จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2933

ตอนที่ 2933 บิดเบี้ยว!

“เย่หยวน ร่างวิญญาณของเจ้านั้นมันยังไม่แน่หรอกว่าจะเป็นร่างวิญญาณหมอกหุ้มแต่นี่กลับมาเย้ยหยันข้าเสียก่อนแล้วหรือ? ระวังจะได้ตบหน้าตัวเองแล้วกัน!”

ฉินซื่อเถียนนั้นรู้สึกได้ถึงความอับอายและรีบตอบสวนไปอย่างไม่ทันคิด

เขานั้นไม่ยอมเชื่อว่าเย่หยวนนั้นจะปลุกร่างวิญญาณหมอกหุ้มขึ้นมาได้!

เย่หยวนนั้นผงะไปเมื่อได้ยิน “ร่างวิญญาณหมอกหุ้ม? เจ้าจะบอกว่าร่างวิญญาณพิเศษที่ข้าปลุกขึ้นมานี้มันคือร่างวิญญาณหมอกหุ้ม?”

ฉินซื่อเถียนยิ้มเย้ยตอบกลับไป “ยังไม่แน่หรอก! เพียงแค่ว่ามองผ่านๆ แล้วมันดูเหมือนก็เท่านั้น! ร่างวิญญาณหมอกหุ้มนั้นมันคือร่างวิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุด มีหรือที่คนอย่างเจ้าจะปลุกมันขึ้นมาได้?”

เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องยิ้มกว้างตอบกลับไปทันที “อ่า ที่แท้เป็นเพราะเช่นนั้น! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าถึงได้ร้องลั่นสุดเสียงเช่นนี้ ที่แท้เจ้าทำเป็นโกรธกลบเกลื่อนความอับอาย!”

“เจ้า!”

ฉินซื่อเถียนนั้นแทบจะต้องสำลักกระอักเลือดออกมา

เห็นแล้วก็อย่าพูดสิวะ! เจ้าบ้านี่มันน่าชังจริงๆ!

ที่ด้านข้างกันนั้นโจวหยูและเหอเฉินที่ได้เห็นต่างก็ต้องอมยิ้มขึ้นมา

เพราะตอนนี้พวกเขาเองก็เกลียดขี้หน้าฉินซื่อเถียนไม่น้อยแล้วเช่นกัน

ตั้งแต่คิดเดินทางมายังดินแดนเผ่าวิญญาณนั้นเย่หยวนย่อมจะได้ยินจากทั้งหยุนซานและหมี่เทียนพูดถึงร่างวิญญาณอันดับหนึ่งอย่างร่างวิญญาณหมอกหุ้มนี้

เพียงแค่ว่าตัวเขาเองก็ไม่คิดฝันเช่นกันว่าตัวเขานั้นกลับจะปลุกร่างวิญญาณหมอกหุ้มขึ้นมาได้!

จะบอกว่าร่างวิญญาณครึ่งๆ กลางๆ ของเขานี้มีโอกาสที่จะพัฒนาไปจนถึงระดับของเจ้าโลกบู๋เมี่ยหรือ?

“ไม่ว่าร่างวิญญาณของเย่หยวนนั้นจะเป็นร่างวิญญาณหมอกหุ้มจริงหรือไม่มันก็ยังเหนือล้ำกว่าสิบรูปไปสิ้นเชิง! ซื่อเถียน เจ้ากล้าพูดกับท่านเจ้าโลกหนุ่มด้วยคำพูดเช่นนั้นหรือ? ทำไมยังไม่คิดขอโทษอีก?!” ตอนนั้นเองที่มหาจักรพรรดิล้ำตงหยางนั้นกล่าวลั่นขึ้นมาว่าฉินซื่อเถียนจนแก้วหูสั่น

ฉินซื่อเถียนนั้นอับอายจนหน้าแดงก่ำขึ้น

เขานั้นไม่นึกฝันว่าคนที่ตบหน้าเขามันกลับจะกลายเป็นอาจารย์ของเขาเอง!

ท่าทางของเขานั้นเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างรวดเร็ว!

แต่ว่าในสายตาของมหาจักรพรรดิล้ำตงหยางนั้นแค่หน้าของศิษย์มันย่อมจะไม่สำคัญมากมาย

เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดนั้นคืออนาคตของโถงวิญญาณนิพพานกล้วยไม้สงบ!

เดิมทีแล้วเจ้าโถงทั้งสามนั้นเห็นสิบรูปและย่อมจะคิดฝากอนาคตไว้กับยอดอัจฉริยะคนนี้

แต่ตอนนี้เทียบกับเย่หยวนแล้ว ฉินซื่อเถียนมันเป็นได้แค่เจ้าเด็กโง่โอหังไร้ค่าใด

จักรพรรดิหนุ่มและเจ้าโลกหนุ่มนั้นมันแตกต่างกันอย่างมากล้ำจนเกินกว่าจะมาเทียบ!

เจ้าโลกหนุ่มนั้นมันคือตัวตนที่วันหน้าจะได้กลายเป็นเจ้าโลก!

ตัวตนของเขานั้นมันสูงล้ำกว่าจักรพรรดิหนุ่มไปลิบลับ!

โจวหยูและเหอเฉินนั้นต่างสะใจกับภาพตรงหน้านี้อย่างมาก

เวรกรรมมันมีจริง!

เมื่อวันก่อนฉินซื่อเถียนนั้นตบหน้าพวกเขาด้วยตำแหน่งจักรพรรดิหนุ่ม

แต่ตอนนี้เย่หยวนกลับทำให้ฉินซื่อเถียนต้องก้มหัวด้วยตำแหน่งเจ้าโลกหนุ่ม!

ที่สำคัญไปกว่านั้นฉินซื่อเถียนยังอวดอ้างพลังอำนาจด้วยตัวเอง

แต่ว่าสำหรับเย่หยวนนั้น…

เขาไม่ต้องพูดอวดอ้างตนใดๆ เพราะว่าอาจารย์ของฉินซื่อเถียนเป็นคนช่วยตบหน้าให้แทน!

“ขอรับ! ฉินซื่อเถียนลบหลู่ท่านเจ้าโลกหนุ่มไป โปรดให้อภัยข้าด้วย!” ฉินซื่อเถียนนั้นกัดฟันกล่าวขึ้น

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ฉินซื่อเถียน ตั้งแต่ที่เราเริ่มต้นสอบครั้งนี้กันมาเจ้าก็คิดแต่จะหาเรื่องข้าเสมอ ทำไมหรือ? ตอนนี้คิดจะให้มันจบไปด้วยคำพูดสั้นๆ แค่นี้แล้ว?”

ฉินซื่อเถียนนั้นกัดฟันแน่นด้วยใบหน้าดำมืด คิดอยากจะมุดดินหนีลงไปให้พ้นๆ

ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ เขาอวดอ้างตัวต่อหน้าเย่หยวนไว้อย่างมาก

เดิมทีแล้วเขาคิดว่าตัวเองย่อมจะชนะเย่หยวนในด่านแรกได้ง่ายๆ

ใครจะไปคิดว่าเย่หยวนนั้นกลับผ่านป่ามาได้ด้วยเวลาห้าอึดใจ!

จากนั้นด่านที่สอง เขาก็คิดว่าเป็นด่านประลองฝีมือของจริง

ซึ่งตัวเองที่เกือบไปถึงระดับเจ็ดย่อมจะเหนือล้ำกว่าใครๆ แต่สุดท้ายเย่หยวนกลับสามารถผ่านด่านได้สิ้น!

เดิมทีแล้วเขาคิดว่าด่านที่สามนี้เขาที่ขึ้นมาถึงสิบรูปได้ย่อมจะเป็นผู้ชนะ

ใครจะไปคิดว่าเย่หยวนนั้นกลับปลุกร่างวิญญาณพิเศษขึ้นมา?