย่างตกตะลึง

เพราะแม้หมัดนี้จะไม่ได้สร้างความเสียหายหนักหน่วงแต่หมัดของเย่หยวนมันแปลก!

เพราะหมัดเมื่อครู่นี้มันมีพลังคล้ายกับหมัดของเขา มันเป็นหมัดที่เปี่ยมไปด้วยพลังของเต๋าสวรรค์

แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร?

มนุษย์คนหนึ่งกลับจะสามารถต่อยหมัดแฝงพลังเต๋าสวรรค์ได้?

และหากให้พูดจริงๆ แล้วเต๋าสวรรค์ของเย่หยวนนี้มันจะเหนือล้ำกว่าของเขาไปเสียด้วยซ้ำ!

ราวกับว่าตัวเย่หยวนนี้คือเต๋าสวรรค์ที่แท้จริง!

ส่วนตัวเขานั้นเป็นแค่คนที่ยืมพลังเต๋าสวรรค์มาใช้

เมื่อของจริงปะทะกับของปลอมเข้า มันย่อมจะแสดงความแตกต่างได้ชัดเจน!

“เจ้า… เจ้าใช้พลังของเต๋าสวรรค์ออกมาได้อย่างไรกัน? เป็นไปไม่ได้!” ซินร้องบอก

“นี่คือเต๋าสวรรค์ของข้า มิใช่เต๋าสวรรค์ของพวกเจ้า!” เย่หยวนยิ้มตอบกลับไปพร้อมคำพูดที่ฟังดูเข้าใจยาก

เพราะว่านี่มันมิใช่พลังเต๋าสวรรค์ของมหาพิภพถงเทียน หมัดนี้มันเป็นหมัดที่เย่หยวนผสานปราณ กายและจิตเข้าด้วยกันนั่นเอง!

ปราณ กายและจิตผสานเป็นหนึ่ง มันเป็นพลังจากพิภพโกลาหลของเขา

นั่นหมายความว่า นี่คือเต๋าสวรรค์ของตัวเขาเอง!

ซินได้แต่ต้องมองดูภาพตรงหน้าอย่างหนักใจ “เต๋าสวรรค์ของเจ้า? อวดอ้างได้หน้าไม่อาย! ข้าไม่สนหรอกว่าสิ่งใดจะเป็นเต๋าสวรรค์ของเจ้า แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังที่แท้แล้วมันก็ย่อมจะไร้ค่าใด!”

พูดจบซินก็พุ่งทะยานร่างออกไปพร้อมด้วยหมัดผสานพลังเต๋าสวรรค์ส่งลมคลั่งใส่ร่างเย่หยวน

วิชาวรยุทธการเคลื่อนไหวของเขานั้นมันสุดแสนที่จะเร็วล้ำ ความเร็วของเขานี้มันเทียบได้กับเย่หยวนที่ใช้แนวคิดแห่งห้วงมิติ!

คนทั้งสองพุ่งตัวเข้าปะทะกันไปมากพร้อมมุดทะลวงมิติด้วยความเร็วอย่างไม่อาจอธิบาย

ตอนนี้แม้จะเป็นเหล่ามารนรกเทพสวรรค์เจ็ดและแปดดาวเองก็ไม่อาจจะมองเห็นร่างของคนทั้งสองได้ชัดเจนนัก

เย่หยวนนั้นได้แต่ต้องยอมรับความสามารถของเผ่าเทวาอย่างไร้ทางเลือกอื่นใด

ไม่ว่าจะดูอย่างไรซินผู้นี้ก็คงไม่รู้ถึงแนวคิดแห่งห้วงมิติได้ แต่เขากลับดึงพลังของเต๋าสวรรค์โดยตรงมาเพื่อใช้การเคลื่อนย้ายมิติ

แต่แม้ว่าเต๋าสวรรค์ของเย่หยวนจะยังอ่อนแอมาก แต่มันก็คือเต๋าสวรรค์ที่แท้จริง!

ปราณ กาย จิตทั้งสามอย่างรวมเป็นหนึ่งนี้มันทำให้ต่อสู้ข้ามขั้นได้ไม่ยาก

ทำให้เวลานี้คนทั้งสองจึงไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบกัน

…

ฝีมือการต่อสู้ของเย่หยวนนี้มันทำลายสิ่งที่พวกมันเคยเข้าใจไปสิ้น

เพราะเวลานี้บุตรเทวะอันสูงล้ำกลับกำลังแพ้ให้แก่มนุษย์อันต่ำต้อย!

เรื่องราวเช่นนี้ไม่ว่าจะอย่างไรก็คงทำใจรับได้ยากยิ่ง!

ปัง!

ในเวลานั้นเองมันก็ปรากฏร่างหนึ่งพุ่งทะยานขึ้นมาจากพื้นดินอีกครา

ซินนั้นมองดูเย่หยวนอย่างคุ้นเคืองด้วยดวงตาที่ราวกับจะลุกเป็นไฟ

ในสายตาของเขานั้นเย่หยวนเป็นแค่มดปลวก

มดปลวกที่ไม่มีค่าพอจะให้เขาลงมือเสียด้วยซ้ำ

แต่เวลานี้เจ้ามดปลวกนั้นมันกลับกัดเขา บุตรเทวะผู้นี้จนเจ็บแสบไปทั้งกาย!

คนที่เขาเคยคิดว่าไร้น้ำยาใดๆ ตัวตนที่เป็นเหมือนแค่เศษฝุ่นกลับเอาชนะเขาได้!

จะมีความอับอายใดเหนือล้ำไปได้กว่านี้?

“เจ้ามนุษย์ชั้นต่ำ ทำให้บุตรเทวะผู้นี้เอาจริงได้เจ้าจงตายอย่างภูมิใจเถอะ! รู้แล้วก็ไปตายเสีย!”

ซินเบิกตากว้างพร้อมคลื่นพลังบนร่างที่พุ่งทะยานล้ำฟ้าดิน

ลายพระเจ้าบนร่างของเขานั้นค่อยๆ ลอยวนเป็นเส้นสายฟ้าหุ้มห่อร่างกายเขาไว้

คลื่นพลังแห่งเต๋าสวรรค์ลงจุติบนร่าง

ราวกับว่าตัวซินนี้ได้กลายเป็นเต๋าสวรรค์ไป!

ฟ้าดินเปลี่ยนสี ดวงดาวสั่นสะท้าน!

“นี่คือกระบวนท่าที่บุตรเทวะผู้นี้สร้างขึ้นมาหลังผ่านศึกใหญ่สามพัน! การได้ตายด้วยกระบวนท่านี้เจ้าจงภูมิใจเสีย!” ซินมองดูเย่หยวนอย่างเย็นเยือก

แต่เย่หยวนกลับจ้องมองดูซินด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เขานั้นค่อยๆ ชักดาบกระดูกออกมาพร้อมปล่อยปราณเทวะ พลังกายและจิตศักดิ์สิทธิ์ออกมาผสานกันวนรอบกาย

“ข้า เย่หยวนไม่ต้องยืมพลังจากเต๋าสวรรค์ใด”

“เพราะข้า เย่หยวนผู้นี้คือเต๋าสวรรค์!”

……………