จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2656

“เจ้าว่าอย่างไรนะ?”

แม่ทัพฉลามดำนั้นร้องลั่นขึ้นมาเมื่อได้ยินคำพูดของเย่หยวน

ชาวเผ่าทะเลนั้นมีนิสัยอารมณ์รุนแรงเป็นทุนเดิม มีหรือที่เขาจะทนรับคำด่าว่าของเย่หยวนไว้ได้?

“ข้าบอกว่าไอ้โง่!” เย่หยวนกล่าวสวนกลับไป

“เจ้ามนุษย์โง่ เจ้าจะได้ชดใช้กับปากหมาๆ ของเจ้าที่นี่!”

แม่ทัพฉลามดำนั้นหรี่ตาลงร้องพร้อมอ้าปากกว้างขึ้นมา

คลื่นลูกใหญ่นั้นสาดซัดขึ้นมารอบเท้าเย่หยวนก่อนจะกลืนทั้งตัวของเย่หยวนลงไปสิ้น

เวลานี้มันเกิดพายุน้ำลูกใหญ่พุ่งทะยานขึ้นมาสูงจรดฟ้า

คนทั้งหลายนั้นได้แต่คาดเดาว่าเย่หยวนที่อยู่ภายในพายุน้ำวนนั้นมันคงถูกฉีกร่างเป็นชิ้นๆ ไปแล้ว

ได้เห็นเช่นนั้นแม่ทัพฉลามดำก็ยิ้มเย้ยขึ้น “หึ ไอ้มนุษย์ เจ้าสิโง่!”

บนกำแพงเมืองนั้นเหล่าชุยถงทั้งหลายต่างได้แต่ถอนใจยาว

ยอดอัจฉริยะไร้เทียบคนหนึ่งกลับตายตกลงไปง่ายๆ เช่นนี้!

แม้ว่าจะมากพรสวรรค์แต่กลับไม่คิดประเมินตัว!

ไปท้าทายแม่ทัพของเผ่าทะเลเช่นนี้แล้วมีหรือที่จะยังรอดชีวิตออกมาได้?

“เจ้าโง่ จะดีใจเร็วเกินไปหรือไม่?” เย่หยวนตอบกลับมา

เวลานี้ร่างของเขานั้นมันได้เปลี่ยนจากร่างกายปกติเป็นร่างกายที่ดูเบลอๆ

พายุน้ำนั้นมันไม่อาจจะเข้าถึงตัวจริงของเขาได้เลย!

แม่ทัพฉลามดำนั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายก่อนจะร้องขึ้น “กฎแห่งห้วงมิติ ไอ้เด็กคนนี้!”

เย่หยวนพยักหน้ารับกลับมา “อืม อย่างน้อยถึงเจ้าจะโง่แต่ก็ยังพอมีสมองบ้าง ทีนี้เราจะมาคุยกันได้หรือยัง? เจ้าโง่!”

เย่หยวนนั้นย้ำคำว่าโง่ไปมาจนทำให้จิตใจของแม่ทัพฉลามดำนั้นเดือดพล่าน

สายตาของเขานั้นเปลี่ยนเป็นดำมืดก่อนจะกล่าวออกมา “เด็กน้อย เจ้าคิดว่าแม่ทัพผู้นี้จะทำอะไรเจ้าไม่ได้จริงหรือ”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “แน่นอนว่าเจ้าย่อมทำอะไรข้าได้มากมายแต่ก่อนที่เจ้าจะสังหารข้าลงได้นั้น ข้าขอยืนยันเลยว่าลูกน้องทหารทั้งหลายของเจ้าในที่นี้ ที่มีพลังต่ำกว่าชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกมันจะได้ตายลงสิ้น! ที่ข้าทำไปก่อนหน้ามันเป็นเพียงแค่การตักเตือน หากเจ้ายังไร้เหตุผลต่ออีกก็ลองเข้ามาได้ หากเจ้าทำให้ข้าไม่พอใจจริงๆ แล้วราชวงศ์หนามใต้มันจะได้มีสภาพเป็นแม่ทัพที่ไร้ทหารแน่!”

แม่ทัพฉลามดำนั้นผงะไปทันทีที่ได้ยิน “ไอ้มนุษย์น่ารังเกียจ! เจ้าขโมยสังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกเราไปแท้ๆ แต่กลับยังมาวางท่าเช่นนี้ได้!”

เขานั้นกลัวจริง!

หากให้พูดตามจริงแล้วการที่เย่หยวนวางพิษทหารนับไม่ถ้วนในระยะสิบกิโลเมตรนี้มันย่อมจะทำให้แม่ทัพฉลามดำเกิดความกลัวเกรงขึ้นมาในใจมาก

เวลานี้เหล่าทหารทั้งหลายนั้นแค่สลบไป แต่ครั้งหน้ามันก็ไม่แน่ว่าจะจบแค่ที่สลบ!

เจ้าเด็กคนนี้มันมีวิชาการใช้พิษที่เหนือล้ำจินตนาการของเขา

ครั้งนี้พวกเขาทั้งหลายนั้นนำกำลังทะเลหนามใต้ออกมาถึงกว่าร้อยละหกสิบ!

หากพวกเขาทั้งหลายนั้นตายลงตรงนี้แล้ว ทะเลหนามใต้ย่อมจะเสียกำลังไปมากมายมหาศาล

ที่สำคัญไปกว่านั้นทะเลหนามใต้นั้นมันยังมิใช่สถานที่แสนสงบสุข พวกเขาทั้งหลายเองก็มีศัตรูคอยจ้องมองมาจากทะเลอื่นๆ อยู่ด้วย

หากกำลังทัพนี้ตายตกลงไปจริงๆ แล้วราชวงศ์หนามใต้อาจจะถูกทำลายลงสิ้นก็ได้

เขานั้นไม่อาจจะแบกรับเรื่องเช่นนี้ไว้!

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “หากเจ้ายอมฟังง่ายๆ แต่แรกมันก็ไม่ต้องลงมือให้เหนื่อยกันแล้วมิใช่หรือ? พวกเราทั้งสองนั้นแค่ออกมาคืนสังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกให้ แต่พวกเจ้านั้นกลับร้องด่าคิดสังหารพวกข้าตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้เห็นหน้า ไร้มารยาทเสียจริง! เวลานี้เจ้ากลับมาด่าพวกเราว่าวางท่า? หากพวกเราทั้งสองนั้นตายลงเสียตรงนี้คงถูกเรียกว่าเป็นความสุภาพแล้ว”

แม่ทัพฉลามดำนั้นหรี่ตาลงทันทีก่อนจะตอบกลับมา “ในเมื่อมาเพื่อคืนสังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกก็ส่งมันมาเสียทีสิ!”

เย่หยวนที่ได้ยินถึงกับต้องยกมือขึ้นมากุมขมับ “ไอ้โง่ นี่สมองของเจ้ามันไม่ต่างจากปลาเลยหรืออย่างไร? คิดอยากได้สังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกมันย่อมได้ แต่ทัพของพวกเจ้าก็ควรจะแสดงความจริงใจออกมาก่อนมิใช่หรือ? ข้าคิดว่าเจ้าคงมิใช่แม่ทัพใหญ่ในครั้งนี้ใช่หรือไม่? ไปเรียกคนที่รับผิดชอบจริงๆ ออกมา!”

แม่ทัพฉลามดำนั้นไร้สมองจนเกินไป เขานั้นรู้จักแค่สั่งการและโจมตีผู้คน

เย่หยวนส่ายหัวตอบกลับไป “องค์ชายมังกร เรื่องที่ท่านพูดมานั้นข้าคิดว่าท่านเองก็คงรู้ดีอยู่แก่ใจตน ทำไมสุดยอดสมบัติของราชวงศ์ท่านมันกลับมาตกอยู่ในศาลาเฝ้าสมบัติของเผ่าเงือก? สหายของข้าผู้นี้ก็แค่โชคร้ายไปอยู่ไม่ถูกที่ผิดเวลาก็เท่านั้น เขาจึงบังเอิญเป็นคนหยิบเอาสมบัตินี้ออกมา หากให้พูดถึงสาเหตุกันจริงๆ แล้วมันย่อมจะเป็นปัญหาภายในของพวกท่านทั้งหลายกันมากกว่า!”

องค์ชายมังกรนั้นได้แต่ต้องคอตกลงเพราะปัญหานี้มันเกิดขึ้นภายในจริงๆ

แน่นอนว่าเขาย่อมจะไม่คิดยอมรับมันต่อหน้าเย่หยวน

แท้จริงแล้วเรื่องวันนี้มันก็แค่ความบังเอิญสิ้น

น้องสาวต่างมารดาของเขา ฮวนฉินนั้นเป็นเด็กที่เกิดมาจากพ่อของเขาและแม่ที่เป็นนางสนมเผ่าเงือก ฮวนฉินนั้นเป็นลูกที่ท่านพ่อของเขารักและตามใจเป็นอย่างมาก

แต่เด็กคนนั้นมันกลับใช้อำนาจที่พ่อตามใจนั้นทำเรื่องราวน้อยใหญ่จนปั่นป่วนวังมังกรอยู่เสมอๆ

ครั้งนี้นางได้ขโมยเอาสังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกออกมาและกลับมาอยู่ยังบ้านของแม่พร้อมเอาสังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกนั้นโยนไปเก็บไว้ในศาลาเฝ้าสมบัติของเผ่าเงือก

และมันก็เป็นเวลาพอเหมาะพอดีกับที่พวกหวงห่าวหยานบุกเข้าไปพอดี

แท้จริงแล้วหวงห่าวหยานนั้นก็เป็นแค่คนอับโชคคนหนึ่งเท่านั้น

แต่ว่าเรื่องราวเช่นนั้นตัวองค์ชายมังกรย่อมจะไม่มีทางบอกเล่ามันออกมาแน่

องค์ชายมังกรนั้นกล่าวตอบไปด้วยท่าทางร้อนรน “เลิกพูดจาเหลวไหลได้แล้ว! รีบๆ ส่งสังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกคืนมาเสีย! ไม่เช่นนั้นข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเจ้ามันจะวางพิษทหารของข้าจนหมดได้หรือไม่!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “องค์ชายมังกร ท่านคิดว่าข้าโง่เหมือนลูกน้องท่านหรือ? คิดอยากได้สังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกกลับไปย่อมไม่มีปัญหา แต่ท่านนั้นต้องสั่งให้หยุดวิชาลับกำเนิดพิรุณสวรรค์และกลับลงไปรอในทะเลก่อน! สิบวันจากนี้ข้าจะเป็นคนเอาสังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกไปคืนให้พวกท่านเอง!”

“ไม่!”

องค์ชายมังกรนั้นรีบส่ายหัวปฏิเสธออกมาทันที “มนุษย์เจ้านั้นมันเชื่อถือคำไม่ได้ หากสิบวันแล้วเจ้าไม่เอามันมาคืนพวกเราจะทำอย่างไรเล่า?”

เพื่อที่จะทำสงครามในครั้งนี้ทางราชวงศ์หนามใต้นั้นก็ต้องสูญเสียทรัพยากรไปไม่น้อย

มีหรือที่พวกเขาจะปล่อยมันจบลงง่ายๆ เช่นนี้?

แท้จริงแล้วการเอาสังข์ศักดิ์สิทธิ์ทะเลหยกมามันก็เรื่องหนึ่งแต่การจะมาสั่งสอนพวกมนุษย์ทั้งหลายนี้ต่างหากคือเป้าหมายของการเดินทัพครั้งนี้

…………………………