จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3041

ตอนที 3041 หยางชิงฉายแสง!

คงถานนั้นหรี่ตาลงกล่าวอย่างเย็นเยือก “เจ้าคิดว่าปีศาจผู้นี้กลัวมนุษย์หรือ?”

จากนั้นคลื่นพลังชั่วร้ายก็ปะทุขึ้นจากร่างของเขานั้นพร้อมท่าทางที่จะสังหารคนลง

เฟิ่งชิงซวนนั้นต้องผงะไปเมื่อได้เห็นและกล่าวขึ้นด้วยใบหน้าดำมืด “คงถาน เจ้าอย่าเพิ่งได้ใจไป? เมื่อคนของข้ามาถึงแล้วเจ้าจะได้รู้!”

คงถานหรี่ตากล่าวอีกครั้ง “เจ้าบอกว่าหยางชิงมันเป็นคนของเจ้า? ฮ่าๆ เฟิ่งชิงซวน เจ้าคิดว่าปีศาจผู้นี้โง่เง่านัก?”

เฟิ่งชิงซวนยิ้มตอบกลับไป “เจ้าก็ลองดู!”

คงถานยิ้มตอบกลับไป “ไม่ว่าหยางชิงมันจะเก่งกาจแค่ไหนสุดท้ายมันก็แค่คนผู้เดียว! เฟิ่งชิงซวน คนเขาอุตส่าห์ไว้หน้าเจ้ากลับไม่รู้จักรับมันไว้! เช่นนั้นก็ตายไปเสียเถอะ!”

สุดท้ายเฟิ่งชิงซวนก็ขู่คงถานไม่สำเร็จ เพราะเผ่าปีศาจนั้นเป็นเผ่าพันธุ์ที่ดุร้ายไร้เหตุผลเป็นทุน หากแข็งแกร่งกว่าพวกเขาจึงจะสามารถข่มขู่พวกเขาได้

ตูม!

พริบตาเดียวนั้นคนทั้งสองเผ่าก็เข้าปะทะกันทันที

คงถานกายอสูรเทวะของเขานั้นมันแข็งแกร่งป้องกันหอกดาบได้ ไม่ว่าจะเป็นน้ำหรือไฟเองก็ไม่อาจทำอันตรายเขาได้

เฟิ่งชิงซวนนั้นมีกำลังที่แข็งแกร่งอย่างมากไม่ได้อ่อนแอเพียงแค่ว่ามันยังไม่พอเอาชนะคงถาน

ที่สำคัญไปกว่านั้นเผ่าปีศาจนั้นยังมียอดฝีมืออยู่มากมาย คงถานนั้นพายอดฝีมือของตนตามมาด้วยในครั้งนี้ไม่น้อย

ฝ่ายแท้นั้นเริ่มเสียเปรียบไปอย่างเห็นได้ชัด

“อ่าว คึกคักกันดีจริงๆ! สมบัติธรรมชาติมากมายขนาดนี้มันจะไม่มีแบ่งให้เผ่ามนุษย์ข้าบ้างเลยหรือ?” จั่วชิงหยางกล่าวขึ้นมาทักทาย

“พี่คงถาน เราจะช่วยพวกท่านเอง แต่เสร็จงานแล้วแบ่งสมบัติธรรมชาติมาบ้างจะได้หรือไม่?” หวังหนิงเหยียน กล่าวขึ้น

คงถานหัวเราะตอบกลับไป “ก็ได้! ข้าคงต้องรบกวนแม่นางหนิงเหยียนแล้ว!”

เฟิ่งชิงซวนนั้นกัดฟันแน่นร้องขึ้น “หวังหนิงเหยียน เจ้ากล้า?”

หวังหนิงเหยียนยิ้มตอบกลับไป “ทำไมข้าจะไม่กล้า? เผ่าแท้ของเจ้ามันดูถูกมนุษย์กันนักมิใช่หรือ? เจ้ายังคิดว่าพวกเราจะไปช่วยเจ้าจัดการพี่คงถานอีกหรือ?”

เพราะแท้จริงแล้วเผ่าต่างๆ บนสามสิบสามสวรรค์นั้นต่างล้วนมีความไม่พอใจต่อเผ่าแท้สิ้น

เพราะว่าพวกเขานั้นแข็งแกร่งกว่าใครๆ ตั้งแต่เกิด!

ก่อนนั้นตอนที่เผ่าแท้รุ่งเรืองสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างของพวกเขานั้นมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์มากถึงห้าคน!

หากเผ่าทั้งหลายไม่ร่วมมือกันมันก็จะไม่มีทางเทียบเคียงกับเผ่าแท้ได้เลย

ส่วนอีกด้านนั้นเผ่ามนุษย์กลับต้องต่อสู้เอาชีวิตรอดอย่างยากลำบาก

หลังจากที่วังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตผงาดขึ้นมาแล้วเผ่ามนุษย์ถึงได้พัฒนาขึ้นมากลายเป็นเผ่าใหญ่เผ่าหนึ่งที่เทียบเคียงเผ่าอื่นๆ ได้

หวังหนิงเหยียนนั้นฉลาดแค่ไหน? นางย่อมจะเห็นสภาพตรงหน้าและตัดสินใจได้ทันทีว่าต้องช่วยคงถาน

เมื่อพวกหวังหนิงเหยียนเข้าสนามรบมามันก็กลายเป็นสภาพของการปิดล้อมรอบด้านไปทันที

เฟิ่งชิงซวนนั้นต้องกัดฟันแน่นภายใต้การโจมตีของยอดอัจฉริยะทั้งหลายจนสุดท้ายนางก็แทบไม่อาจจะยืนหยัดได้มั่นคงอีก

แต่ในเวลานั้นเองที่มันมีกลุ่มยอดฝีมืออีกกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้น มันคือเผ่าปีก

ยู่หรานนั้นยิ้มกว้างกล่าว “พี่คงถานต้องการให้ยู่หรานช่วยหรือไม่?”

คงถานยิ้มตอบกลับไป “หากน้องยู่หรานคิดช่วยมันย่อมจะดีที่สุดแล้ว!”

ยู่หรานพยักหน้ารับกลับไป “เอาล่ะ เช่นนั้นคนจากเผ่ามังกรทั้งหลายนี้พวกข้าจัดการเอง!”

พูดจบยู่หรานก็พุ่งตัวพากำลังเผ่าปีกเข้าร่วมวงต่อสู้

ในวินาทีนี้เผ่าแท้ทั้งหลายต่างต้องสู้พร้อมหน้าหลังจนบาดเจ็บสาหัสไปหลายคน บ้างก็ถึงขั้นต้องตายลงไปภายใต้การโจมตีของยอดฝีมือจากเผ่าต่างๆ

เฟิ่งชิงซวนนั้นแทบจะคลั่งไป นางไม่คิดว่ามันกลับจะเกิดสภาพเช่นนี้ขึ้นมาได้

“ทำไมเจ้าบ้านั่นมันยังไม่มาอีก?” เฟิ่งชิงซวนนั้นกัดฟันแน่นร้องลั่นขึ้นมา

นางนั้นรู้ดีว่าคนที่จะเปลี่ยนสภาพสงครามในตอนนี้ได้มันมีเพียงแค่เย่หยวน ไม่เช่นนั้นแล้วยอดอัจฉริยะเผ่าแท้ทั้งหลายที่มาวันนี้คงตายสิ้น

และราวกับว่าได้ยินเสียงเรียกของนางนั้น ตอนนี้มันมีกลุ่มคนมากมายกำลังค่อยๆ เดินหน้าเข้ามาใกล้ลานที่คนทั้งหลายต่อสู้กัน

ตอนนี้จำนวนมันชนะได้ทุกสิ่ง