จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3068

ตอนที่ 3068 เรื่องไม่คาดฝันต่อเนื่อง!

“ขอคารวะท่านอาจารย์! ขอบพระคุณท่านอาจารย์ที่ช่วยสั่งสอน คงถานจะใช้วิชาของท่านอย่างระมัดระวัง!”

คงถานนั้นก้มหัวลงคุกเข่าต่อหน้าบรรพบุรุษหวูเทียนทันที

คนทั้งหลายนั้นต่างหันไปมองหน้าเขาด้วยความอิจฉา

บรรพบุรุษหวูเทียนนั้นยืนมือไพล่หลังอย่างไม่คิดสนใจ แม้ว่าเขานั้นจะเป็นแค่ร่างเงา แต่เขาก็ทำให้คนทั้งหลายต้องมองดูอย่างเคารพบูชา

แต่ว่าสายตาของเขานั้นมันกลับไม่ได้มองหน้าคงถานใดๆ แต่มองดูตรงไปยังเย่หยวน

“เย่หยวน เจ้าจะยอมกราบบรรพบุรุษผู้นี้เป็นอาจารย์หรือไม่?” หวูเทียนกล่าวขึ้นถาม

‘หืม?’

‘บรรพบุรุษหวูเทียนพูดเรื่องอะไร?’

ทุกคนที่ได้ยินนั้นต่างต้องผงะไปตามๆ กัน

คนที่สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นเลือกมันคือคงถานมิใช่หรือ?

ทำไมบรรพบุรุษหวูเทียนกลับไปถามเย่หยวน?

นี่มันผิดพลาดอะไรกันหรือไม่?

คงถานนั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายอย่างไม่อาจเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้

“เรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย? ทำไมบรรพบุรุษหวูเทียนท่านถึงไปถามเย่หยวนเล่า?”

“เขามันก็แค่ขยะคนหนึ่งมิใช่หรือ? มันมีอะไรผิดพลาดกันหรือไม่? คนตั้งมากมายต่อให้จะไม่เลือกคงถานมันก็คงไม่ถึงขั้นต้องไปเลือกเย่หยวนมั้ง?”

“หรือว่าบรรพบุรุษหวูเทียนท่านจะตายลงไปนานแล้วทำให้จิตที่เหลือเริ่มเลอะเลือนไป?”

…

หลังจากผงะไปพักหนึ่งมันก็ย่อมจะตามมาด้วยความแตกตื่น

คนทั้งหลายนั้นหันไปมองหน้าเย่หยวนอย่างไม่อาจเข้าใจได้ว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่

พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเย่หยวนที่ไม่อาจจะพัฒนาตัวเองได้กลับกลายเป็นเป้าสายตาของทุกคนอีกครั้ง

แม้แต่พวกบรรพบุรุษหวู่หยาเองก็ยังทำหน้ามึนงงออกมา

“เจ้าเฒ่านี้มันเสียสติไปแล้วจริง? ยอดอัจฉริยะมากมายมันกลับโยนทิ้งแล้วไปเลือกขยะคนหนึ่งขึ้นมาเป็นผู้สืบทอด?”

“หากคิดเลือกเย่หยวน แล้วคำพูดก่อนหน้าก็เป็นดั่งการผายลมหรือ?” เจ้าโลกเฟิ่นเถียนกล่าวขึ้นตาม

หยุนหนีนั้นมองดูเย่หยวนและก็พบว่าตัวเย่หยวนนั้นเองก็กำลังทำหน้างงอยู่เหมือนกัน ได้เห็นเช่นนั้นนางถึงค่อยโล่งใจ

ที่แท้เจ้าบ้านี่มันก็ยังเจอเรื่องไม่คาดฝันได้!

เพราะตลอดเวลาที่นางรู้จักเย่หยวนมานั้นมันเหมือนว่าเขารู้ทุกอย่างเข้าใจทุกเรื่อง ไม่มีสิ่งใดที่เหนือจากความคาดหมายของเขาไปได้

เขานั้นอ่อนแอกว่าใครๆ เสมอแต่กลับสามารถสร้างประโยชน์ได้อย่างสูงสุดในทุกเรื่อง

ในความคิดของนาง สหายคนนี้นางย่อมจะไม่คิดว่าเขาเป็นแค่เด็กรุ่นหลังอีก

เพราะต่อให้จะเป็นวินาทีก่อนนี้เย่หยวนเองก็ยังทำหน้าพร้อมรับเหตุไม่คาดฝันอยู่เช่นกัน

แต่ตอนนี้เขากลับต้องผงะ!

‘อืม ค่อยยังชั่ว’

เย่หยวนนั้นย่อมจะไม่คิดว่าบรรพบุรุษหวูเทียนจะถามเช่นนี้ขึ้นมา

แต่ไม่นานเขาก็ต้องขมวดคิ้วแน่น

เพราะนี่มันเป็นสัญญาณที่ไม่ดีอย่างมาก

“เจ้าจะลงมือแล้ว?” เย่หยวนถามกลับไป

หวูเทียนยิ้มตอบกลับไป “เจ้ามันฉลาดจริงๆ!”

“เช่นนั้นตอนนี้เจ้าตายไปแล้วหรือยังอยู่?” เย่หยวนถามอีกครั้ง

“จะว่าตายก็ตาย จะว่าอยู่ก็ยังอยู่” หวูเทียนตอบกลับมาสั้นๆ

เย่หยวนขมวดคิ้วถามอีกครั้ง “ข้าสงสัยมากนัก เจ้าเอาวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนี้มาไว้ในคงคานิรันดร์ได้อย่างไร?”

“เจ้ากลับสัมผัสมันได้!” ครั้งนี้เป็นฝ่ายหวูเทียนบ้างที่ต้องผงะไป

เย่หยวนพยักหน้ารับ “สัมผัสได้ตั้งแต่ก้าวแรกที่เหยียบเข้ามาแล้ว”

หวูเทียนยิ้มตอบกลับไป “ข้ามองเจ้าไม่ผิดไปจริงๆ! เจ้านั้นอาจจะก้าวขึ้นมาถึงระดับของข้าได้ในวันหน้า!”

เย่หยวนส่ายหัวตอบกลับไป “ข้านั้นเป็นผู้บ่มเพาะนอกรีต”

หวูเทียนตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม “บ่มเพาะนอกรีตแล้วทำไม? ในยุคสมัยของข้านั้นมีใครบ้างเล่าที่ไม่บ่มเพาะอย่างท้าทาย? ว่ากันว่าไม่เคยมีใครรอดชีวิตในคงคานิรันดร์ได้แต่ข้าก็รอดมามิใช่หรือ? เป็นผู้สืบทอดของข้านั้นมันจะกลายเป็นหนึ่งในสวรรค์! หากไม่ได้เรียนรู้จากคนอื่นแล้วเจ้าคิดว่าตัวเองต้องใช้เวลาเท่าไหร่กว่าจะปกครองสวรรค์ได้?”

เย่หยวนที่ได้ยินนั้นต้องทำหน้าตาตื่นตะลึงขึ้น

เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่อีกฝ่ายกลับไม่คิดรังเกียจเขาที่เป็นผู้บ่มเพาะนอกรีต

บรรพบุรุษหวูเทียนนั้นแตกต่างจากคนอื่นจริง

เย่หยวนนั้นสัมผัสได้ถึงความยิ่งใหญ่ของเขา

ความสูงส่งที่ดูถูกโลกหล้านั้นมันไม่คิดจะไว้หน้าแม้แต่สวรรค์