จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2241

เย่หยวนนั้นมีจิตใจที่สงบมั่นดั่งขุนเขา เขานั้นไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นดีใจใดๆ มากมายหลังจากบรรลุแนวคิดแห่งกาลเวลามาได้

เวลานี้ความคิดเดียวที่ตัวเขามีคือการตามจับตัวเจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตให้ทัน

เพราะข่ายเงินแก่นโลหิตนี้มันสำคัญกับตัวเขาจนเกินกว่าจะปล่อยให้มันหลุดมือไป!

หากไร้ซึ่งข่ายเงินแก่นโลหิตแล้ว นอกจากเขาจะช่วยให้หวู่เฉินคืนสติไม่ได้แล้วตัวจิตของมู่หลินเสวียเองจะยังค่อยๆ เหือดแห้งจางหายไปด้วย!

เวลานั้นไม่เคยคอยท่าใคร เย่หยวนเองก็ไม่อาจจะทนรอมันได้ไปนานกว่านี้แล้ว

ใกล้!

ใกล้กว่านี้!

จู่ๆ เจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตนั้นมันก็หยุดเท้าลงก่อนจะหันหน้ากลับมาหาเย่หยวนด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

ในเวลานี้ร่างกายของจักรพรรดิเทพสวรรค์ฉานหยูนั้นหายไปสิ้น ดูแล้วเขาคงถูกเจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตกินจนหมดสิ้น

เรื่องนั้นทำให้หน้าของเย่หยวนต้องเปลี่ยนสีด้วยความกังวลอย่างสุดขีด!

จากนั้นเจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตมันก็สูดหายใจเข้าลึกทำท่าเหมือนจะพ่นอะไรบางอย่างออกมาจากปาก

เย่หยวนต้องหรี่ตาลงก่อนจะเปิดปากพูดขึ้นมาทันที

“หยุด!”

เวลาชะงัก!

ข่ายเงินแก่นโลหิตนั้นยังไม่ทันได้ปล่อยอะไรออกมาก็ถูกเย่หยวนหยุดลงอย่างไม่อาจจะขยับขัดขืนได้

เวลานี้ดวงตาของมันเบิกกว้างอย่างตกตะลึง

เพราะก่อนหน้านี้มันเองก็สัมผัสได้ถึงกระแสเวลาที่ไหลช้าลงทำให้มันรู้ตัวได้ทันทีว่าตนเองคงไม่อาจหนีไปทั้งๆ อย่างนี้ได้และหันกลับมาคิดโจมตีสวนกลับไป

แต่เขาก็ไม่นึกไม่ฝันว่าเย่หยวนกลับจะยังมีไม้ตายเช่นนี้ซ่อนไว้อีก

“เจตจำนงดาบ ฟัน!”

เย่หยวนไม่คิดพูดพร่ำใดๆ ให้มากความรู้ใช้ดาบแห่งจิตนั้นฟันใส่เจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตทันที

ตัวข่ายเงินแก่นโลหิตนั้นเองก็มีร่างกายที่ก่อขึ้นมาจากกายวิญญาณประเภทหนึ่ง

แน่นอนว่าเจตจำนงแห่งดาบนี้มันจะเป็นภัยอย่างใหญ่หลวงแก่ตัวมัน!

ข่ายเงินแก่นโลหิตได้แต่ร่ำร้องออกมาก่อนจะถูกเย่หยวนซัดจนลอยปลิวไป

เดิมทีตัวข่ายเงินแก่นโลหิตนี้มันก็อยู่ในระดับเทพสวรรค์ขั้นสุด เมื่อได้กินจักรพรรดิเทพสวรรค์ฉานหยูเข้าไปแล้วย่อมจะทำให้ตัวมันเข้าใกล้การบรรลุอาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ไปอีกขั้น

เพียงแค่ว่าเมื่อยังไม่บรรลุ มีหรือที่มันจะต่อต้านกลับของเย่หยวนได้?

เจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตนั้นบาดเจ็บหนักกลิ้งตัวไปตามพื้นแต่สุดท้ายมันก็ยังพุ่งตัวหนีหายเข้าไปในห้วงมิติได้อีกครั้งอย่างรวดเร็ว!

ในเวลาเดียวกันนี้ตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวมิ่งก็ได้มาถึง

เย่หยวนหันหน้ากลับมาจ้องมองด้วยดวงตาเย็นเยือกทันที

ในเวลานี้ใครก็ตามที่คิดแย่งชิงข่ายเงินแก่นโลหิตไปจากเขานั้นมันย่อมจะได้เป็นศัตรูแค้นของเขาไปอย่างแน่นอน

เย่หยวนจะไม่ปรานีพวกมันเด็ดขาด

เมื่อได้เห็นดวงตานั้นของเย่หยวนแม้แต่ตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวมิ่งเองก็ยังอดยืนตัวสั่นไม่ได้ เวลานี้เขากลับไม่กล้าที่จะก้าวตามข่ายเงินแก่นโลหิตไป

เย่หยวนเองก็ไม่ได้มีเวลามากมายพอจะมาต่อเถียงกับจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวมิ่ง เขาจึงได้แต่รีบหันหน้ากลับไปตามตัวข่ายเงินแก่นโลหิตอีกครั้ง

ข่ายเงินแก่นโลหิตนั้นบาดเจ็บอย่างสาหัสทำให้ความเร็วของมันตกลงกว่าก่อนมาก การติดตามของเย่หยวนครั้งนี้มันจึงเข้าใกล้ถึงตัวมันได้อย่างไม่ยากเย็น

ไม่นานนักสุดท้ายเย่หยวนก็ตามมาถึงตัวเจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตอีกครั้ง

“หยุด!”

“เจตจำนงแห่งดาบ!”

การผสานวิชาอีกหนึ่งครั้ง!

เจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตจึงได้แต่ต้องกลิ้งไปตามพื้นด้วยอาการที่บาดเจ็บหนักกว่าเก่าอย่างไม่อาจเลี่ยง!

แต่เมื่อใช้เวลาชะงักออกมาติดๆ กันเช่นนี้ แม้แต่ตัวเย่หยวนเองก็ยังรู้สึกเหนื่อยอ่อนขึ้นมา

แต่ว่าเพื่อที่จะเอาข่ายเงินแก่นโลหิตมาแล้ว เขาย่อมยอมที่จะทุ่มสุดตัวอย่างไม่ลดละ

ข่ายเงินแก่นโลหิตนั้นย่อมจะมิใช่แค่สมบัติธรรมชาติทั่วๆ ไป กำลังของมันนี้เหนือล้ำกว่าเทพสวรรค์ขั้นสุดทั่วๆ ไปมากมาย

แม้ว่าเจตจำนงดาบของเย่หยวนทั้งสองครั้งนี้จะโดนตัวมันเข้าอย่างจังแต่มันก็ยังไม่ยอมตายลงง่ายๆ

สุดท้ายเจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตนั้นมันก็กลิ้งตัวพุ่งหนีหายเข้าห้วงมิติไปอีกครา!

เย่หยวนได้แต่ร้องด่ามันอยู่ในใจก่อนจะพุ่งตัวตามออกไปอีกครั้ง

ปัง! ปัง! ปัง!

เพื่อหน้าของเขานั้นมันเกิดเสียงกระแทกกระทบอย่างรุนแรงเหมือนว่ามียอดฝีมือหลายคนกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด

บางครั้งบางครามันก็จะถึงขั้นมีคลื่นพลังหลงทิศถูกปล่อยออกมาทางเย่หยวน

หากมิใช่เพราะเย่หยวนมีแนวคิดแห่งห้วงมิติที่เหนือล้ำแล้ว ตัวเขาคงถูกเจ้าคลื่นพลังหลงทิศทั้งหลายนี้โจมตีจนต้องเสียเวลาไปไม่น้อย

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นการติดตามข่ายเงินแก่นโลหิตของเย่หยวนมันก็ยังช้าลงไปมาก

เวลานี้เจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตนั้นมันหนีอย่างสุดชีวิตไม่กลัวอาการบาดเจ็บใดๆ อีก