จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2747

“นิกายนอก! ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นกลับเป็นแค่ศิษย์นิกายนอกหรือ?”

“หรือว่าที่น้องเย่พูดนั้นมันจะเป็นเรื่องจริง? วังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนี้มันกลับเป็นค่ายสำนักที่ทรงพลังปานนั้น?”

“ลานฝึกฝนนี้มันก็แค่การต่อสู้กับคนทั้งร้อยนั้นหรือ? หึๆ ฝึกเช่นนี้ไปมันจะได้อะไรกัน?”

…

นอกจากความตกใจแล้วเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้นต่างแสดงความดูถูกออกมาตาม

เพราะในสายตาของพวกเขานั้นเหล่ายอดอัจฉริยะทั้งร้อยของนิกายนอกนั้นมันคงไม่ได้เก่งกาจอะไร

บนทวีปพิรุณใสนั้นคนที่บ่มเพาะถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนได้นั้นมันมีใครบ้างเล่าที่อ่อนแอ?

พวกเขานั้นลองย้อนกลับมาถามตัวเองและได้คำตอบว่าต่อให้ตัวเองจะอ่อนแอกว่าคนวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตมันก็คงไม่ได้อ่อนแอไปกว่ากันมากมาย

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ที่แห่งนี้มันมีห้องฝึกฝนแยกไปสิบห้อง ห้องนี่คือห้องหมายเลขหนึ่ง! อีกเก้าห้องนั้นย่อมจะเรียงไปตั้งแต่อันดับร้อยหนึ่งจนถึงอันดับหนึ่งพันในประวัติศาสตร์ของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต! ทำไมไม่ลองดูกันหน่อยเล่า?”

นักบุญสูงต้าวหยุนเป็นคนแรกที่ก้าวขึ้นมา “น้องเย่ เต๋าโอสถของเจ้านั้นเก่งกาจล้ำฟ้าดินไร้ที่เปรียบบนสวรรค์จริง! แต่ข้าว่าห้องฝึกฝนของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตมันก็คงไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากมายหรอก หากเราเอาชนะคนทั้งหลายนี้ยังไม่ได้มีหรือที่จะยังมีหน้ากลับไป เอาเช่นนี้เป็นอย่างไร? ข้าจะไปทดสอบพลังของอันดับหนึ่งร้อยให้ทุกคนดูก่อน!”

เย่หยวนยิ้มรับและผายมือเชิญทันที

นักบุญสูงต้าวหยุนนั้นรับหน้าที่เป็นหนูทดลองเข้าไปสู่ห้องฝึกฝนเป็นคนแรก ส่วนคนอื่นๆ นั้นก็ได้แต่ต้องมองดูมันอย่างใจจดใจจ่ออยากรู้ว่าอันดับหนึ่งร้อยในประวัติศาสตร์นั้นมันจะแข็งแกร่งแค่ไหน

เมื่อนักบุญสูงต้าวหยุนก้าวเข้ามาถึงนั้นห้องฝึกฝนมันก็เหมือนมีชีวิตขึ้นมาทันที

พร้อมๆ กันนั้นมันก็ปรากฏเงาร่างหนึ่งยืนขึ้นมาตรงหน้าของนักบุญสูงต้าวหยุนตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบได้

นักบุญสูงต้าวหยุนนั้นยิ้มอย่างมั่นใจกล่าวขึ้น “เจ้านั้นคือคนที่ถูกเรียกว่าเป็นอันดับร้อยในประวัติศาสตร์ซุนฉีหรือ? ข้าว่ามันก็ไม่เท่าไหร่หรอก!”

พลังบ่มเพาะของอีกฝ่ายนั้นมันเท่ากับพลังบ่มเพาะของนักบุญสูงต้าวหยุน

ซุนฉีนั้นเป็นเพียงแค่ร่างเงาแต่เมื่อได้เห็นนักบุญสูงต้าวหยุนนั้นเขาก็อดขมวดคิ้วแน่นขึ้นไม่ได้ “เจ้าอ่อนแอนัก ห้องฝึกฝนนี้ไม่เหมาะกับเจ้า!”

นักบุญสูงต้าวหยุนนั้นกัดฟันแน่นกล่าวขึ้นมาด้วยท่าทางดูถูก “ไอ้เวร เลิกวางท่าก่อนเถอะ! หากมีปัญญาจริงก็เอาชนะข้าให้ได้เสียก่อน!”

ซุนฉีได้แต่ต้องส่ายหัวออกมา “ห้องฝึกฝนนี้มันไม่ทำให้คนตายแต่หากเจ้าไม่ประเมินตัวเองแล้วมาท้าทายห้องอันดับร้อย เจ้าจะได้บาดเจ็บสาหัดกลับไปแน่!”

นักบุญสูงต้าวหยุนนั้นหัวเราะตอบกลับไปด้วยคลื่นพลังกดดันมหาศาลแทน

“ฝ่ามือกระบวยใหญ่ล้างสวรรค์!”

นักบุญสูงต้าวหยุนร้องขึ้นมาพร้อมผลักฝ่ามือออกไปอย่างรุนแรง

กำลังของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นมันถูกใช้งานออกมาในวินาทีนี้อย่างสุดตัว

แม้นักบุญสูงต้าวหยุนนั้นจะพ่ายให้ต้าหวงแต่เขาก็ไม่ได้อ่อนแอ

แท้จริงแล้วเขานั้นคงนับได้ว่าเป็นหนึ่งในห้าอันดับแรกของเหล่าผู้มีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นต้นทั้งหลาย

เพราะเหตุนี้เองที่ทำให้นิกายสวรรค์เจ็ดดาวของเขานั้นมันได้กลายเป็นนิกายสวรรค์อันดับหนึ่งแห่งดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยง

เมื่อซุนฉีได้เห็นเช่นนั้นเขาก็ต้องส่ายหัวออกมาอีกครั้ง

มือข้างหนึ่งของเขานั้นมันค่อยๆ ยื่นออกมาพร้อมดัชนีที่ชี้ตรงราวกับปลายดาบ

ฟู!

พริบตาเดียวนั้นซุนฉีได้แทงนิ้วออกมากระแทกอกของนักบุญสูงต้าวหยุน

นักบุญสูงต้าวหยุนนั้นกระอักเลือดพร้อมลอยลิ่วถอยกลับมาทันที

ดัชนีนี้มันทำเขาบาดเจ็บสาหัส

“อ่อนแอนัก! ด้วยพลังแค่นี้ของเจ้าอย่าว่าแต่อันดับร้อย ต่อให้จะเป็นอันดับพันเจ้าก็ไม่มีปัญญารับมือ!” ซุนฉีกล่าวขึ้นมาก่อนจะค่อยๆ จางหายไป

สีหน้าของเหล่ายอดฝีมือในที่นี้ต่างซีดขาวลงทันที

ซุนฉีนั้นแข็งแกร่งล้ำ!

ดัชนีของเขานั้นมันดูเหมือนดัชนีธรรมดาๆ ไร้ซึ่งร่องรอยพลังใดๆ

ไม่ว่าจะเป็นพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนหรือพลังยอดเต๋า มันไม่มีสิ่งใด!

มันเหมือนดัชนีของคนธรรมดาทั่วไปที่ไม่ได้ฝึกฝนวิชายุทธ

แต่นักบุญสูงต้าวหยุนนั้นกลับไม่อาจป้องกันมันได้แม้แต่น้อย!

การโจมตีเช่นนี้มันย่อมทำลายความเข้าใจของคนทั้งหลาย

“นี่มันจะบ้าเกินไปแล้ว! มันทำได้อย่างไรกัน?”

“นี่หรือคือพลังของอันดับร้อย? มันเอาชนะคนระดับเดียวกันได้ในพริบตา!”

“นี่มันมิใช่แค่ชนะในพริบตาทั่วๆ ไปด้วย! เพราะเขานั้นไม่ได้ปล่อยพลังปราณเทวะใดๆ ออกมาเลย!”

…

เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้นต่างเริ่มเข้าใจถึงความน่ากลัวของห้องฝึกฝนนี้ แม้แต่เย่หยวนเองก็ยังหน้าซีดลง ดัชนีนี้มันรุนแรงจนแม้แต่เขาก็คงไม่อาจต้านรับได้

แม้ว่ามันจะไม่มีการปล่อยปราณเทวะออกมาแต่ดัชนีนี้ของซุนฉีนั้นมันก็แฝงมาด้วยพลังของต้นกำเนิดยอดเต๋า ต่อหน้าเขานั้นการโจมตีของนักบุญสูงต้าวหยุนคงมีแต่ช่องว่าง! เอาชนะได้อย่างไม่ต้องออกแรง!

นักบุญสูงต้าวหยุนนั้นหน้าซีดขาวได้แต่นอนกระอักเลือดอยู่บนพื้น

ปัง!

หวางซีหยุนนั้นไม่ขยับแม้แต่น้อยแต่ตัวต้าหวงนั้นกลับลอยลิ่วไปด้านหลัง

แค่ฝ่ามือเดียวนั้นมันก็ทำต้าหวงบาดเจ็บได้!

ต้าหวงนั้นมีร่างกายที่หนาและถึกทนแม้จะรับฝ่ามือนี้ไปเขาก็ยังคงถีบเท้าออกมาใส่หวางซีหยุนได้ต่อ

หวางซีหยุนนั้นเองก็ไม่ได้ปล่อยพลังเหนือล้ำออกมา ไม่ได้ต่างจากซุนฉีมากนัก

ทุกอย่างนั้นมันสงบ

แต่ทุกครั้งที่ต้าหวงปะทะกับฝ่ามือของหวางซีหยุนนั้นเขาจะต้องกระอักเลือดออกมารุนแรง

เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายที่ได้เห็นนั้นต่างหน้าซีดขาวลงตามๆ กัน

ต้าหวงนั้นเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งพอจะต่อสู้ข้ามขั้นได้แต่ต่อหน้าอันดับหนึ่งพันคนนี้แล้วเขากลับช่างไร้พลังต่อต้านใด!

ที่สำคัญไปกว่านั้นคนทั้งหลายยังเห็นได้ชัดเจนว่าหวางซีหยุนมีเจตนาคิดฝึกฝนต้าหวง ไม่เช่นนั้นแล้วหากนางคิดเอาชนะจริงๆ ต้าหวงคงพ่ายไปตั้งแต่ฝ่ามือแรกๆ

ปัง!

หวางซีหยุนเห็นช่องว่างและกระแทกฝ่ามือใส่อกต้าหวง

ต้าหวงนั้นกระอักเลือดออกมาพร้อมลอยลิ่วกลับไป

ครั้งนี้เขาไม่มีพลังเหลือจะสู้แล้ว

แต่ว่าดวงตาของต้าหวงนั้นมันกลับเบิกกว้างขึ้นเรื่อยๆ

ดูท่าแล้วศึกนี้คงให้ประโยชน์แก่เขาอย่างมาก!

แต่คนอื่นๆ นั้นต้องอ้าปากค้าง

“วังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนี่มันแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไรกัน? ศิษย์อันดับหนึ่งพันแห่งนิกายนอกนั้นกลับเอาชนะนักบุญสูงต้าหวงได้สิ้นเชิง!”

“ดูท่าที่ซุนฉีก่อนหน้านั้นเอาชนะนักบุญสูงต้าวหยุนเขาคงไม่ได้ใช้พลังใดๆ ออกมาแม้แต่น้อยเลย!”

“ข้าเริ่มจะเชื่อคำน้องเย่แล้วสิ!”

…

สองศึกนี้มันทำให้เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนทั้งหลายได้รู้ตัวว่าตัวเองอ่อนแอแค่ไหน!

………………….