จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2632

ปลาย่างนั้นมันกลับฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาได้!

เวลานี้แม้แต่ต้องหวู่เฉิงเฉาเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อในภาพตรงหน้านี้เช่นกัน

แค่ดูสีหน้าตกตะลึงของเขานั้นมันก็พอจะบอกได้ชัดเจนแล้ว

“ข-ข้าเก่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?” หวู่เฉิงเฉานั้นก้มลงมองดูมือของตนเองอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

เย่หยวนยิ้มขึ้นมา “มันมิใช่ว่าเจ้าแข็งแกร่ง แต่เป็นพวกเขาที่อ่อนแอ! เวลานี้ฝีมือของเจ้ามันย่อมจะยังไม่ถึงระดับของเหล่านายห้างที่ข้าไปท้าทายเสียด้วยซ้ำ!”

ได้ยินเช่นนั้นแม้แต่ตัวฉีเหยียนเองก็ยังต้องกัดฟันแน่นขึ้นมาด้วยความคับแค้นใจ

แต่คิดดูอีกทีแล้วคำพูดของเย่หยวนมันก็มีแต่ความจริงสิ้น

เทียบกับคนอย่างเย่หยวนหรือชางหยงหนิงนั้นแล้ว พวกเขาทั้งหลายย่อมจะเป็นได้แค่ขยะ

เพราะจะอย่างไรเสียเขานั้นก็เป็นถึงนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสี่แล้วแต่กลับไม่อาจจะหลอมโอสถสวรรค์ให้มีคุณภาพสูงเทียบเท่ากับนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสองนี้ได้

แค่นี้มันก็ชัดเจนถึงช่องว่างความต่างของฝีมือแล้ว

เย่หยวนนั้นหันไปมองต้วนหยงชุนก่อนจะถามขึ้น “ผู้อาวุโสต้วน ทีนี้เจ้าพอใจหรือยังกับคำอธิบายนี้?”

ต้วนหยงชุนนั้นตอบกลับมาด้วยใบหน้าดำมืด “มันจะอธิบายอะไรได้?”

เย่หยวนที่ได้ยินก็ยิ้มตอบกลับไป “ขนาดนี้แล้วก็ยังไม่เข้าใจ เพราะเช่นนั้นแหละข้าถึงได้เรียกเจ้าว่าโง่!”

“เจ้า!” ต้วนหยงชุนแทบจะไม่อาจห้ามตัวเองได้

แต่เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจและหันมากล่าวต่อหน้าคนทั้งหลายด้วยท่าทางจริงจัง “ที่เรียกพวกท่านทั้งหลายว่าโง่นั้นมันอาจจะฟังดูเลวร้ายไปหน่อยแต่มันก็คือความจริงที่เกิดขึ้นนี้!”

คำพูดเดียวนั้นมันทำให้เหล่าผู้อาวุโสมากมายทำหน้าเหยเกออกมา

แต่ว่าเย่หยวนนั้นกลับไม่คิดสนใจและตอบกลับไป “ทำไมพันธมิตรโอสถนั้นถึงขายโอสถสวรรค์ให้พวกท่านแต่กลับไม่คิดเปิดเผยวิชาความรู้เกี่ยวกับการโอสถออกมา? หากมิใช่เพราะบุตรศักดิ์สิทธิ์นั้นออกมาประลองกับข้าแล้วพวกท่านเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกทั้งหลายนั้นจะรู้จักระดับแท้กันหรือไม่? ท่านลองใช้สมองคิดดูบ้างเถอะว่าทำไมมันถึงทำเช่นนี้ จะมองมุมไหนมันก็ไม่ชอบมาพากลทุกมุม!”

“ความขัดแย้งระหว่างผู้บรรลุสวรรค์และผู้คนท้องถิ่นนั้นมันเป็นอะไรที่มีอยู่มาแสนนาน หากโฉปู้ฉุนนั้นมีความคิดเช่นเดียวกันกับพวกท่านทั้งหลาย คิดหวังจะอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขกับคนท้องถิ่นแล้วมันก็คงไม่มีดินแดนสวรรค์ห้าแสงขึ้นมาในวันนี้! หรือว่าพวกท่านทั้งหลายนั้นคิดว่าตัวเองกลายเป็นคนท้องถิ่นไปแล้ว? เพียงแค่ว่าพวกท่านคิดว่าตัวเองเป็น แต่พวกเขาทั้งหลายนั้นจะยอมรับพวกท่านเป็นพวกเดียวกันหรือ?”

คำพูดของเย่หยวนนั้นมันเปี่ยมล้นไปด้วยความเย้ยหยัน

คำพูดนั้นมันโหดร้ายเย็นชาแต่เหตุผลนั้นกลับหนักแน่นถูกต้อง

เพราะว่าเหตุผลที่คนทั้งหลายยังเป็นเช่นนี้กันมันก็เพราะว่าพวกเขาคิดแบบนี้จริง

พวกเขานั้นย่อมจะไม่คิดว่าตัวเองกลายเป็นคนท้องถิ่นใดๆ แต่เพียงแค่ว่าความสงบสุขอันยาวนานมันทำให้จิตใจของพวกเขาผ่อนคลายความกังวลลงไปมาก

พวกเขานั้นมิใช่เหล่าผู้บรรลุสวรรค์ในตอนก่อนนั้นแล้ว!

เหตุผลที่เหล่าผู้บรรลุสวรรค์เก่งกาจนั้นหนึ่งมันเป็นเพราะว่าเส้นทางของพวกเขาจนกว่าจะบรรลุสวรรค์ขึ้นมาได้นั้นมันเต็มไปด้วยภัยร้ายและขวางหนามและอย่างที่สองก็คือสภาพของทวีปพิรุณใสนี้

สี่ยอดแดนสวรรค์นั้นมันต่างมีแต่คนที่ไม่เป็นมิตรกับผู้บรรลุสวรรค์ทั้งหลาย ทำให้เหล่าผู้บรรลุสวรรค์ขึ้นมานั้นต่างต้องบีบบังคับตัวเองให้รับมือคนทั้งหลายนั้นให้ได้

แต่โฉปู้ฉุนนั้นได้เอาชนะและยึดครองดินแดนหนึ่งมาเป็นที่พักให้แก่ผู้บรรลุสวรรค์ได้

เพราะฉะนั้นคนทั้งหลายจึงเริ่มที่จะใช้ชีวิตกันอย่างสบายใจไร้ความเครียดกังวลมากขึ้น

เหล่าคนที่คิดเหมือนต้วนหยงชุนนั้นต่างมองเรื่องราวด้วยมุมมองของคนที่ไม่คิดอะไรมากมายเช่นนี้

“หึๆ ที่น่าขันที่สุดนั้นก็คือนิกายสวรรค์ทั้งห้าที่ควรเป็นกิ่งก้านจากต้นตอเดียวกันนั้นกลับปล่อยให้นิกายสวรรค์ยุทธมั่นถูกพันธมิตรโอสถคว่ำบาตรไปอย่างไม่คิดทำอะไร ไม่มีนิกายไหนที่คิดจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ! ดูท่าการที่นิกายสวรรค์ยุทธมั่นถูกทำลายลงไปนั้นมันคงทำให้พวกท่านทั้งหลายได้ประโยชน์มากล่ะสิ? แต่พวกท่านเคยคิดหรือบ้างว่านี่แหละคือวิธีที่พันธมิตรโอสถมันจะใช้ในการทำลายดินแดนสวรรค์ห้าแสงลง? วันนี้เป็นตาของนิกายสวรรค์ยุทธมั่น วันพรุ่ง… มันอาจจะเป็นตาของนิกายสวรรค์หมื่นช้างก็ได้?”