จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3035

ตอนที่ 3035 อันดับหนึ่งอันน่าเบื่อ!

“อันดับหนึ่งกลับมิใช่เย่หยวน?” เฟิ่งชิงซวนนั้นต้องขมวดคิ้วแน่นเมื่อเห็นรายชื่อรวมสวรรค์ เพราะในความคิดของนางนั้นมีแต่เย่หยวนเท่านั้นที่จะได้อันดับหนึ่งไป

แล้วหยางชิงมาจากไหน?

“ข้าว่าเย่หยวนเขาคงยังไม่ขึ้นมาบนบันไดสวรรค์ตั้งมั้ง? เขานั้นบ่มเพาะปราณเทวะโกลาหลผสานสี่สายเลือดภูตแท้จตุรทิศ ไม่มีทางใดที่เขาจะด้อยไปกว่าเราได้หรอก” หลงเหอกล่าวขึ้น

ผลลัพธ์ของตัวเขาเองก็ดีไม่น้อยเพราะเขาขึ้นมาติดอันดับห้าได้

หลังจากพ่ายให้เย่หยวนในวันนั้นเขาก็ได้เรียนรู้บทเรียนอันหนักหน่วงของชีวิตและเปลี่ยนแปลงตัวเองทุ่มเทบ่มเพาะสุดใจจนสุดท้ายเพิ่งบรรลุสายเลือดกึ่งโกลาหลมาได้เมื่อไม่กี่วันก่อน!

“ครั้งนี้ยอดอัจฉริยะจากทั่วทุกสวรรค์คงมากันสิ้น การแข่งขันนี้มันจะต้องดุเดือดล้ำ! แต่จนถึงตอนนี้ยอดอัจฉริยะส่วนมากมันก็ขึ้นมากันสิ้นแล้ว หรือว่าเจ้าบ้านี่มันจะจงใจขึ้นมาช้าเพื่อตบหน้าทุกคนในวินาทีสุดท้ายอีกแล้ว?” เฟิ่งชิงซวนนั้นกล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจ

เพราะตอนนี้การแข่งขันแย่งชิงตำแหน่งบนรายชื่อรวมสวรรค์นั้นมันเข้าสู่จุดเดือด สิบอันดับแรกนั้นมันมีการเปลี่ยนแปลงอยู่แทบทุกนาที

หวังหนิงเหยียน จั่วชิงหยางและพวกนั้นถูกเบียดจนตกสิบอันดับไปแล้วเสียด้วยซ้ำ แม้แต่ตัวเฟิ่งชิงซวนเองก็ยังตกมาอยู่ที่สาม แต่ว่าหยางชิงนั้นกลับยืนมั่นอยู่ในอันดับหนึ่งไม่มีใครเข้าไปเบียดเขาลงมาได้!

ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่คนทั้งหลายก็ยิ่งตกตะลึงมากขึ้นเท่านั้น พวกเขานั้นสงสัยสุดใจว่าเจ้าหยางชิงคนนี้มันโผล่มาจากไหนกัน?

สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันเป็นสวรรค์ระดับต่ำในสายตาของคนทั้งหลาย

มันไม่มีทางใดที่จะมียอดอัจฉริยะจริงๆ ปรากฏขึ้นมาได้

แต่สวรรค์เช่นนั้นกลับมียอดอัจฉริยะที่กดหัวคนทั้งสามสิบสามสวรรค์ไว้ได้!

พวกเขา…ไม่อยากยอมรับ!

บนลานกว้างของฝั่งสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นหยางชิงกำลังนั่งดูรายชื่อรวมสวรรค์ด้วยความเบื่อหน่าย

เขายิ้มกล่าวขึ้น “เย่หยวนเจ้าบ้านี่มันน่าเบื่อจริงๆ! หากไม่มีมันแล้วต่อให้ข้าจะเอาชนะกดหัวคนทั้งสวรรค์ไปได้มันก็จะยังมีค่าอะไร? เฮ้อ น่าเบื่อจริง! เบื่อเสียจริงๆ! พวกมันจะขึ้นมาถึงกันเมื่อไหร่เนี่ย?”

ในเวลาเดียวกันบนบันไดสวรรค์ตั้งก็มีมนุษย์มากมายเกินนับกำลังค่อยๆ ขึ้นมาจากสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด!

เหล่ายอดฝีมือหนุ่มสาวมากมายนั้นกำลังเดินตามหลังเย่หยวนมาอย่างไม่มีสิ้นสุด!

แต่สิ่งที่แปลกแตกต่างจากสวรรค์อื่นๆ คือบันไดสวรรค์ตั้งของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนี้มันไม่ได้ถูกย้อมไปด้วยสีเลือดใดๆ

เย่หยวนนั้นค่อยๆ ก้าวขึ้นขั้นต่อไปและหันหลังกลับมาพูด “พวกเจ้าทั้งหลายดูให้ดี!”

เขายื่นมือออกมาพร้อมด้วยก้อนปราณเทวะโกลาหล จากนั้นความโกลาหลก็พัฒนากลายเป็นชีวิต ทำให้เย่หยวนนั้นมีสภาพเหมือนเทพเจ้าที่ควบคุมความเป็นไปของโลกหล้าไว้ในฝ่ามือ

พร้อมๆ กันนั้นคลื่นเต๋ามันก็แผ่ออกมาอย่างรุนแรง

เย่หยวนเก็บมือลงก่อนจะถามขึ้น “เข้าใจหรือไม่?”

คนบางคนนั้นก็เบิกตากว้างขึ้นมา ดูท่าแล้วคงเข้าใจแจ่มแจ้ง

บ้างนั้นก็ขมวดคิ้วดูท่างงๆ

แต่บ้างก็ส่ายหัวตอบกลับไปตรงๆ

เย่หยวนจึงกล่าวขึ้นอีกครั้ง “ข้าจะแสดงอีกรอบหนึ่ง พวกเจ้าดูให้ดี! หากยังไม่เข้าใจอีกก็ถอยกลับไปเถอะ!”

จากนั้นเย่หยวนก็ยื่นมือขึ้นมาแสดงเต๋าอีกครั้ง

ตอนนี้คนที่ยังขมวดคิ้วในตอนแรกหลายคนเริ่มยิ้มกว้างขึ้นมา

“ข้าเข้าใจแล้ว!”

“ข้าด้วย!”

“นักบุญสวรรค์เย่ช่างสอนเต๋าได้แจ่มแจ้งนัก! สิ่งใดที่ข้าไม่เคยเข้าใจก็กลับเข้าใจได้ในชั่วพริบตา!

ต่อให้ข้าจะไปไม่ถึงสุดบันไดสวรรค์ตั้งนี้แต่การเดินทางครั้งนี้มันก็คงไม่เสียเปล่าแล้ว!”

“ขอบพระคุณนักบุญสวรรค์เย่ยิ่ง! พวกเราขอตัวก่อนแล้ว!”

…

กลุ่มคนในแนวหลังนั้นก้มหัวคารวะเย่หยวนและหันหน้าเดินกลับลงบันไดสวรรค์ตั้งไป

เพราะบนบันไดสวรรค์ตั้งนั้นพวกเขาสามารถถอดใจได้ทุกเมื่อ

แต่หากว่าฝืนตัวก้าวขึ้นต่อไปอย่างไม่เข้าใจยอดเต๋าในก้าวนั้นๆ แล้วมันจะเป็นอันตรายถึงชีวิตได้ง่ายๆ

คนที่ถูกยอดเต๋าบดขยี้จนตายลงนั้นมันก็เพราะเช่นนี้เอง

หากเป็นยอดอัจฉริยะจากสวรรค์อื่นมาได้เห็นภาพนี้พวกเขาคงต้องอ้าปากค้าง เพราะเย่หยวนนั้นกลับกำลังควบคุมยอดเต๋าต่อหน้าคนทั้งหลาย!

เขานั้นกลับกำลังสั่งสอนและพาคนมากมายนี้ตามขึ้นบันไดสวรรค์ตั้งมา!

นี่มันเหนือล้ำคำว่าสุดยอดไปมากมายนัก!

เดิมทีแล้วหยางชิงนั้นทุ่มสุดตัวเพื่อคิดจะแข่งขันกับเย่หยวน ใครจะไปคิดว่าเย่หยวนนั้นกลับไม่คิดจะแข่งด้วยเลย

เพราะฉะนั้นอันดับหนึ่งของเขามันจึงน่าเบื่ออย่างยิ่ง