จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2917

ตอนที่ 2917 เจ้าคือตัวนำโชคของข้า!

“บรรพบุรุษเย่ ถูกแล้วที่ท่านปรมาจารย์ส่งมาช่วยเราจริงๆ!”

“สะใจนัก! นิกายเมฆาผงาดมันได้มีวันนี้จนได้!”

“บรรพบุรุษเย่นั้นเก่งกาจล้ำ! ไม่ว่าจะเต๋าโอสถ เต๋ายุทธ เต๋าวิญญาณ ล้วนแล้วแต่เหนือคนอื่นไปสิ้น!

มันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมปรมาจารย์ถึงได้รับท่านเข้าเป็นศิษย์!”

…

นิกายโอสถประเสริฐนั้นต่างดีใจกันตั้งแต่หัวจรดเท้าจนร้องไห้ออกมาตามๆ กัน

เดิมทีพวกเขานั้นยอมรับไว้แล้วว่านิกายคงได้ตกต่ำอย่างถึงที่สุด

แต่ใครจะไปคิดว่าบรรพบุรุษเย่นั้นกลับมาเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ โดยการช่วยเหลือนิกายและยังสาดโคลนใส่นิกายเมฆาผงาดไปด้วยระหว่างทาง!

จางจั่วซานนั้นได้แต่ต้องเดินคอตกจากไปพร้อมน้ำตาที่ไหลนองหน้า

จากนี้นิกายเมฆาที่ผงาดคงได้ตกต่ำลงจมดินแล้ว

แต่หวังจุนและมหาจักรพรรดิคนอื่นๆ นั้นไม่ได้มองโลกในแง่ดีปานนั้น

เพราะเย่หยวนนั้นไปทำให้ทูตวิญญาณไม่พอใจอย่างหนัก!

ทูตวิญญาณนั้นคือตัวแทนของโถงวิญญาณนิพพาน

แต่เย่หยวนนั้นกลับกระทืบเหยียนยูเจินจนน่วมและยังแย่งสมบัติของเขามา!

มันจะต่างอะไรกับการตบหน้าโถงวิญญาณนิพพานกันเล่า?

มีหรือที่โถงวิญญาณนิพพานจะปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆ?

โถงวิญญาณนิพพานนั้นเป็นองค์กรของเผ่าวิญญาณที่ปกครองทวีปตะวันเมฆามานาน…

ซึ่งพวกเขาก็มียอดฝีมือมากมายจนเกินกว่าจะนับได้

และดินแดนที่นิกายโอสถประเสริฐตั้งอยู่นั้นมันก็อยู่บนแดนกล้วยไม้สงบ

โถงวิญญาณนิพพานแห่งแดนกล้วยไม้สงบนั้นมันคือผู้ปกครองแดนกล้วยไม้สงบอย่างแท้จริง

คนใดที่กล้าลบหลู่อำนาจของโถงวิญญาณนิพพานนั้นจะไม่ได้ตายดี

“บรรพบุรุษเย่ ท่านรีบเดินทางออกจากนิกายโอสถประเสริฐเถอะ! อาจารย์ของทูตวิญญาณคนนี้เป็นถึงผู้อาวุโสโถงวิญญาณนิพพาน และเขาก็คือมหาจักรพรรดิชีหยูเป็นมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ตัวจริงเสียงจริง! ซึ่งเขานั้นให้ค่าศิษย์คนนี้อย่างมากและหากเขารู้เข้า…เขาคงมาเด็ดหัวท่านแน่!”

หวังจุนนั้นรู้เรื่องราวเบื้องบนอยู่ไม่น้อยด้วยความเป็นเจ้านิกายจึงได้พยายามรบเร้าให้เย่หยวนรีบหนีไป

เหยียนยูเจินนั้นสะใจอย่างมากแต่ย่อมจะไม่แสดงออกมา

เขานั้นรู้ว่าเย่หยวนคือใครและก็กำลังหัวเราะเย้ยในใจ

‘เจ้าจะเก่งกาจเป็นเย่หยวนแล้วทำไม? เพราะตอนนี้ข้าคือทูตวิญญาณ เจ้ารอความตายไปได้เลย’

“เจ้ากำลังคิดว่าหลังจากที่อาจารย์เจ้ามาถึง เขาก็จะสังหารข้าและเขาจะได้พาเจ้ากลับไปหรือ?”

จู่ๆ เย่หยวนก็หันไปถามเหยียนยูเจินพร้อมกับขัดฝันหวานของเขา

เหยียนยูเจินนั้นผงะไปก่อนจะยิ้มแห้งๆ ตอบกลับมา “ม…มิใช่เลย!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “แท้จริงหลายปีมานี้ ข้าก็อยู่รอทูตจากโถงวิญญาณนิพพานนั่นแหละ

แต่ไม่นึกว่าคนที่มาคราวนี้มันจะกลับเป็นเจ้าไปเสียได้”

เหยียนยูเจินนั้นหน้าซีดขาวลงทันที!

เขานั้นเป็นคนฉลาด วินาทีที่เย่หยวนเปิดประเด็นนี้ขึ้นมาเขาย่อมจะเข้าใจความคิดเย่หยวนได้ทันที!

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าบ้านี่ถึงได้เดินทางมายังสวรรค์โมฆะเกินดุล

ที่แท้มันก็มาเพราะเผ่าวิญญาณ!

จู่ๆ ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในหัวเหยียนยูเจินจนต้องร้องขึ้นมา “เจ้า…เจ้าคิดจะใช้พลังของเผ่าวิญญาณชุบชีวิตคนรักหรือ?”

เย่หยวนยิ้ม “พูดกับเจ้านี่มันประหยัดเวลาดีจริงๆ เพราะฉะนั้นเจ้าคงเข้าใจว่าข้าคิดวางแผนอะไรไว้นะ?”

เหยียนยูเจินผงะไป “ไม่มีทาง! เจ้าเป็นมนุษย์ที่ยังมีร่างกาย มีหรือที่เจ้าจะเข้าเผ่าวิญญาณได้ง่ายๆ?”

เย่หยวนยิ้มขึ้นก่อนจะปล่อยวิญญาณแฝดของตนออกมาและแยกมันออกเป็นสอง…

หนึ่งคือวิญญาณมังกร อีกหนึ่งคือวิญญาณดั่งเดิม

จากนั้นเย่หยวนก็กัดปากตัวเองปล่อยให้เลือดไหลออกมา

วิญญาณมังกรนั้นมันมุดกลับเข้าร่างของเย่หยวนไป

ทำให้ตอนนี้มันกลายเป็นสองเย่หยวน

หนึ่งนั้นคือวิญญาณดั่งเดิมและอีกหนึ่งคือกายเนื้อของเย่หยวนที่มีวิญญาณมังกรอยู่ภายใน

เหยียนยูเจินนั้นเบิกตากว้างขึ้นมาก่อนจะร้องลั่น “เจ้า…เจ้ามันบ้าไปแล้ว กลับคิดตัดวิญญาณแฝดของตัวเอง! แต่มันก็เปล่าประโยชน์! เพราะเผ่าวิญญาณนั้นไม่ใช่แค่ร่างวิญญาณดั้งเดิม มันมีความแตกต่างที่ใหญ่หลวงอยู่!

และต่อให้เจ้าจะตัดขาดวิญญาณออกจากร่างกาย มันก็ไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะเป็นเผ่าวิญญาณ! แถมข้านั้นต้องใช้เวลากว่าร้อยห้าสิบปี ถึงสามารถแปลงเป็นเผ่าวิญญาณได้สมบูรณ์! เจ้าคิดว่าอาจารย์ข้าจะปล่อยข้าหายไปถึงร้อยห้าสิบปีหรือ?”

เมื่อเขาพูดออกมานั้นเหยียนยูเจินก็กล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

เพราะการเปลี่ยนจากวิญญาณดั่งเดิมกลายเป็นเผ่าวิญญาณนั้นมันต้องใช้เวลา

เวลานั้นก็คือเวลาที่จะตัดห่วงจากวิญญาณออกจากร่างกายเนื้อ และชำระล้างตัวเอง

ต่อให้เย่หยวนจะเอาวิชาการชำระล้างของเขาไปใช้มหาจักรพรรดิชีหยูก็คงไม่รอให้ถึงเวลานั้นแน่

เย่หยวนยิ้มถามกลับไป “ร้อยห้าสิบปี? ยาวนานแท้ๆ…เหยียนยูเจิน ข้าคิดว่าเจ้านั้นคืออัจฉริยะคนหนึ่ง