จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2321

“เอาชีวิตมันตอนที่มันอ่อนแรงนี้!”

“สังหารมันเสีย! เวลานี้มันอ่อนแรงเหมือนตะเกียงที่ไร้น้ำมัน!”

“อย่าให้โอกาสมันได้ฟื้นฟู! รีบๆ ไปสังหารมันเสีย!”

…

เย่หยวนในเวลานี้มีสภาพร่างไม่ต่างจากไม้เสียบผีผอมแห้ง ดวงตาทั้งสองของเขานั้นลึกโบ๋

การยิงธนูดาบออกไปติดๆ กันนับสิบครั้งนั้นต่อให้เย่หยวนจะกลืนกินโอสถไปอย่างไรมันก็ไม่อาจจะหนีจากสภาพแห้งเหี่ยวนี้ไปได้

เวลานี้แม้แต่พลังกายเนื้อของเขาเองก็ยังถูกสูบลงจนแห้งโดยเจ้าธนูสาบานสังหารเทพ

เมื่อเหล่ายอดฝีมือทางเผ่าเทวาได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาทั้งหลายย่อมจะร้องบอกสั่นเหล่ามารนรกให้เข้ามารุมโจมตีเย่หยวนทันที

ดูแล้วเวลานี้มันคงเหมาะสมที่สุดที่จะฆ่าสังหารเย่หยวน

วินาทีนี้มันจึงปรากฏยอดฝีมือมากมายนับไม่ถ้วนได้พุ่งตัวเข้ามาหาเย่หยวนจากรอบทิศ

เผ่าเทวาทั้งหลายนั้นได้โถมกำลังเข้ามาหาเย่หยวนทำให้ฝ่ายมนุษย์ที่รับมือพวกเขาทั้งหลายอยู่แต่เดิมนั้นเริ่มสบายตัวขึ้น

เวลานี้เหล่ามนุษย์หลายต่อหลายคนต้องถอนหายใจขึ้นมาด้วยความโล่งอก

เย่หยวนนั้นใช้ปราณเทวะไปจนหมดสิ้นร่างกายไม่มีทางใดที่จะต่อต้านต่อสู้กันเหล่ายอดฝีมือเผ่าเทวาและมารนรกทั้งหลายได้

แต่มันมิได้หมายความว่าเขานั้นไร้หนทางป้องกันตัว เขาค่อยๆ ยกนิ้วขึ้นมาดีดวาดสร้างค่ายกลป้องกันขึ้นมาในพริบตา

ปัง ปัง ปัง…

เวลานี้พลังโจมตีทั้งหลายมันได้เข้าปะทะกับค่ายกลนี้จนเกิดเสียงดังลั่นสนั่นฟ้า

ค่ายกลนั้นมันส่องแสงสว่างล้ำป้องกันการโจมตีต่างๆ จากทุกทิศทางสิ้น

เย่หยวนนั้นสร้างค่ายกลขึ้นมาได้หนักแน่นมั่นคงอย่างมาก ต่อให้จะต้องเจอกับการโจมตีที่รุนแรงแค่ไหนมันก็ยังคงตั้งมั่นได้

แต่เมื่อมีเหล่าเผ่าเทวาเข้ามารุมโจมตีมากขึ้นเรื่อยๆ ค่ายกลที่แสนหนักแน่นนี้มันก็เริ่มสั่นสะเทือน

ภายในค่ายกลนั้นเย่หยวนได้สร้างค่ายกลชั้นที่สองขึ้นมาภายในและทำการหลอมโอสถขึ้น

ครั้งนี้เขาลงมืออย่างช้าเชื่องกว่าก่อนๆ มาก เพราะตั้งใจจะทำให้มันได้คุณภาพขั้นสูง

เหล่าเผ่าเทวาทั้งหลายนั้นเมื่อได้เห็นต่างก็ต้องทุ่มกำลังสุดตัวโจมตีค่ายกลอย่างกังวล

เวลานี้ความได้เปรียบของนักหลอมโอสถมันได้ปรากฏขึ้นต่อสายตาพวกเขาแล้ว

เย่หยวนนั้นเป็นนักหลอมโอสถผู้เก่งกาจล้ำ เขาสามารถที่จะหลอมโอสถขึ้นกลืนกินกลางสนามรบได้

เมื่อเป็นเช่นนั้นมันก็ย่อมจะหมายความว่าเขานั้นจะต่อสู้ได้ต่อเนื่องอย่างน่ากลัว

ก่อนที่วิชาโอสถจะตกต่ำ ในสงครามสิ้นโลกครั้งก่อนนั้นเหล่านักหลอมโอสถทั้งหลายต่างได้แสดงฝีมือออกมาอย่างเต็มที่สร้างปัญหาให้เผ่าเทวาอย่างมหาศาล

เพราะฉะนั้นตัวหยวนเว่ยจึงได้คิดวางแผนการใหญ่มาฆ่าสังหารเหล่านักหลอมโอสถที่มารวมตัวกันอยู่ในอาณาจักรทหัยเมฆานี้

แต่เวลานี้เรื่องราวของเย่หยวนมันน่าตกตะลึงจนเกินไป ทำให้เหล่ายอดฝีมือฝั่งเผ่าเทวาและมารนรกทั้งหลายต่างหันหน้ามุ่งมาโจมตีค่ายกลปกป้องของเขา

นั่นทำให้ค่ายกลปกป้องอันหนักแน่นของเย่หยวนมันเริ่มมีรอยแตกร้าวขึ้นมา

เพราะจะอย่างไรเสียนี่มันก็มิใช่การต่อสู้ตัวต่อตัว มันเป็นสงครามที่เอาชนะกันด้วยจำนวนมีชีวิตคนนับสิบล้านเป็นเดิมพัน

“ทุกคน ไปช่วยปกป้องรองมหาปราชญ์เร็ว! หากมีเขาอยู่ด้วยแล้วโอกาสรอดของเราจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างมากแน่”

“ใช่แล้ว! รองมหาปราชญ์นั้นเก่งกาจจนน่ากลัว เหนือล้ำกว่าพวกเผ่าเทวาทั้งหลายนี้ ตราบเท่าที่เขาฟื้นฟูพลังกลับมาได้แล้วพลังการต่อสู้ของเราคงพุ่งขึ้นสูงล้ำ”

“ทุกคน โจมตีพร้อมกัน! ไปช่วยผ่อนแรงรองมหาปราชญ์เร็วเข้า! ปล่อยให้เขาได้หลอมโอสถอย่างมีสมาธิ”

…

เหล่ามนุษย์ทั้งหลายเองก็ย่อมจะเข้าใจได้ถึงความหนักหนาของปัญหาครั้งนี้

หากพวกเขาปล่อยให้เย่หยวนเป็นเหยื่อล่อความสนใจไปในเวลานี้ หากเย่หยวนแพ้พ่ายลงแล้วพวกเขาทั้งหลายก็คงไม่มีทางรอดจากความตายได้อีกต่อไป

เพราะฉะนั้นเหล่ายอดฝีมือที่มีสติดีก็เริ่มพุ่งตัวเข้ามาหาเย่หยวนช่วยต่อสู้กับเหล่ายอดฝีมือเผ่าเทวาและมารนรกทั้งหลาย ผ่อนความกดดันที่มีต่อค่ายกลปกป้องของเย่หยวน

ภายในค่ายกลนั้นตัวเย่หยวนรู้สึกได้ถึงคลื่นพลังรอบๆ จนต้องเบิกตาขึ้นมาดู

เวลานี้เหล่ามนุษย์ทั้งหลายต่างกำลังรวมตัวกันปกป้องเขาอย่างหนักแน่น หลายต่อหลายผู้คนต้องตายตกไปด้วยน้ำมือของเผ่าเทวา

เมื่อได้เห็นเช่นนั้นแล้วเย่หยวนก็อดจะตื่นตะลึงขึ้นในใจไม่ได้

เพราะในมุมมองของเขานั้นมนุษย์มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่สุดแสนเห็นแก่ตัว ไม่คิดสนใจผู้คนใดๆ สิ้น

เพราะจะอย่างไรยอดฝีมือนั้นมันก็เป็นคนส่วนน้อยของโลกหล้า

หยวนเว่ยนั้นเริ่มสงครามครั้งนี้ขึ้นมาเพื่อโค่นล้มเอาชีวิตเป้าหมายใหญ่ๆ อย่างโอสถบรรพกาลหรือมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาล เพราะจะอย่างไรคนทั้งสองนี้มันก็เป็นภัยที่มากล้นกว่าเย่หยวน

การใช้สองหน่วยเข้ารุมโจมตีเย่หยวนนี้มันคงเรียกได้ว่าเป็นการประเมินเขาอย่างสูงล้ำแล้ว

แต่ดูท่าหยวนเว่ยเองก็คงยังประเมินเย่หยวนไม่สูงพอ ตัวเย่หยวนจึงได้ใช้เครื่องรางเต๋านั้นสังหารกำลังทั้งสองหน่วยลงไปสิ้น

เวลานี้ที่ใดที่เย่หยวนพุ่งตัวผ่านนั้นมันจะมีแต่ความตายเหลือทิ้งไว้

ดาบนับพันนั้นบินว่อนวนรอบตัวเขาพุ่งผ่านตัดขาดชีวิตมากมาย

สภาพของเย่หยวนในเวลานี้มันไม่ได้ต่างจากเทพแห่งความตายที่ลงมาจุติบนโลกหล้า

เหล่าเผ่าเทวาและมารนรกทังหลายนั้นต่างเป็นได้แค่หมูบนเขียงเมื่ออยู่ต่อหน้าเย่หยวน พวกเขาไม่อาจจะรับได้แม้แต่ดาบเดียวของค่ายกลนี้

เย่หยวนนั้นพากำลังมนุษย์มากมายพุ่งผ่านทัพของเผ่าเทวาอย่างง่ายดาย ทำการเข่นฆ่าสังหารจนทัพเผ่าเทวาเริ่มเกิดความสับสนอลหม่าน

“เจ้าหมอนี่มันเทพแห่งความตายโดยแท้! แข็งแกร่งเกินไปแล้ว! เราหยุดมันไว้ไม่ได้!”

“ถอย! รีบถอยเร็ว! เจ้าหมอนี่มันเก่งจนเกินไป!”

“เจ้าหมอนี่มันแข็งแกร่งมากล้น! เราไม่อาจต่อสู้ด้วยได้เลย! รีบๆ ไปเรียกกำลังเสริมจากท่านทั้งหลายเร็ว!”

…

เหล่ามนุษย์ทั้งหลายเริ่มมารวมตัวตามติดเย่หยวนไปมากขึ้นเรื่อยๆ

การศึกก่อนหน้านั้นฝ่ายมนุษย์ต้องสูญเสียไปอย่างมาก เสียกำลังไปกว่าครึ่ง

แต่ในเวลานี้หลังจากที่เย่หยวนกลับมาลงสนามรบได้สถานการณ์มันก็พลิกกลับทันที

เย่หยวนนั้นเหมือนเป็นเครื่องจักรสังหารที่ฆ่าล้างตลอดทางที่พุ่งผ่าน

กำลังของเขานั้นแข็งแกร่งจนอีกฝ่ายไม่อาจจะป้องกันหลบรอดใดๆ ไปได้

เวลานี้มันกลับเป็นทางฝ่ายมนุษย์ที่เริ่มกลับมาได้เปรียบในสงครามครั้งนี้!

……………………….