จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2995

หลังจากผ่านหมอกหนาเข้ามาแล้วคนทั้งหลายก็รู้สึกเหมือนตัวเองได้เข้ามาสู่สรวงสวรรค์!

บนท้องฟ้านั้นมันมีมังกรฟ้าบินว่อนให้เห็นเต็มไปหมด

ที่แห่งนี้มันคือโลกของมังกร!

“หยุด! บุกเข้าเกาะมังกรสวรรค์เช่นนี้มันเป็นความผิดใหญ่หลวง!” จู่ๆ มันก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากในหมอกหนา

จากนั้นสองมังกรฟ้ามหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ก็บินออกมาปิดทางคนทั้งหลายไว้

แต่ไม่นานจากนั้นสีหน้าของพวกเขาก็ต้องเปลี่ยนสีไป

เพราะว่าหลังจากนั้นมันได้มีคนอีกนับพันเดินตามหลังเข้ามายังเกาะมังกรสวรรค์

และแต่ละคนนั้นช่างทรงพลังอย่างมากล้ำ!

ชายแก่ตรงหน้าที่นำมานั้นยิ่งเป็นตัวตนที่ทำให้พวกเขาต้องสั่นกลัว

“หลงหมิน เจ้ามันเก่งกาจดีจริงๆ กล้ามาขวางทางข้าผู้นี้!” หลงหรานกล่าวขึ้นมา

แน่นอนว่าคนทั้งหลายนี้ย่อมจะเป็นพวกหลงหรานที่มุ่งหน้ามาจากเกาะมังกรเลือดเพื่อถามหาคนรับผิดชอบในครั้งนี้

เดิมทีแล้วหลงหรานคิดจะมาคนเดียวแต่หลังจากได้ยินคำเตือนของเย่หยวนแล้วเขาจึงได้พาคนนับพันนี้ตามมายังเกาะมังกรสวรรค์ด้วย

นอกจากตัวเขาแล้วผู้นำของเผ่าต่างๆ ในแดนตรังค์ตะวันออกรวมไปถึงสี่เจ้าโลกเผ่ามังกรที่เหลือก็มาด้วย

เพื่อที่จะกดดันเกาะมังกรสวรรค์!

คนทั้งหลายนั้นคือตัวแทนของแดนตรังค์ตะวันออกทั้งหมด!

“เรื่องนั้น…ผู้อาวุโสหลงหรานกลับมาแล้วหลงหมินย่อมจะไม่กล้าขวางทางท่าน เพียงแค่ว่าคนพวกนี้…แต่ละคนนั้นต่างมีหน้าตาอัปลักษณ์เป็นตัวประหลาด มีหรือที่จะปล่อยให้เข้าเกาะมังกรสวรรค์ไปได้? ผู้อาวุโสหลงหรานมีธุระใดก็เชิญท่านและผู้อาวุโสทั้งหลายเข้าไปเถอะ ส่วนคนอื่นๆ นั้นให้รอด้านนอกจะดีกว่า!” คำพูดของหลงหมินนั้นกล่าวขึ้นด้วยเสียงปกติ

แต่ความหมายในคำพูดของเขานั้นมันช่างเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

ตัวประหลาดที่เขาพูดถึงนั้นมันย่อมจะเป็นพวกจ้าวเยว่ทั้งหลายแล้ว

คนทั้งหลายนั้นมีคลื่นพลังแปลกประหลาดอยู่ในร่าง

ในความคิดของหลงหมินนั้น มันย่อมจะไม่มีค่าให้เข้าเกาะมังกรสวรรค์อยู่แล้ว!

เกาะมังกรสวรรค์นั้นคือดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเผ่ามังกรในสามสิบสามสวรรค์ และยังถือว่าเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อีก

ตัวประหลาดพวกนี้ย่อมจะไม่มีสิทธิ์ไปถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้น!

หลงหรานและเจ้าโลกคนอื่นๆ นั้นย่อมจะเป็นตัวตนระดับสูงในเผ่ามังกรอย่างไม่ต้องสงสัย

เพียงแค่ว่าพวกเขานั้นมีอายุมากและไม่อาจจะทำใจลาจากเผ่าของตัวเองได้

พวกเขาจึงเลือกที่จะไม่เข้ามาอยู่ในเกาะมังกรสวรรค์แทน

แต่พวกเขานั้นก็ถือว่าเป็นผู้อาวุโสของเกาะมังกรสวรรค์ ย่อมมีสิทธิ์เข้าออกตามใจชอบ

“โฮ่ก!”

จ้าวเยว่ที่ด้านหลังเย่หยวนนั้นร้องขึ้นมาพร้อมด้วยคลื่นพลังชั่วร้ายที่ส่งไปทั่วทั้งเกาะ

หลงหมินนั้นต้องหน้าซีดขาวลงทันทีเพราะสัมผัสได้ถึงกลิ่นแห่งความตาย

และตอนนี้มันมิใช่แค่จ้าวเยว่เท่านั้นแต่คำพูดของหลงหมินนั้นมันทำให้คนทั้งหลายต่างร้อนรุ่มขึ้นมาสุดใจ

“มันต้องเป็นพวกเดียวกับหลงเฉียนเซียงแน่!”

“สังหารมัน แก้แค้นให้พี่น้องเราที่ต้องตายไป!”

“พ่อเจ้าจะขอสละชีวิตสู้กับเกาะมังกรสวรรค์มันวันนี้แหละ!”

…

ได้ยินคำว่าของหลงหมินนั้นพวกเขาทั้งหลายก็แทบคลั่งขึ้นมาทันที

หลงหมินเองก็ไม่อาจจะทนรับแรงกดดันนี้ได้เช่นกัน

ถึงแม้ว่าเขาจะมียศสูงส่งเหนือล้ำฟ้าดิน แต่เขาก็เห็นชัดเจนว่าคนทั้งหลายที่มานี้มีพลังเหนือล้ำกว่าตัวเขาไปมาก

แม้จะไม่ต้องให้จ้าวเยว่ลงมือแต่แค่ตัวประหลาดด้านหลังนั้นมันก็มิใช่เล่นๆ แล้ว

แค่ตัวเดียวมันก็คงสังหารเขาลงได้ทันที!

“ไสหัวไป! ไม่เช่นนั้นข้าจะสังหารเจ้าถือว่าเป็นการสังเวยให้วิญญาณที่สูญเสียไป!” หลงหรานกล่าวขึ้นด้วยความคับแค้นใจ

หลงหมินหน้าเปลี่ยนสีไปทันที “ผู้อาวุโสหลงหราน ที่นี่มันคือเกาะมังกรสวรรค์! ท่านจะทำอะไรท่านต้องคิดถึงผลที่ตามมาด้วย!”

หลงหรานหัวเราะขึ้นก่อนจะตอบสวนไป “หากมิใช่เกาะมังกรสวรรค์ข้าก็คงไม่มาหรอก! เพราะวันนี้ข้าจะมาถามหมี่เจิ้นว่าเขานั้นยังนับข้าคนนี้เป็นคนเผ่าเดียวกันอยู่หรือไม่!”

พูดจบเขาก็ซัดพลังส่งร่างหลงหมินปลิวออกไปไม่คิดพูดคุยให้เสียเวลาต่ออีก

จากนั้นคนนับพันก็เดินหน้าเข้าสู่เกาะมังกรสวรรค์พร้อมๆ กัน

แน่นอนว่าภาพนี้มันย่อมทำให้คนบนเกาะมังกรสวรรค์แตกตื่นไปตามๆ กัน!

คนมากมายนั้นไม่เข้าใจเรื่องราวเห็นเช่นนี้ก็คิดไปว่าศัตรูบุก

ฟุบ!

ฟุบ!

…

หลงเจี้ยนกล่าวขึ้นมาพร้อมขมวดคิ้วแน่น “หลงหราน เจ้าเสียสติไปแล้วหรืออย่างไร? แดนตรังค์ตะวันออกและเกาะมังกรสวรรค์นั้นคือหนึ่งเดียวกัน! เราต่างเป็นคนเผ่ามังกร! เจ้าไปเอาคำพูดพวกนี้มาจากไหนกัน?”

หลงหรานหัวเราะลั่นขึ้นมาด้วยน้ำตาที่ไหลนองหน้า “หนึ่งเดียวกัน? ฮ่าๆๆ ช่างเป็นหนึ่งเดียวกันได้ดีเสียจริงๆ! หลงเจี้ยน เจ้าเบิกตาถั่วๆ ของเจ้าดูพวกเขาเหล่านี้เสียเถอะ! หลงเย่และหลงเฉียนเซียงนั้นเปลี่ยนให้พวกเขานั้นกลายเป็นสิ่งที่มิใช่ผีมิใช่คนเช่นนี้! เจ้าลองพูดมาอีกครั้งสิว่าเราเป็นหนึ่งเดียวกัน!? เจ้าคงจะไม่พูดว่าหลงเย่และหลงเฉียนเซียงนั้นมันมิใช่คนเกาะมังกรสวรรค์หรอกใช่ไหม?”

หลงเจี้ยนที่ได้ยินนั้นต้องทำหน้าเหยเกขึ้นมาทันที “หลงหราน เจ้าพูดเช่นนี้ขึ้นมาเจ้าต้องรับผิดชอบด้วยนะ!”

“หลงหราน! ข้ารู้ดีว่าเจ้านั้นคิดจะแยกตัวจากเราแต่มากล่าวหากันเช่นนี้เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าลงมือสังหารคนแล้ว?” ในเวลานั้นเองที่มียอดเจ้าโลกอีกคนกล่าวเสริมขึ้นมาว่าหลงหราน

“โฮ่ก!”

ได้เห็นหน้าคนผู้นี้จ้าวเยว่ก็พุ่งตัวเข้าไปใส่อย่างไม่รอคำเย่หยวนทันที

คนทั้งหลายนั้นสัมผัสได้ถึงความแค้นของจ้าวเยว่!

“ปัง!”

ห้วงมิติสั่นสะท้านพร้อมร่างของจ้าวเยว่ที่ปลิวออกมา

แต่ยอดเจ้าโลกผู้นั้นเองก็ต้องถอยหลังกลับไปหลายก้าวด้วยการโจมตีนี้ของจ้าวเยว่เช่นกัน!

“สัตว์นรก! ข้าจะสังหารเจ้าเสีย!” ยอดเจ้าโลกผู้นั้นร้องลั่นขึ้นมาอย่างไม่พอใจคิดสังหารจ้าวเยว่ลง

“โฮ่ก!”

จ้าวเยว่เองก็ตอบรับพร้อมเข้าปะทะอีกครั้ง

“จ้าวเยว่ หยุด!” เย่หยวนร้องสั่งขึ้น

“โฮ่ก!”

จ้าวเยว่ร้องกลับมาเหมือนไม่คิดยอม

เย่หยวนจึงต้องพุ่งตัวขึ้นมาหยุดตรงหน้าจ้าวเยว่และกล่าวขึ้น

“ข้ารู้ว่าเจ้านั้นคับแค้นใจแค่ไหน แต่ข้าสัญญาว่ามันจะต้องชดใช้ในสิ่งที่มันทำไป!”

“โฮ่ก!”

จ้าวเยว่นั้นเหมือนเข้าใจคำพูดของเย่หยวนและร้องลั่นขึ้นมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้กลับไม่คิดจะพุ่งตัวเข้าไปอีก

บนท้องฟ้านั้นกลุ่มเจ้าโลกทั้งหลายได้แต่ต้องเบิกตาค้าง

เพราะพวกเขานั้นเห็นชัดเจนว่าสัตว์ร้ายตัวนี้มันไม่มีสติปัญญาใดๆ

แต่มันกลับเชื่อฟังคำของมหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์คนหนึ่งอย่างมาก!

…………………………