จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2716

เมื่อต้าหวงกล่าวขึ้นมาเช่นนั้นสีหน้าของคนทั้งหลายก็เปลี่ยนสีไป

เพราะแม้ว่าเขานั้นจะมีพลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวไม่ต่างไปจากพวกเขาแต่เบื้องหลังของเขาคนนี้มีเงาของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนตัวจริงเสียงจริงหนุนอยู่

ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นคือผู้ปกครองของเขาหมื่นอสูรนี้!

“แม่ทัพต้าหวง มันจะไม่เหมาะหรือไม่? นี่มันเรื่องในตระกูลข้านะ!” ราชาขาลเจิดกล่าวแย้งขึ้นมา

“มันไม่มีอะไรไม่เหมาะสมทั้งนั้น! หากเจ้าไม่เชื่อคำแม่ทัพผู้นี้คนที่ออกมาต่อจากข้ามันคงเป็นท่านนักบุญสูงแล้ว ถึงเวลานั้นเจ้าก็น่าจะรู้ว่ามันคงไม่มีใครรอดชีวิตไปได้! ข้าว่าเจ้าน่าจะเข้าใจกฎบนเขาหมื่นอสูรเราดี!”

ต้าหวงนั้นกล่าวออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่คำพูดนั้นมันทำให้พวกราชาทั้งห้าต้องสั่นทั้งตัว

บนเขาหมื่นอสูรนี้มีกฎใด?

กฎเดียวนั้นคือปลาใหญ่กินปลาเล็ก!

หากผู้แข็งแกร่งอยากสังหารเจ้าลงนั้นเขาก็ไม่ต้องการเหตุผลใดๆ มาใช้อ้างทั้งสิ้น!

นี่มันคือกฎแห่งธรรมชาติ!

ข้าแข็งแกร่ง ข้าครอบครองทุกสิ่ง

และผู้ปกครองของเขาหมื่นอสูรนั้นมันก็คือเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั่นเอง!

ซั่วเหยียนนั้นหรี่ตาลงกล่าวขึ้น “เสด็จพ่อ ข้าและพี่ทั้งแปดนั้นมีเรื่องคับแค้นกันจนมีแต่ต้องตายกันไปข้าง! วันนี้ซั่วเหยียนจะขอประลองกับพวกเขาทั้งหลาย! หากซั่วเหยียนพ่ายลงและตายไปก็ถือว่าเรื่องมันจบลงเท่านี้!”

ราชาขาลเจิดนั้นหรี่ตาลงกล่าว “เจ้าหมายความว่าเจ้าจะท้าพวกเขาแปดคนพร้อมๆ กัน?”

“ใช่แล้ว!” ซั่วเหยียนตอบรับกลับไป

“ซี๊ด…”

คำพูดนี้มันทำให้เหล่าภูติแท้มากมายต้องสูดหายใจเข้าแรง

บุตรทั้งสิบของราชาขาลเจิดนั้นนอกจากตัวซั่วเหยียนแล้วมันมีใครบ้างที่มิใช่ยอดฝีมือของยุคสมัย

กำลังของพวกเขานั้นเหนือล้ำกว่าเด็กหนุ่มรุ่นใหม่บนเขาหมื่นอสูรไปอย่างสิ้นเชิง

แต่ซั่วเหยียนนั้นกลับจะท้าสู้แปดต่อหนึ่ง มันมิใช่การรนหาที่ตายหรือ?

ราชาขาลเจิดนั้นยกมือขึ้นมากล่าวอย่างเหนื่อยหน่าย “ช่างเถอะ ในเมื่อเจ้าคิดจะสู้แล้วก็สู้เถอะ!”

ซั่วเหยียนนั้นหันไปมองหน้าพี่ทั้งแปดก่อนจะกล่าวขึ้น “พี่ทั้งแปด ซั่วเหยียนจะให้โอกาสพวกท่านได้สังหารข้าสมใจ! เชิญลงมือ!”

เฮ่อเฟิงที่ได้ยินต้องหัวเราะเย้ยออกมา “เจ้าสิบหก เจ้ามันบ้า! แม้ว่าหลายปีมานี้กำลังของเจ้ามันจะพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดดแต่มีหรือที่รากฐานของเจ้ามันจะมั่นคงได้! ในเมื่อเจ้ารนหาที่ตายก็อย่าได้มาโทษพี่คนนี้แล้วกัน!”

ได้เห็นว่าซั่วเหยียนคิดต่อสู้แปดต่อหนึ่งเฮ่อเฟิงและพวกย่อมจะยิ้มเย้ยกันขึ้นมาในใจ

พวกเขานั้นมั่นใจในฝีมือของตนเองเป็นอย่างมาก มีหรือที่จะไปพ่ายให้เด็กน้อยคนนี้ได้?

ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ!

คนทั้งแปดนั้นย่อมจะไม่คิดแสดงความเมตตาใดๆ พวกเขาแต่ละคนนั้นปล่อยคลื่นพลังล้ำพุ่งเข้ามาสุดตัว

“ฮา!”

ซั่วเหยียนร้องลั่นขึ้นมาพร้อมปลดปล่อยพลังสายเลือดอันรุนแรง

“หมัดหางกระบวยใหญ่ก่อนสวรรค์!”

ซั่วเหยียนต่อยหมัดออกมาทำให้สีหน้าของคนทั้งหลายต้องเปลี่ยนสี

เพราะว่าพลังของหมัดนี้มันรุนแรงล้ำกว่าระดับของชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำไปแล้ว!

ไม่มีใครคิดฝันว่าหมัดเดียวของซั่วเหยียนนี้มันกลับจะแฝงพลังล้ำเช่นนี้มาด้วย

ตูม!

เมื่อหมัดกระแทกออกมาร่างขององค์ชายทั้งแปดก็กระเด็นกระดอนกันไปคนละทิศคนละทาง

หมัดเดียวเอาชนะคนทั้งแปดได้!

ตอนที่ซั่วเหยียนมีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำขั้นกลางเขาก็มีความสามารถพอจะเอาชนะยอดฝีมือพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำขั้นสุดได้แล้ว

เวลานี้เมื่อเขาปลุกพลังสายเลือดขึ้นมานั้นนอกจากว่าพลังบ่มเพาะของเขามันจะพัฒนาแล้วแต่พลังสายเลือดของเขามันย่อมจะยิ่งรุนแรงกว่าเก่า!

เวลานี้หากมิใช่ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขึ้นไปแล้วมันย่อมไม่มีใครเอาชนะเขาได้

และเมื่อราชาขาลเจิดได้เห็นหมัดนั้นดวงตาของเขากลับยิ่งเบิกกว้างอย่างตกตะลึง

“หมัดหางกระบวยใหญ่ก่อนสวรรค์! นี่มัน…มันวิชาของท่านนักบุญสูงมารกระทิงมิใช่หรือ? ทำไมซั่วเหยียนถึงใช้มันออกมาได้?” ราชาขาลเจิดนั้นต้องอ้าปากค้างขึ้นมา

แต่เย่หยวนกลับยิ้มน้อยๆ ตอบกลับไป “ลูกท่านนั้นเป็นศิษย์ของนักบุญสูงมารกระทิงแล้ว มันจะแปลกอะไรเล่า?”