จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2801

สรุปบท ตอนที่ 2801 ฝ่าวงล้อม!: จอมเทพโอสถ

ตอน ตอนที่ 2801 ฝ่าวงล้อม! จาก จอมเทพโอสถ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 2801 ฝ่าวงล้อม! คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายAction จอมเทพโอสถ ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ตอนที่ 2801 ฝ่าวงล้อม!
“สื่อเฉิง เลือดมนุษย์ที่เจ้าได้มาครั้งก่อนนั้นมันดีไม่น้อย เจ้ายังพอมีเหลือบ้างหรือไม่ แบ่งให้ข้าหน่อยสิ! สื่อเฉิง? หืม? สื่อเฉิง?”

ที่ด้านหลังของหน่วยนั้นจักรพรรดิเซียนผู้หนึ่งกล่าวถามขึ้นกับคนที่เดินตามหลังมา

แต่ไม่ว่าจะเรียกแค่ไหนอีกฝ่ายก็ไม่คิดสนทนาตอบกลับมา

เมื่อหันหน้ากลับไปดูนั้นเขาก็ต้องขนลุกซ่านทั้งกาย

เพราะอีกฝ่ายนั้นหายไปแล้ว!

ด้านหลังของเขานั้นมันมีคนเดินตามมานับสิบคน แต่ทำไมถึงได้หายเงียบไปเช่นนี้?

พวกเขาหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่?

“ท่านจาวหมิง! ท่านจาวหมิง! ไม่ดีแล้วท่าน! พวกสื่อเฉิงมันหายกันไปสิ้นแล้ว!” จักรพรรดิเซียนผู้นั้นร้องขึ้นมาอย่างตกตื่น

ท่านจาวหมิงที่ว่านี้คือจักรพรรดิเซียนขั้นสุดผู้เป็นหัวหน้าหน่วยร้อยคนนี้

เมื่อจาวหมิงหันกลับไปดูเขาก็ได้พบว่ามันมีคนหายไปถึงเกือบสิบคนจริงๆ และต้องขนลุกตั้งไปทั้งกาย

สิบคน!

พวกเขากลับหายไปอย่างไม่มีใครทันได้รู้ตัว?

“พวกมันอยู่ที่ไหนกัน?” จาวหมิงร้องขึ้น

จักรพรรดิเซียนคนนั้นยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป “ข้าเองก็ไม่ทราบได้ท่าน! ก่อนหน้าเรายังคุยกันอยู่ดีๆ แต่พอข้าหันกลับไปมองพวกมันก็หายไปแล้ว!”

จาวหมิงผงะร้องลั่นขึ้นมา “มันต้องเป็นฝีมือของพวกนั้นแน่! พวกมันหลบซ่อนตัวอยู่ในหมอกแล้วลอบเข้าโจมตีเรา! ไม่ได้การ เราจะหาเช่นนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่เช่นนั้นเราจะเป็นฝ่ายตายลงหมดแทน!”

จากนั้นจาวหมิงก็ต่อยตีออกไปรอบๆ กายเข้าใส่หมอกอันว่างเปล่า

ตูม!

ตูม!

ตูม!

ไม่นานนักหัวหน้าหน่วยอื่นๆ ก็สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนนี้จนรีบพุ่งตัวมาหา

“ศัตรูอยู่ไหน?”

“พวกมันอยู่ไหน? จาวหมิง เจ้าทำอะไรของเจ้า?”

เมื่อหัวหน้าหน่วยทั้งสองพุ่งตัวมาถึงและกลับพบว่ามันไม่มีศัตรูใดๆ อยู่เลยจึงอดร้องถามจาวหมิงขึ้นไม่ได้

จาวหมิงตอบกลับไป “พวกเจ้ารีบตรวจสอบเร็วว่าคนในหน่วยของเจ้ายังอยู่ครบร้อยหรือไม่?”

เมื่อสองหัวหน้าได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็สะดุ้งรีบกลับไปนับจำนวนคนในหน่วยทันทีและต้องหน้าซีดขาวลงพร้อมๆ กัน

เพราะเวลานี้ทั้งสองหน่วยของพวกเขามันมีคนหายไปถึงเก้าคน!

และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือพวกเขานั้นกลับไม่รู้ตัวเลย!

“นี่มัน…เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกัน?” หัวหน้าหน่วยคนหนึ่งถามขึ้น

จาวหมิงนั้นกล่าวขึ้น “มันต้องเป็นฝีมือของพวกมันแน่! เราหาเช่นนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว รีบกลับไปเรียกทุกคนมาเถอะ เราต้องรวมกลุ่ม!”

หัวหน้าหน่วยทั้งสองนั้นพยักหน้ารับทันที

…

ไม่นานกองทัพทั้งหมดก็ได้กลับมารวมตัวกัน

เมื่อลองตรวจสอบดูแล้วมันกลับมีคนหายไปกว่าสามร้อยคน!

คนทั้งหลายนั้นหน้าดำเคร่งเครียดขึ้นมาทันที

“ฟู่ไห่? ฟู่ไห่ไปไหนแล้ว? หาย… หายไปเช่นกันหรือ?” เสียงร้องของเผ่าเลือดคนหนึ่งดังขึ้น

เวลานี้คนทั้งหลายต่างต้องยิ้มแห้งๆ ออกมา

ทั้งๆ ที่มีกำลังกันเป็นกองทัพแต่กลับถูกคนไม่กี่คนนั้นไล่ล่าได้!

ระยำ!

แบบนี้ไม่ได้การ!

“รีบกลับไปเร็ว! เราจะอยู่ในหมอกต่อไปไม่ได้แล้ว!” จาวหมิงร้องกล่าวขึ้น

คนทั้งหลายนั้นต่างพยักหน้ารับ

เพราะฉะนั้นกองทัพห้าพันจึงได้เดินทางกลับออกมาจากม่านหมอกหนา

ได้ยินรายงานของพวกจาวหมิงนั้นฮันกวงเองก็ต้องทำหน้าเครียดขึ้นมา

“ให้ตายสิวะ! ต่อให้จะไปทำศึกเราก็คงไม่สูญเสียมากขนาดนี้แน่! มนุษย์พวกนั้นข้าจะสังหารมันลงให้จงได้!” ฮันกวงร้องลั่น

เพราะหากนับรวมกับหน่วยกองร้อยของเมี่ยเฉินไปด้วยแล้วความเสียดายที่เผ่าเลือดต้องรับนั้นมันก็มากเกือบถึงห้าร้อยคนก่อนที่จะทันได้เข้าสงครามด้วยซ้ำ!

สงครามระหว่างเผ่าเลือดกับทวีปสวรรค์แรกนั้นหากอีกฝ่ายไม่ส่งมหาจักรพรรดิออกมาแล้วพวกเขาก็คงไม่มีทางตายได้ถึงห้าร้อยคนเช่นนี้แน่

เพราะนี่มันคือกองทัพจักรพรรดิเซียน!

ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นกองทัพจักรพรรดิเซียนชาวมนุษย์ผู้เก่งกาจนับห้าพันคนแต่พวกเขาก็ไม่มีทางที่จะเสียชีวิตกันไปมากมายขนาดนี้

เพราะว่าเผ่าเลือดนั้นมีความถึกทนสามารถคืนชีพได้ ยิ่งเป็นศึกใหญ่แค่ไหนพวกเขาก็ยิ่งมีโอกาสรอดสูงเท่านั้น

แต่ก่อนที่จะทันได้ทำอะไรพวกเขานั้นกลับมาเสียท่าให้จักรพรรดิเซียนแค่ห้าคนในเวลาไม่กี่วันนี้!

ได้เห็นสภาพแข็งแกร่งของเย่หยวนนั้นตัวฉื่อเลอก็ต้องขนลุกทั้งกาย “เป็นไปได้อย่างไร?! ไอ้เด็กคนนี้มันใช้เวล่แค่ครึ่งเดือนก็ฟื้นตัวได้?”

แต่ว่าเขานั้นไม่มีเวลามายืนตะลึงอีก รีบพุ่งตัวเข้าใส่เย่หยวนในทันที

พวกเย่หยวนทั้งห้านั้นรวดเร็วอย่างมาก พวกเขานั้นเปิดฝ่าวงล้อมออกไปได้ในพริบตา!

วินาทีที่จักรพรรดิเที่ยงอย่างฉื่อเลอออกตัวมันก็ย่อมจะหมายมุ่งไปที่ตัวเย่หยวน!

เย่หยวนหัวเราะตอบกลับไปพร้อมชักดาบเต๋าออกมาไว้ในมือ!

ฉื่อเลอที่เห็นเช่นนั้นหน้าซีดขาวลงยั้งตัวเอาไว้แทบไม่ทัน!

เพราะว่าดาบของเย่หยวนนี้มันเตรียมที่จะฟันตัวเขาเข้าแล้ว!

เขานั้นรู้ดีว่าดาบนี้แหละคือสิ่งที่ฟันแม่ทัพฮันกวงจนมีสภาพเป็นเช่นนั้น!

แต่ว่าเย่หยวนนั้นกลับยิ้มกว้างขึ้นก่อนที่ดาบเต๋าในมือจะจางหายไปทำให้คลื่นพลังกดดันใดๆ จางหายไปด้วย

“ข้าหลอกเจ้าเล่นหรอก! ลาก่อน!”

คนทั้งห้าหลุดออกมาจากวงล้อมได้ก็พุ่งตัวเข้าทวีปสวรรค์แรกไปทันที

อีกด้านนั้นมิติมันก็สั่นไหวเผยให้เห็นเงาของกองทัพใหญ่ที่กำลังก้าวเข้าหมอกหนามา

หากมองดูผ่านๆ แล้วกองทัพนี้คงมีทหารมากถึงห้าพันคน!

และพวกเขาทั้งห้าพันนั้นก็เป็นจักรพรรดิเซียนกันทั้งสิ้น!

ส่วนจักรพรรดิเที่ยงที่เดินนำออกมานั้นมันมีถึงห้าคนด้วยกัน!

“แม่ทัพหลัวชวน!” ฮันกวงรีบเดินไปก้มหัวให้คนที่เดินนำหน้าสุดมา

แม่ทัพหลัวชวนนั้นเป็นถึงจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุด!

กองทัพหมื่นนี้มันย่อมจะอยู่ใต้การบัญชาการของเขาแล้ว!

เมื่อหลัวชวนเห็นฮันกวงเขาก็ต้องขมวดคิ้วแน่นถามขึ้น “มันเกิดอะไรขึ้น?”

ฮันกวงนั้นรีบตอบกลับไป “มีผู้บ่มเพาะนอกรีตหลายคนบุกเข้ามาจากทางทะเล! หนึ่งในพวกมันนั้นกลับมีดาบเต๋าที่รุนแรงจนทำให้รากฐานพลังบ่มเพาะของข้าเสียหายได้ด้วยดาบเดียว!”

หลัวชวนถามขึ้นต่อ “พวกมันอยู่ไหนแล้ว?”

“ยังอยู่ในหมอกขอรับ ข้านั้นสั่งฉื่อเลอให้ไปดักรอไว้ที่ชายหาดแล้ว!”

หลัวชวนส่ายหัวกล่าวขึ้น “ขยะไร้ประโยชน์เอ้ย!”

…………………………