จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3077

ตอนที่ 3077 กลับนิกาย!

“พวกเจ้าสองคนให้ข้าไปส่งไหม? หรือว่าจะไปกันเอง?” เย่หยวนหันไปมองยอดฝีมือทั้งสองก่อนจะถามขึ้นด้วย ท่าทางสบายๆ

เจ้าโลกหลุนฮวยนั้นกัดฟันแน่นตอบกลับมาทันที “ไอ้หนู คิดสร้างความแค้นกับข้ามันมิใช่เรื่องดีหรอกนะ! ทุกวันที่เจ้ายังไม่บรรลุล้ำสวรรค์นั้นมันจะเป็นวันที่เจ้ามีโอกาสตายลงได้ทุกเมื่อ!”

เจ้าโลกหลุนฮวยนั้นเป็นคนที่ผ่านชีวิตมามากมาย

ดวงตาเจิดจ้าของเขานั้นมันเหมือนจะมองทุกสิ่งอย่างบนโลกหล้าออก

เพียงแค่ว่าวินาทีตอนที่ตัวเขากำลังเสียท่านั้นเย่หยวนกลับเข้ามาเหยียบซ้ำต่อหน้าคนมากมายจากทุกสวรรค์ มันย่อมจะเป็นการเสียหน้าอย่างหนักหน่วง

ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นกล่าวขึ้นมาอย่างไม่พอใจบ้าง “ไอ้เด็กเวรเย่หยวน หลังกลับไปครั้งนี้บรรพบุรุษผู้นี้จะส่งกำลังทั้งหมดไปทำลายสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดให้เอง! เจ้าระวังตัวให้ดีเถอะ!”

เย่หยวนนั้นยิ้มตอบกลับไปอย่างเรียบเฉย “นี่พูดกับคนที่ช่วยชีวิตเช่นนี้หรือ? นิสัยเช่นนั้นมันจะปกครองสวรรค์ได้อย่างไร?”

ข้างๆ กายเย่หยวนนั้นมันมีคนมากมายที่กำลังกลั้นหัวเราะอย่างสุดชีวิต

แม้ว่าเย่หยวนนั้นจะกำลังเล่นกับไฟแต่สภาพของสองยอดเจ้าโลกผู้ปกครองสวรรค์ที่กำลังเสียท่านี้มันก็เป็นภาพที่น่าขบขันอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งว่าสองยอดคนนี้ไม่ได้เป็นมิตรกับพวกเขา

เจ้าโลกหลุนฮวยนั้นหันไปมองหน้าเย่หยวนด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก “เย่หยวน เจ้าคิดว่าเจ้าจะซ่อนจากสายตาของข้าผู้นี้ได้หรือ? คิดจะสู้กับข้านั้นเจ้ายังอ่อนหัดไปมาก! เจ้าคิดจะให้พวกเรานั้นถ่วงขากันเองเพื่อยื้อเวลาเติบโตสิ? แต่เจ้านั้นมันชิงสุกก่อนห่ามไปแล้ว! ตอนนี้เจ้ากลายเป็นศัตรูของพวกเราทั้งสามคนพร้อมๆ กันไปแล้ว! หลังจากบรรพบุรุษผู้นี้กลับไปสิ่งแรกที่ข้าจะทำคือการสังหารเจ้าลงเสียก่อน!”

ศิลาโลหิตโกลาหลกล่าวขึ้นเสริม “ไอ้หนู เจ้านั้นเป็นมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์แล้ว! เจ้าคิดว่าข้าจะยังปล่อยให้เจ้ามีเวลาได้เติบโตหรือ? จะมองโลกในแง่ดีเกินไปแล้ว!”

การที่สองยอดคนนั้นร่วมมือกันคิดจัดการเย่หยวนลงนี้มันย่อมจะทำให้คนทั้งหลายสั่นสะท้านไปทั้งกาย

นี่มันมิใช่เรื่องเล่นๆ!

แม้ว่าสองยอดคนนี้จะกำลังลำบากในคงคานิรันดร์แต่ก็เพราะสิ่งนี้ที่ทำให้คนทั้งหลายมั่นใจในพลังของคนทั้งสอง

เพราะตอนนี้พลังของสองยอดฝีมือนี้มันทำให้แม้แต่ยอดเจ้าโลกอย่างหยุนหนียังไม่อาจจะหายใจได้ทั่วท้อง!

นี่มันคือพลังขั้นสุดของล้ำสวรรค์อย่างแท้จริง!

แต่เย่หยวนนั้นกลับไม่คิดเกรงกลัวและยิ้มตอบกลับไป “พวกเจ้านั้นคิดถึงเรื่องที่ว่าจะฟื้นสภาพตัวเองอย่างไรก่อนเถอะ! หากข้าเดาไม่ผิดนั้นตัวพวกเจ้าตอนนี้คงกำลังบาดเจ็บสาหัสกันอยู่แน่ แม้แต่ตอนที่เจ้าขู่ข้าเองนี้รากฐานเต๋าของพวกเจ้าก็อาจจะพังทลายลงได้ทุกเมื่อ เจ้ากลับมีหน้ามาขู่ข้าอีกหรือ? หากรากฐานเต๋าของเจ้าเสียหายแล้วไม่ว่าเจ้าจะเก่งกาจแค่ไหนมันก็คงไม่มีทางก้าวผ่านล้ำสวรรค์ไปได้!”

ได้ยินคำของเย่หยวนนั้นสองยอดฝีมือก็ต้องทำหน้าแดงหน้าดำขึ้นมาอย่างอับอาย

เพราะเหมือนอย่างที่เย่หยวนว่าตอนนี้พวกเขาแทบจะเอาตัวไม่รอดแล้ว มีหรือที่จะยังไปจัดการเย่หยวนได้อีก?

เย่หยวนนั้นวางแผนจัดการสามยอดฝีมือลงพร้อมๆ กันได้อย่างลงตัว

“เอาล่ะ ในเมื่อพวกเจ้าทั้งสองนั้นเก่งกาจกันขนาดนั้นเจ้าคงไม่ต้องให้เย่ผู้นี้ช่วยพากลับเข้าฝั่งแล้ว เช่นนั้นข้าไปก่อนล่ะ” พูดจบเย่หยวนก็พาคนทั้งหลายนำหน้าสองยอดฝีมือไป

ในคงคานิรันดร์นั้นเย่หยวนกลับมีความเร็วที่เหนือล้ำเสียยิ่งกว่าสองเจ้าโลกผู้ปกครองสวรรค์นี้

คนทั้งหลายหันกลับมามองหน้ากันด้วยความตกตะลึงสุดหัวใจ

อวดอ้างเย้ยหยันศัตรูและเดินหนีหายไปอย่างไม่เกรงกลัว!

เย่หยวนนั้นเก่งกาจดีจริงๆ!

ได้เห็นเงาหลังเย่หยวนค่อยๆ หายลับไปเจ้าโลกหลุนฮวยก็ต้องกัดฟันแน่น

“จะปล่อยให้เจ้าเด็กนี่โตต่อไปไม่ได้แล้ว! เจ้าเด็กนี่มันบ่มเพาะโกลาหลมีชะตากรรมที่ต่อต้านสวรรค์ หากมันบรรลุเจ้าโลกได้จริงแม้แต่เจ้าหรือข้าก็คงไม่อาจจะสังหารมันลงได้ง่ายๆ แล้ว!” หลุนฮวยกล่าวขึ้น

“หลังกลับไปครั้งนี้ข้าจะสั่งคนเผ่าเลือดของข้าทั้งหมดให้บุกทะลวงสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดมันให้ราบ! ข้าจะไม่หยุดมือจนกว่าจะสังหารเย่หยวนมันลงได้! ไม่นึกเลยว่าเจ้าเด็กบ้านี่มันจะโตขึ้นมาได้รวดเร็วปานนี้ หากรู้เช่นนี้ตอนนั้นข้าคงลงมือเต็มที่เพื่อสังหารมันไปแล้ว!”

ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นกำลังเสียใจที่ไม่ยอมลงมือแต่แรก

ก่อนนั้นหากเขาทุ่มพลังสุดตัวจริงๆ เรียกร่างแยกจากสวรรค์อื่นมา เย่หยวนน้อยคนนี้มันคงไม่มีทางรอดมาจนถึงทุกวันนี้

แต่ตอนนั้นเขายังมีแผนการใหญ่มากมายที่ไม่คิดว่าเย่หยวนจะสำคัญขนาดต้องเผยตัว