จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2773

หนี?

เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้นได้แต่ต้องทำหน้างงไปตามๆ กัน

เต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียน?”

เจ้าหมอนี่คงไม่ได้ถูกเย่หยวนกระทืบจนเสียสติไปแล้วใช่ไหม?

จักรพรรดิหยกนั้นมันจะเรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนลงมาได้อย่างไร?

“กั๋วห้วย เจ้าไปพักก่อนเถอะ ดูท่าจะถูกคนทุบตีจนเสียสติแล้ว!”

“เย่หยวน เขาว่าเจ้าจะเรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนลงมาหรือ? ทำไมเจ้าไม่เรียกมันมาเปิดหูเปิดตาเราหน่อยเล่า?”

“ฮ่าๆๆ…”

เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้นต่างหัวเราะขึ้นตามไม่ขาดเสียง

พวกเขานั้นเห็นชัดเจนว่ากั๋วห้วยนั้นพิการและไม่อาจฟื้นคืนกลับมาได้อีก

หากมิใช่เพราะเรื่องนี้พวกเขาทั้งหลายก็ย่อมจะสัมผัสถึงตัวกั๋วห้วยได้

คำพูดของยอดฝีมือนั้นมันมีน้ำหนักเสมอ

แต่เวลานี้…มันไม่มีใครสนใจเขาแล้ว

แต่เมื่อกั๋วห้วยได้ยินคำของคนทั้งหลายนั้นเขาก็ต้องตีอกชกหัวร้องลั่นขึ้นมาอย่างสิ้นหวัง “มันจะเรียกเต๋าทุกข์ลงมาจริงๆ! ตอนที่มันสู้กับข้ามันก็แทบจะบรรลุอยู่แล้ว! เหตุผลที่มันกดพลังบ่มเพาะไม่ให้บรรลุก็เพราะมันคิดล่อพวกเจ้าออกมาเผชิญหน้าเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนพร้อมๆ กันให้ได้ตายตกไปกับมัน! เจ้าโง่! ทำไมยังไม่รีบหนีกันอีก!”

ได้ยินกั๋วห้วยร้องขึ้นมาสุดเสียงเช่นนี้คนทั้งหลายก็เริ่มแสดงสีหน้าแปลกๆ ออกมา

เพราะทุกคนในที่นี้ไม่มีใครโง่ แม้ว่าคำพูดของกั๋วห้วยมันจะฟังดูไร้สาระแต่มันก็ยังทำให้เกิดความระแวงขึ้นในใจ

เดิมทีนั้นพวกเขาต่างคิดว่าเย่หยวนนั้นรีบร้อนคิดหาทางแก้แค้นหลังจากได้สมบัติมา

แต่คิดไปคิดมาแล้ว มันก็มีอะไรแปลกๆ จริง

แต่เย่หยวนย่อมจะไม่เปิดโอกาสให้คนทั้งหลายได้คิดนาน

“หึๆ ในเมื่อพวกเจ้าอยากจะเปิดหูเปิดตาเช่นนั้น…ก็เบิกตาดูให้ดีแล้วกัน!”

ในเวลานี้เขาได้ปล่อยการกดพลังบ่มเพาะไว้และค่อยๆ พัฒนาพลังจนแทบบรรลุขึ้น เมฆลมต่างๆ มันเริ่มพัดขึ้นอย่างรุนแรง เกิดเมฆทุกข์ขึ้นมาบนหัวคนทั้งหลายจนทำให้ใจสั่นรัว

วิกฤต!

วิกฤตครั้งใหญ่!

คลื่นเต๋าทุกข์นั้นมันปรากฏขึ้นบนฟ้ากว้างจนทำให้คนทั้งหลายหน้าซีดขาวลง

เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายที่ได้ขึ้นเป็นผู้นำพันธมิตรสาขานั้นต่างล้วนเคยผ่านเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนกันมาแล้วแทบทั้งสิ้น

แต่มันไม่เคยมีใครได้เห็นเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนที่รุนแรงได้ปานนี้!

แสงบนท้องฟ้าเหนือเมฆไปนั้นมันเป็นลางของหายนะ!

“นี่…นี่มันเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนจริง! เป็นไปได้อย่างไรกัน?”

“มันทำให้สวรรค์อิจฉาแล้ว! เต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนนี้ต้องรุนแรงล้ำโลกแน่!”

“ช่างเป็นคลื่นพลังที่น่ากลัวล้ำ ข้ารู้สึกว่า…แทบหายใจไม่ออกแล้ว!”

“เจ้าบ้านี่มันเรียกทุกข์กฎลงมากี่อย่างกัน…”

…

เวลานี้แม้แต่ตัวเย่หยวนเองก็ต้องตื่นตะลึงกับพลังของเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนที่เขาเรียกลงมานี้

คลื่นพลังรุนแรงบนท้องฟ้านั้นมันทำให้เขาขนลุกทั้งกาย

“โฮ่ก!”

“โฮ่ก!”

“โฮ่ก!”

เงามังกรมันปรากฏขึ้นเหนือเมฆบินวนรอบหัวเขา

สายเลือดในร่างกายของเย่หยวนมันเดือดดาลขึ้นทันที

พริบตาเดียวนั้นร่างกายของเขาก็พัฒนาบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนไปทันที

พร้อมๆ กันนั้นปราณเทวะของเขามันก็พัฒนาล้ำขึ้น!

โลกใบน้อยของเย่หยวนนั้นมันเหมือนจะเชื่อมต่อเข้ากับฟ้าดินในเวลานี้!

กฎยอดเต๋ามากมายค่อยๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้าเย่หยวน

การบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นมันเป็นทั้งหายนะและโชคลาภในคราเดียวกัน!

ในเวลาแห่งการบรรลุนี้มันคือโอกาสที่นักยุทธจะได้ใกล้ชิดกับเต๋าสวรรค์ที่สุด

ความรู้สึกนั้นมันช่างแปลกประหลาด

เย่หยวนนั้นสัมผัสได้ชัดเจนว่าวิญญาณของเขามันกำลังระเหิด!

และสิ่งที่ได้แลกมานั้นมันคือพลังอันมหาศาล!

“ให้ตายสิ! เจ้าเด็กนี่มันจะเป็นสัตว์ประหลาดไปถึงไหนกัน! เรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนลงมาตอนบรรลุก็มีด้วยหรือ? เกิดมาข้ายังไม่เคยได้ยินได้ฟัง! หนีเร็ว! พวกเจ้าจะยังยืนโง่กันทำไมอีก?” จ้าวติงร้องลั่นขึ้นมาก่อนจะพุ่งตัวหายไป!

เมื่อได้ยินเสียงนั้นคนอื่นๆ จึงเริ่มได้สติและต้องขนลุกไปทั้งกาย