จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2832

เสียงร้องแห่งความเจ็บปวดนั้นดังก้องทั้งเส้นทางมิติ

ภายในเส้นทางมิติตอนนี้มันเหมือนในกลางระเบิดที่เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่จากหมัดเดียวของเย่หยวนนั้น และพลังงานนั้นมันก็เริ่มจากหนึ่ง แต่สุดท้ายกลับเพิ่มพูนไปถึงระดับของบิกแบง

พลังการระเบิดที่รุนแรงนั้นมันเทียบเคียงได้กับพลังโจมตีสุดชีวิตของมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ขั้นสุดทีเดียว!

พลังเช่นนี้แม้แต่หวู่เยวี่ย มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ผู้นี้เองก็ยังไม่อาจจะต้านรับไว้ได้เช่นกัน

ตูม!

แรงระเบิดนั้นได้ทำลายร่างของเหลียนยี่ไปครึ่งตัว

หลี่เหอนั้นกลายเป็นหมอกเลือดไป

แต่ว่าเผ่าเลือดนั้นมันมีพลังชีวิตที่น่ากลัว พวกเขานั้นพยายามฟื้นฟูคืนชีพกลับมา

แต่มันก็เปล่าประโยชน์ เพราะว่าแรงระเบิดนั้นมันไม่ได้เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียว!

คืนชีพอีกครั้ง ก็ระเบิดอีกครั้ง!

คืนชีพอีกครั้งมันก็ระเบิดใส่อีกครั้ง!

จนสุดท้ายตัวหลี่เหอนั้นไม่เหลือแรงจะคืนชีพได้อีกต้องตายตกลงไปพร้อมการถล่มของเส้นทางมิติ

แม่ทัพสูงสุดของเผ่าเลือดในแดนเหนือนั้นมันกลับตายลงด้วยน้ำมือเย่หยวน

“ไอ้เด็กเวร แม่เจ้านี่จะสังหารเจ้าลงให้ได้!” เหลียนยี่ร้องขึ้นมาอย่างคับแค้นใจ

สภาพของนางในตอนนี้เองมันก็น่าอนาถอย่างมาก

คลื่นพลังมิติที่ระเบิดต่อเนื่องอย่างรุนแรงนั้นมันทำให้นางไม่มีพลังจะต่อต้านใดๆ

ตัวหวู่เยวี่ยที่อยู่ลึกเข้าไปเองก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมาเช่นกัน

‘ข้าคือใคร?’

‘ข้าอยู่ที่ไหน?’

‘ข้ามาทำไม?’

เขานั้นมาเพื่อปิดฉากศึกแดนเหนือแต่กลับถูกจักรพรรดิเซียนคนหนึ่งลอบสังหารระหว่างทาง

เขานั้นมีกำลังเหนือล้ำฟ้า ย่อมจะต่อต้านแรงระเบิดชุดแรกๆ ไปได้ แต่พอเป็นแรงระเบิดช่วงหลังๆ พลังของการถล่มมันก็ยิ่งรุนแรงจนแม้แต่เขาเองก็ยังไม่อาจทนรับไหว

“บ้าจริง! ใครก็ได้บอกข้า ว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่? อ๊าก!”

ก่อนจะทันพูดจบหัวของหวู่เยวี่ยก็ระเบิดออก

แต่ไม่นานเขาก็งอกหัวใหม่ออกมา

แต่น่าเสียดายที่มันเปล่าประโยชน์

มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์นั้นมันอาจจะดูต่างจากระดับเจ้าโลกแค่หนึ่งอาณาจักรแต่ว่าความจริงแล้วมันแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

ท่ามกลางพลังรุนแรงนี้แม้แต่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ขั้นสุดเองก็คงไม่อาจรอดชีวิต

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่หวู่เยวี่ยพยายามจะคืนชีพกลับมาแต่ก็ถูกทำลายลงไปทุกครั้ง!

หนึ่งในมหาจักรพรรดิพ้นสิบสวรรค์ หวู่เยวี่ยได้ตายลงด้วยน้ำมือของเย่หยวน!

…

ก่อนหน้านั้นตัวตานเฟยและจั่วเฉินได้กลืนโอสถสวรรค์รักษาอาการบาดเจ็บจนถึงระดับที่ขยับตัวได้อีกครั้ง

คนทั้งสองนั้นไม่คิดรักษาตัวให้หายดีแต่มุ่งหน้าไปยังเส้นทางมิติแทน

แต่ก่อนที่พวกเขาจะทันได้เข้าเส้นทางมิตินั้นมันก็เกิดแรงระเบิดรุนแรงกระแทกออกมาจากภายในเส้นทางมิติ

พวกตานเฟยหน้าซีดลงแต่กลับถูกแรงระเบิดนั้นซัดออกมาอย่างไม่ทันได้ป้องกันตัวใดๆ

ที่สำคัญไปกว่านั้นเสียงระเบิดขึ้นดังขึ้นมาจากภายในมันยิ่งจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ!

คนทั้งสองนั้นหันมามองหน้ากันด้วยปากที่อ้าค้าง

“นี่มัน…ฝีมือเย่หยวน?” จั่วเฉินร้องขึ้นมา

“ค…คงอย่างนั้นมั้ง?” ตานเฟยเองก็ไม่แน่ใจ

“แล้วเขาทำได้อย่างไรกัน?”

“ม…ไม่รู้สิ!”

“พลังงานที่ออกมานี้มันซัดพวกเราจนปลิวได้ พลังงานที่อยู่ภายในเส้นทางมิตินั้นมันคงถึงระดับมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์แล้วมิใช่หรือ?”

“ดูท่า…คงเหนือกว่านั้นด้วยซ้ำ! เส้นทางมิตินี้มันถล่มลงมาจากภายใน! พลังงานด้านในนั้นมันคงสังหารได้แม้แต่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ด้วยซ้ำ! ต่อให้คนที่มาจะเป็นหวู่เยวี่ยมันก็คงไม่รอดไปได้!”

ตานเฟยกล่าวขึ้นมาแต่ก็ยังไม่อยากจะเชื่อคำพูดตัวเอง

เพราะหากดูจากพลังที่ออกมานี้ คนที่เข้าไปภายในเส้นทางมิติ…มันคงตายสิ้น!

นี่มัน…ฝีมือของจักรพรรดิเซียนแค่คนเดียว?

ตานเฟยนั้นรู้สึกราวกับกำลังฝันไป และจนตอนนี้เขาก็ยังไม่ตื่นขึ้น

เพราะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมาตรงหน้าเขานั้นมันช่างเหนือล้ำจินตนาการ

จั่วเฉินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะกล่าวขึ้น “หมายความว่า…ภารกิจของเราสำเร็จลุล่วงแล้ว?”

“สำเร็จ? ฮ่าๆ มันมากกว่านั้นอีก! มันสมบูรณ์แบบ! หลี่เหอตาย! เหลียนยี่ตาย! แม้แต่หวู่เยวี่ย…ก็ตายลง! นี่มันเรียกได้ว่าเป็นความสมบูรณ์แบบโดยแท้!”

พูดไปตานเฟยก็สั่นสะท้านไปทั้งกาย

เดิมทีนั้นเรื่องเช่นนี้มันย่อมจะไม่มีทางเกิดขึ้นมาจากมือของมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ทั้งหลายแน่

เหล่ามหาจักรพรรดินั้นมันเป็นหมากสำคัญของสงครามนี้

ต่อให้จะเป็นเผ่าเลือดเองแต่มหาจักรพรรดินั้นก็เป็นตัวตนที่สำคัญไม่อาจปล่อยให้ตายได้ง่ายๆ เช่นนี้

ความตายของพวกหวู่เยวี่ยทั้งสามรวมกันนั้นมันจะส่งผลไปถึงสภาพสงครามของด้านหน้าทิศใต้ด้วย

นี่มันคือชัยชนะที่สมบูรณ์แบบ!

จั่วเฉินนั้นเองก็เข้าใจถึงข้อนี้แต่ก็ยังไม่อยากจะเชื่อ

เพราะตอนที่เขาได้เห็นเหลียนยี่นั้นเขาก็หมดหวังไปแล้ว!

เหลียนยี่นั้นเก่งกาจอย่างมาก การปรากฏตัวของนางนั้นมันเท่ากับว่าไม่มีมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์คนไหนจัดการนางลงได้แล้ว

ส่วนฝั่งกองทัพจักรพรรดิทั้งหลายนั้นเองพวกเขาก็ไม่ได้หวังมาแต่แรก

กองทัพห้าหมื่นปะทะสามหมื่น หากคิดอยากจะส่งคนผ่านอีกฝ่ายไปถึงหนึ่งหมื่นแล้วมันย่อมจะยากกว่าการขึ้นสวรรค์

แต่ว่าในสถานการณ์สิ้นหวังเช่นนั้นจักรพรรดิเซียนแค่คนเดียวนั้นกลับปิดฉากทุกอย่างลง!

บางทีแล้วเย่หยวนอาจจะมิใช่จักรพรรดิเซียนทั่วๆ ไปจริง แต่ว่าในศึกใหญ่เช่นนี้ต่อให้คนผู้เดียวจะเก่งแค่ไหนมันก็ไร้ค่า

แต่ว่าจักรพรรดิเซียนน้อยๆ คนนั้นกลับทำเรื่องที่ทั้งโลกต้องตกตะลึง!

ผลลัพธ์เช่นนี้หากไม่เรียกว่าปาฏิหาริย์ก็คงไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว!

“เช่นนั้น…เย่หยวนเขา…” จั่วเฉินกล่าวขึ้นในลำคอ

คำพูดนี้มันทำให้หน้าตานเฟยซีดขาวลงทันที

ใช่แล้ว!

แม้แต่หวู่เยวี่ยยังตายแล้วเย่หยวนจะรอด?

พลังงานรุนแรงที่สังหารได้แม้แต่มหาจักรพรรดิ ที่สำคัญมันยังระเบิดขึ้นมาอย่างต่อเนื่องด้วย

จักรพรรดิเซียนตัวน้อยอย่างเย่หยวนนั้นย่อมจะไม่มีทางรอด

หากให้พูดแล้วการเอาจักรพรรดิเซียนคนเดียวไปแลกกับมหาจักรพรรดิถึงสามคนนั้นมันย่อมจะเป็นชัยที่คุ้มค่ากว่าคำว่าคุ้ม

แต่ไม่รู้ทำไมตานเฟยถึงไม่รู้สึกเช่นนั้น

เขานั้นคิดว่าการตายของเย่หยวนนี้มันเทียบเท่ากับความพ่ายแพ้ก็ไม่ปาน บางทีแล้ว…อาจจะเพราะว่าเขานั้นคือตัวตนแห่งปาฏิหาริย์ก็เป็นได้!

“แค่ก…แค่กๆ…”

แต่ในเวลานั้นเองที่มันมีเสียงไอดังขึ้นมาจากซากเศษดินที่แตกระแหงนั้น

คนทั้งสองหันไปมองและพบร่างที่มีแต่รอยแผลทั่วกายยืนอยู่

“เย่หยวน! เจ้ายังไม่ตาย!”

คนทั้งสองเบิกตากว้างขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อ

เจ้าบ้านี่กลับออกมาได้!

พระเจ้าช่วย พลังงานที่แม้แต่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ยังตายแต่เขานั้นกลับรอดออกมา?

“พวกท่าน…อยากให้ข้าตายปานนั้นหรือ? แค่กๆ…” เย่หยวนกล่าวขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา

“ฮ่าๆๆ…ไม่! ไม่เลย! ศิษย์ข้า! ศิษย์ของข้า!”

จั่วเฉินนั้นดีใจจนตัวสั่นพุ่งเข้าไปกอดหอมเย่หยวนที่อาบเลือดนั้นจนหน้าเปื้อนเลือดแต่ก็ไม่สนใจ

ตอนนี้ตัวเย่หยวนเองก็ไม่มีแรงเหลือแม้แต่จะยกนิ้ว ย่อมไม่อาจดันตัวจั่วเฉินออกไปได้

“นี่ ท่านมีรสนิยมแปลกๆ หรือ? ถ…ถอยออกไปเลยนะ!” เย่หยวนนั้นพยายามร้องห้ามจั่วเฉิน

ภาพนี้มันช่างดูน่าขบขันแต่มันกลับดูอบอุ่นเหลือเกิน

ตานเฟยนั้นเองก็กล่าวขึ้นมา “ไอ้หนูเจ้ามันบ้า! เจ้ามันเก่ง! คำโม้ของเจ้านั้นกลับกลายเป็นความจริง! ในศึกนี้สวรรค์แรกเราชนะอย่างสมบูรณ์แบบ! พวกเผ่าเลือดมันคงได้กระอักเลือดออกมากันจนหมดตัวแน่แล้ว! ฮ่าๆๆ”

พูดไปตานเฟยก็ยิ่งหัวเราะดังขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่ามันเป็นเสียงหัวเราะที่ออกมาจากสุดขั้วหัวใจ

ความสะใจในชัยชนะนี้มันทำให้เขาแทบเสียสติไป!