จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2775

จุดที่หลี่ฉางเซิงยืนอยู่นั้นมันถูกแรงระเบิดซัดเข้าอย่างจัง

คนทั้งสองนั้นต่างถูกแรงนี้ซัดจนลอยปลิวไป

แสงจากดาบของหลี่ฉางเซิงนั้นมันยิ่งจางลงไปทันที

มุมปากของเขานั้นกระตุกขึ้นมาสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดระบมทั้งกาย

สมบัติยอดหมอกระดับสองนั้นมันมิใช่ของเล่น!

หลังจากรับเต๋าทุกข์ไปอีกหลายครั้งในที่สุดดาบทองมันก็เริ่มมีรอยแตกร้าวขึ้นมา

เขานั้นพยายามจะหนีเย่หยวนให้พ้นแต่ว่าเย่หยวนนั้นกลับตามติดเหมือนผีร้าย

เขานั้นยอมที่จะเสี่ยงอันตรายเพื่อลากเขาเข้าระยะของเต๋าทุกข์

ส่วนจักรพรรดิเซียนคนอื่นๆ นั้นต้องถอดใจยาวออกมา

หลี่ฉางเซิงนั้นปรากฏตัวขึ้นมาทำให้พวกเขารอดชีวิต

ไม่เช่นนั้นคนที่โดนไล่อยู่ตอนนี้คงเป็นพวกเขาทั้งหลาย

เต๋าทุกข์เก้ากฎนั้นมันรุนแรงล้ำ มีเพียงแค่หลี่ฉางเซิงเท่านั้นที่พอจะรับพลังของมันไว้ได้

สายฟ้าของเต๋าทุกข์ตกลงมากระแทกร่างของหลี่ฉางเซิงจนหูตาจมูกปากของเขามีเลือดไหลเป็นทาง

แน่นอนว่าสภาพของเย่หยวนมันยิ่งแย่กว่านั้นมาก

ต่อให้จะมีเขาแห่งถงเทียนในมือแต่เย่หยวนนั้นก็ยังต้องรับพลังเต๋าทุกข์ไว้ทุกครั้งไปทำให้ร่างเนื้อของเขาแทบแตกสลาย ลมหายใจอ่อนแอลงทุกที

แต่ไม่ว่าสภาพร่างกายของเขาจะเป็นอย่างไร เขาก็พร้อมที่จะลากหลี่ฉางเซิงลงนรกไปด้วยกัน

เว้นเสียแต่ว่าสิ่งที่หลี่ฉางเซิงกังวลที่สุดนั้นคือเวลานี้ดาบทองของเขามันเริ่มหมดสภาพเต็มทนและคงทนได้อีกไม่นาน ส่วนเขาแดนอนันต์ของเย่หยวนนั้นมันกลับดูเหมือนจะแข็งแกร่งทรงพลังขึ้นเรื่อยๆ!

เขาแดนอนันต์นั้นมันกลับได้รับพลังงานจากเต๋าทุกข์เก้ากฎนี้แทน!

นี่มัน…จะบ้าเกินไปแล้ว!

สมบัติยอดหมอกระดับสองเหมือนๆ กันทำไมมันถึงได้ต่างกันมากมายขนาดนี้?

ตูม!

เคร้ง!

เต๋าทุกข์ในครั้งนี้มันได้ทำลายดาบทองลงในที่สุด!

หลี่ฉางเซิงนั้นรู้สึกราวกับว่าจิตใจของตัวเองได้แตกสลายลงไปตาม

“นี่…ดาบแยกประสบของท่านผู้นำพันธมิตรแตกลงแล้ว!”

“ทำไมเขาน้อยของเย่หยวนมันถึงไม่เป็นอะไรเลย? นอกจากว่าจะอยู่ดีแล้วมันกลับดูทรงพลังขึ้นด้วยซ้ำ!”

“สมบัติยอดหมอกระดับสองเหมือนๆ กันทำไมมันถึงได้แตกต่างกันปานนี้?”

…

เหล่าจักรพรรดิเซียนที่รอดชีวิตไปนั้นต่างกล่าวร้องขึ้นอย่างมึนงง

และในเวลานั้นเองที่เงาของมังกรฟ้าที่บินวนเหนือเมฆนั้นมันก็ร้องลั่นก่อนจะพุ่งลงมาใส่ร่างของเย่หยวน

คลื่นพลังรุนแรงนั้นมันจางหายไปทันที!

เต๋าทุกข์เก้ากฎจบลงแล้ว!

“มัน…มันผ่านเต๋าทุกข์มาได้จริง!” กั๋วห้วยได้แต่ต้องพูดขึ้นมาด้วยแรกเฮือกสุดท้าย

นี่มันคือเต๋าทุกข์เก้ากฎ!

นอกจากว่าจะไม่ตายแล้วมันยังใช้โอกาสนี้ทำลายพันธมิตรโอสถจนแหลกเป็นชิ้นๆ

น่าคับแค้นใจ!

กั๋วห้วยนั้นได้แต่ต้องตายลงไปด้วยความคับแค้นนั้น

“ชิๆ สมบัติยอดหมอกระดับสองของเจ้านี่มันอ่อนแอจริง! โดนสายฟ้าเต๋าทุกข์ไปแค่ไม่กี่ครั้งทำไมถึงได้แตกลงเล่า?” เย่หยวนนั้นกลืนโอสถเม็ดสุดท้ายลงคอไปก่อนจะส่ายหัวขึ้นมา

คำพูดของเขานั้นมันเปี่ยมไปด้วยความเย้ยหยัน

สภาพของหลี่ฉางเซิงในตอนนี้มันคับแค้นจนหน้าดำหน้าแดง

หากสายตาสามารถสังหารคนได้เย่หยวนคงตายไปด้วยสายตานี้นับหมื่นๆ ครั้งแล้ว

“ข้าจะฆ่าเจ้า เย่หยวน!”

หลี่ฉางเซิงนั้นก้าวขึ้นฟ้าไปพร้อมด้วยดาบอีกเล่มในมือ

แต่ว่าดาบยาวนี้มันกลับเป็นแค่สมบัติยอดหมอกระดับหนึ่งเท่านั้น

หลี่ฉางเซิงนั้นปล่อยคลื่นพลังออกมาจนถึงที่สุดก่อนจะฟันดาบนั้นผ่านอากาศเข้ามา

เวลานี้มันดูราวกับว่าห้วงมิตินั้นถูกดาบของเขาฟันลงไปด้วย!

คลื่นแห่งความตายปะทะเข้าหน้าของเย่หยวนอย่างแรง

จ้าวติงนั้นถูกเต๋าทุกข์ซัดใส่ไปสองครั้งด้วยกัน

แต่โชคยังดีที่เขานั้นพกโอสถรักษาติดตัวมาทำให้เวลานี้เขาเริ่มฟื้นฟูสภาพกลับมาได้แล้ว

ภายใต้พลังของเต๋าทุกข์นั้นพวกเขาหกคนได้ตายลงไป เหลือเพียงแค่แปดคนเท่านั้น

แต่หากนับรวมแม่ทัพศึกแปดกองพลกับตัวหลี่ฉางเซิงไปด้วยแล้ว พวกเขาก็มีจำนวนมาถึงสิบเจ็ดคน

สิบเจ็ดยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนรับมือเย่หยวนคนเดียว ต่อให้เย่หยวนจะเป็นเทพจากฟ้าเขาก็คงไม่อาจจะหนีออกไปได้แน่!

หลี่ฉางเซิงนั้นมองหน้าเย่หยวนพร้อมกัดฟันกล่าว “ดาบแยกประสบนั้นมันติดตามข้ามานับหมื่นๆ ปีแล้ว เป็นหนึ่งเดียวกับตัวข้า! แต่เจ้ากลับทำลายมันลง! วันนี้ข้าจะขอฉีกร่างเจ้าเป็นชิ้นๆ เพื่อสังเวยให้แก่ดาบแยกประสบ!”

ดาบแยกประสบนั้นเป็นสิ่งที่หลี่ฉางเซิงได้รับมาจากนิกายและมันก็ติดตามรับใช้เขามาถึงหมื่นกว่าปีแล้ว

เดิมทีแล้วด้วยพลังบ่มเพาะและดาบแยกประสบนั้นเขาย่อมจะไร้เทียมทานในทวีปพิรุณใสบ้านนอกนี้

แต่ตอนนี้… ดาบแยกประสบของเขามันกลับถูกเต๋าทุกข์ทำลายลงไป!

ความคับแค้นในใจของหลี่ฉางเซิงนั้นเป็นเช่นไรคงไม่ต้องเดา

สิบเจ็ดจักรพรรดิเซียนนี้ปิดล้อมเย่หยวนไว้สิ้นทุกทิศ

เย่หยวนนั้นเหมือนเป็นยอดฝีมือที่ถูกล้อมไว้รอบด้านไร้พลังต่อต้าน

แต่ว่าเขานั้นก็ไม่คิดสนใจและหันไปมองหน้าหลี่ฉางเซิงด้วยรอยยิ้ม “หลี่ฉางเซิง เจ้าคิดว่าตัวเองชนะแล้วจริง?”

“บ้าบอ! พวกเจ้าทั้งสิบเจ็ดคนนั้นย่อมจัดการเจ้าได้แน่ หากทำขนาดนี้แล้วยังเอาชนะเจ้าคงเดียวไม่ได้ข้าก็คงมีแต่ต้องเอาหัวโขกดินตายแล้ว!” หลี่ฉางเซิงร้องตอบมา

เย่หยวนยิ้มขึ้นมาอย่างเย็นเยือกเมื่อได้ยิน “หลี่ฉางเซิง จ้าวติง ที่แห่งนี้ขึ้นทางขึ้นนิกายสวรรค์ยุทธมั่น พวกเจ้านั้นทำลายนิกายสวรรค์ยุทธมั่นลง สังหารคนนับไม่ถ้วน! วันนี้เย่ผู้นี้จะลากศพของพวกเจ้ามาสังเวยวิญญาณพี่น้องนิกายสวรรค์ยุทธมั่นเสีย!”

หลี่ฉางเซิงนั้นหัวเราะลั่นขึ้นเมื่อได้ยิน “ไอ้หนู เจ้าโดยเต๋าทุกข์กระแทกจนสมองเบลอไปแล้ว? ตัวเจ้าคนเดียวนี้จะทำอะไรพันธมิตรโอสถของข้าได้กัน?”

เย่หยวนจึงตอบกลับไป “แล้วใครบอกว่าข้ามีแค่คนเดียว?”

“โฮ่ก!”

เสียงคำรามของเย่หยวนนั้นมันดังลั่นขึ้นมาส่งเสียงไปทั่วทั้งทวีปพิรุณใส

พริบตาเดียวกันนั้นมันก็ปรากฏเงาร่างของผู้คนมากมายพุ่งตัวขึ้นมาบนท้องฟ้า นักบุญสูงมารกระทิง นักบุญสูงปักษาใหญ่ นักบุญสูงวานรยักษ์ นักบุญสูงต้าหวง…นักบุญสูงภูติแท้ของเขาหมื่นอสูรทั้งสามสิบแปดนั้นมาถึงกันสิ้น!

อีกด้านพวกนักบุญสูงต้าวหยุน นักบุญสูงเทียนลู่ นักบุญสูงจื่อหยางแห่งห้ายอดแดนสวรรค์ต่างก็ปรากฏขึ้นมาตามๆ กัน สิบห้าจักรพรรดิเซียนแห่งห้ายอดแดนสวรรค์ได้มารวมตัวกันสิ้น แล้วก็พวกหลัวหยุนชิงทั้งสามแห่งพันธมิตรเลือดรวมไปถึงสี่นักบุญสูงแห่งแดนสวรรค์ใต้ก็มากันสิ้น

เวลานี้มันมีจักรพรรดิเซียนถึงหกสิบคนปรากฏตัวขึ้นมาในคราเดียว!

…………………………