จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2837
แม้จะต้องเผชิญกับความคับแค้นของจั่วเฉินแต่เย่หยวนก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไร แต่กลับรู้สึกอบอุ่นในใจขึ้นมาแทน
เพราะหลังจากผ่านศึกครั้งก่อนมานั้นจั่วเฉินก็ได้นับถือเขาเป็นศิษย์จริงๆ ไปแล้ว เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่พอใจ
บนเส้นทางการบ่มเพาะนั้นการเปลี่ยนอาจารย์มิใช่เรื่องแปลกประหลาดใด
ตราบเท่าที่มันมิใช่การไปกราบศัตรูของอาจารย์มาเป็นอาจารย์แล้วคนทั้งหลายก็คงไม่มีใครว่ากล่าว
เพราะสัญชาตญาณของคนคือการพัฒนาอย่างไร้สิ้นสุด!
จั่วเฉินนั้นลองถามใจตัวเองดูว่าหากเป็นเขาแล้วเขาคงไม่คิดลังเลที่จะตอบรับเป็นแน่
แต่เย่หยวนคนนี้กลับปฏิเสธออกไป!
“อาจารย์จั่ว เขานั้นสอนอะไรข้าไม่ได้จริงๆ! หรือข้าต้องบอกว่าตัวท่านเองนั้นก็สอนอะไรข้าไม่ได้เหมือนกัน?” เย่หยวนยิ้มขึ้น
จั่วเฉินนั้นแค่ระบายอารมณ์ออกมาย่อมจะไม่ได้คิดทำร้ายเย่หยวนจริงๆ
เย่หยวนนั้นอาจจะมีสภาพน่าอนาถจริงแต่มันก็เป็นแค่แผลภายนอกไร้ปราณเทวะใดๆ
เมื่อจั่วเฉินได้ยินเขาก็ต้องยิ้มกว้างขึ้นมาทันทีอย่างคับแค้นใจ “ฮ…ฮ่าๆ ไอ้เด็กเวรนี่! เจ้าคิดว่าตัวเองสร้างผลึกเพลิงโลหิตได้แล้วเจ้าจะเก่งกาจกว่าสวรรค์หรือ? ไม่ต้องพูดถึงท่านบรรพบุรุษเลย แม้แต่ข้านักหลอมโอสถสวรรค์ระดับแปดคนนี้ก็ไม่มีปัญญาจะสอนเจ้าแล้วหรือ?”
เย่หยวนนั้นมองหน้าจั่วเฉินพร้อมตอบกลับไปเรียบๆ “ข้านั้นแตะฐานของระดับลึกล้ำได้แล้ว!”
จั่วเฉินที่กำลังพูดมาด้วยหน้าแดงหน้าดำนั้นต้องอ้าปากค้างขึ้นมาเหมือนราวกับว่าเย่หยวนตรงหน้านี้เป็นสัตว์ประหลาด
แน่นอนว่าระดับแท้มันย่อมจะมิใช่จุดสิ้นสุดของเต๋าโอสถ
เหนือระดับแท้ไปนั้นมันคือระดับลึกล้ำ!
เมื่อขึ้นไปถึงระดับมหาจักรพรรดิโอสถสวรรค์ใดๆ มันก็แทบจะไร้ผลแล้ว
ต่อให้จะเป็นโอสถสวรรค์ระดับแท้มันก็ไม่อาจจะสร้างความเปลี่ยนแปลงใดๆ ให้แก่ร่างของมหาจักรพรรดิได้
ระดับลึกล้ำนั้นมันคือระดับที่เหล่ามหาจักรพรรดิใช้กัน!
ระดับแท้นั้นมันคือการผสานพลังส่วนหนึ่งของยอดเต๋าเข้าไประหว่างการหลอมโอสถ
แต่ว่ามันก็แค่พลังส่วนหนึ่งของเต๋าสวรรค์เท่านั้น
หากคิดอยากจะขึ้นไปให้สูงกว่านั้นแล้วคนผู้นั้นต้องก้าวให้ถึงระดับลึกล้ำ!
ระดับลึกล้ำนั้นมันสามารถจะดึงพลังทุกส่วนของโอสถสวรรค์ออกมาใช้ได้อย่างถึงที่สุด
หากระดับแท้นั้นมันเพิ่มให้คุณภาพของโอสถสวรรค์พุ่งไปถึงร้อยละยี่สิบ ระดับลึกล้ำนั้นมันก็จะเพิ่มคุณภาพโอสถไปได้อีกถึงเท่าตัวหรือสองเท่าได้ง่ายๆ!
ความแตกต่างนี้มันไม่ใช่น้อยๆ
เพียงแค่ว่าจากระดับแท้ไประดับลึกล้ำนั้นมันช่างยิ่งใหญ่เกินรับ!
เย่หยวนนั้นย่อมจะไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนแต่เมื่อได้เจอกับหมี่เทียนเขาก็ย่อมจะได้ยินหมี่เทียนพูดถึงมันมาบ้าง
ต่ำจากระดับมหาจักรพรรดิลงมานั้นมันไม่มีทางที่จะขึ้นถึงระดับลึกล้ำได้เลย!
เพราะว่าหากคนผู้นั้นอยากจะขึ้นให้ถึงระดับลึกล้ำแล้วพวกเขาก็ต้องมีความเข้าใจต่อเต๋าโอสถอย่างลึกล้ำด้วย
หากไม่ขึ้นไปเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับเจ็ดก่อนแล้ว การหลอมโอสถสวรรค์ระดับลึกล้ำนั้นมันย่อมจะเป็นได้แค่นิทานหลอกเด็ก
แน่นอนว่าเหล่ายอดอัจฉริยะสะท้านสวรรค์นั้นอาจจะถึงระดับลึกล้ำได้ก่อนถึงระดับมหาจักรพรรดิ เช่นตัวโจวซ่งฉวนนั้น
เรื่องนี้มันทำให้ครั้งหนึ่งสวรรค์แทบแตก!
แต่ต่อให้จะเป็นโจวซ่งฉวนนั้นเองตอนที่เขาบรรลุระดับลึกล้ำเขาก็เป็นถึงจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุดแล้ว
มันไม่ได้อยู่ห่างจากอาณาจักรมหาจักรพรรดิเท่าไหร่แล้ว
แต่เย่หยวนนั้นอยู่ในอาณาจักรใด?
เขานั้นเป็นแค่จักรพรรดิเซียนขั้นกลาง!
เจ้าเด็กคนนี้มันยังไม่เป็นจักรพรรดิเซียนขั้นปลายด้วยซ้ำ!
นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้านั้นกลับจะบรรลุระดับลึกล้ำได้?
เรื่องนี้ฟังอย่างไรมันก็แค่นิทานหลอกเด็ก!
ได้เห็นจั่วเฉินอ้าปากค้างเช่นนั้นเย่หยวนก็กล่าวขึ้นต่อ “การที่ข้าจะไปยังนิกายยาสุดล้ำในครั้งนี้มันก็เพื่อการบรรลุระดับลึกล้ำนี้แหละ ไม่เช่นนั้นแล้วตอนที่ท่านคิดรับข้าเป็นศิษย์ข้าเองก็คงปฏิเสธไปแล้วด้วยซ้ำ”
หน้าของจั่วเฉินนั้นมันชาขึ้นมา
การเป็นศิษย์อาจารย์ของคนทั้งสองนั้นมันก็แค่การไหลตามน้ำของทั้งสองฝ่าย
แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะเริ่มสนิทกันขึ้นมาจริงๆ แล้วแต่จุดเริ่มต้นมันก็ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงได้
เรื่องที่เย่หยวนยอมกราบจั่วเฉินเป็นอาจารย์นั้นมันก็เพื่อจะให้เขาได้เข้าไปยังนิกายยาสุดล้ำเพื่อศึกษาวิชาพื้นฐานต่างๆ ช่วยในการบรรลุระดับลึกล้ำนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมเทพโอสถ
DDD...