จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3106

ตอนที่ 3106 นายน้อยผู้น่าทึ่ง!

ฟุบ!

ปราณดาบนั้นพุ่งขึ้นฟ้าก่อนจะตามมาด้วยเสียงระเบิดดังลั่น

ประตูแห่งชีวานิรันดร์บานหนึ่งมันเปิดออก พร้อมด้วยพลังงานรุนแรงมหาศาลที่ไหลเข้ามาสู่ร่างกายของโฉปู้ฉุน

พลังศักดิ์สิทธิ์ไหลออกมาราวสายน้ำทำให้คลื่นพลังจากร่างของโฉปู้ฉุนยิ่งใหญ่และทรงพลังขึ้นไปอีกนับเท่าตัว

เขานั้นลอยตัวอยู่กลางอากาศราวกับว่าเขานั้นคือสวรรค์

การกระทำของเขาทุกสิ่งอย่างในเวลานี้มันคือเต๋า!

นี่คือล้ำสวรรค์!

“โฉปู้ฉุนนั้นช่างเก่งกาจล้ำเลิศเสียจริงๆ! เขานั้นกลับเปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์ได้ด้วยเพียงดาบเดียว!”

“ดาบเดียวบรรลุสามอาณาจักรในตอนนั้นแล้วยังมาตอนนี้ที่ใช้ดาบเดียวเปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์อีก! เจ้าโลก ปู้ฉุนนั้นช่างเหมือนดั่งเทพแท้ๆ!”

“หากมิใช่เพราะเกิดมาช้าไปหน่อยแล้วเจ้าโลกปู้ฉุนนั้นคงจะก้าวขึ้นไปถึงระดับของบรรพบุรุษเผ่าเลือดมันแน่ น่าเสียดายจริงๆ!”

…

โฉปู้ฉุนนั้นเปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์ได้ด้วยดาบเดียวบรรลุสู่อาณาจักรล้ำสวรรค์ไป

นั่นมันทำให้คนทั้งสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นต้องอ้าปากค้างไปตามๆ กัน

เพราะอาณาจักรล้ำสวรรค์นั้นมันเป็นตัวตนที่แสนๆ ปีจะเกิดขึ้นมาสักคนหรือไม่ยังไม่ทราบได้!

แม้ว่ายอดเจ้าโลกนั้นจะทำลายสามผนึกลงได้…ถึงจะมีกำลังแข็งแกร่งมหาศาลแต่การเปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์นั้นมันย่อมจะยากกว่าสามผนึกใดๆ สิ้นเชิง!

ยอดฝีมือล้ำสวรรค์นั้นมันมีเพียงแค่หยิบมือบนสวรรค์นี้

สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นเดิมทีไม่มีแม้แต่ยอดเจ้าโลกสักคน ไม่ต้องถามเลยว่าพวกเขาเคยได้เห็นการถือกำเนิดของเจ้าโลกล้ำสวรรค์หรือไม่

สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดในตอนนี้มันมีเจ้าโลกอยู่ถึงหกคน แต่ว่าคนทั้งหกนั้นต่างเป็นคนเผ่าภูติแท้จากสวรรค์อื่นสิ้น

ด้วยโฉปู้ฉุนที่บรรลุขึ้นมานี้มันทำให้สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์คนแรกในความเป็นจริงขึ้นมาได้ มันเป็นเรื่องใหญ่แก่จิตใจของคนทั้งหลายมากนัก

เมื่อประตูแห่งชีวานิรันดร์นั้นค่อยๆ จางหายไปร่างกายของโฉปู้ฉุนก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมหาศาลขึ้น

สภาพของเขาในตอนนี้มันเหมือนเป็นดาบใหญ่ที่ปักลงกลางฟ้าดินทำให้คนทั้งหลายที่ได้เห็นต้องขนลุกตั้งอย่างไม่อาจห้ามตัว

จากนั้นเขาก็พุ่งตัวเข้าไปหาเย่หยวนอีกครั้งหนึ่ง

“ข้าแพ้แล้ว!”

ไม่มีใครคิดว่าหลังจากโฉปู้ฉุนนั้นบรรลุล้ำสวรรค์มาได้แล้วคำแรกที่เขาพูดออกมากลับจะเป็นการยอมแพ้!

คนทั้งหลายที่ได้ยินนั้นต้องผงะไปเพราะว่าการต่อสู้เมื่อครู่นี้มันดูอย่างไรก็เป็นชัยชนะของโฉปู้ฉุนที่สามารถบรรลุอาณาจักรขึ้นมาได้อย่างยิ่งใหญ่

แต่ตอนนี้เขากลับมายอมแพ้หรือ?

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ท่านและข้านั้นต่างยังมีไม้ตายเก็บไว้มากมาย จะมาพูดเรื่องแพ้ชนะกันทำไม?”

โฉปู้ฉุนนั้นส่ายหัวตอบกลับไปด้วยใบหน้าจริงจัง “ดาบแห่งการปกป้องนั้นมันย่อมจะไม่มีทางเปล่งพลังสูงสุดออกมากับคนของตัวเองได้! แต่เมื่อสักครู่นี้ตอนที่เจ้าและข้านั้นต่อสู้กันอย่างสุดตัวโดยไม่ใช้ไม้ตายออกมานั้นข้าสัมผัสได้ถึงพลังของดาบแห่งการปกป้องอย่างชัดเจน! ครึ่งปีที่เข้าสลักเขานี้ เจ้าเป็นผู้ที่ได้บรรลุอย่างแท้จริง!”

เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องหัวเราะ “ในเมื่อท่านรู้อยู่แล้วว่าดาบแห่งการปกป้องของข้าจะไม่มีวันหันคมเข้าหาคนของตนแล้วท่านจะยังหาผู้ชนะไปเพื่ออะไร? ท่านนั้นคือท่าน ข้านั้นคือข้า เต๋าของเรามันแตกต่างกันก็เท่านั้น!”

โฉปู้ฉุนได้ยินเช่นนั้นก็ต้องผงะไปก่อนจะพยักหน้ารับออกมา “ก็จริง มันเป็นข้าเองที่ยึดติดกับความพ่ายแพ้ชัยชนะมากเกินไป เย่หยวน เจ้าจะเอาอย่างไรต่อ?”

เย่หยวนถอนหายใจยาวออกมาก่อนจะมองไปที่เส้นขอบฟ้า “บรรพบุรุษศิลาโลหิตมันนั้นฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วกว่าที่ข้าคิดนัก! ตอนนี้นอกจากว่ามันจะฟื้นคืนกำลังดั่งเดิมแล้วมันยังพัฒนาฝีมือของตัวเองไปได้มากกว่าเก่า ในอีกไม่ถึงสามปีนี้มันคงจุติขึ้นมาได้สมบูรณ์แน่! การต่อสู้ของสามบรรพบุรุษนั้นมันคงเป็นเขาที่จะชนะในที่สุด!”

เมื่อคนทั้งหลายได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็ต้องโห่ร้องแตกตื่นขึ้น

เพราะสามปีนั้นมันสั้นเกินไป!

สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดตอนนี้มันกำลังพัฒนาขึ้นสู่ความยิ่งใหญ่ แต่มันก็ยังอยู่ในช่วงแห่งการพัฒนาเท่านั้น

พวกเขานั้นต้องการเวลา!

หมี่เทียนกล่าวขึ้น “ข้านั้นแลกหมัดกับมันเมื่อครู่และสัมผัสได้ว่าพลังของมันเกินกว่าที่คาดคิดไปมากนัก! หากบรรพบุรุษศิลาโลหิตมันจุติขึ้นมาได้จริงๆ แล้วแม้แต่ข้าเองก็คงไม่อาจจะต้านทานมันได้แม้แต่น้อย!”

คนทั้งหลายที่ได้ยินก็ต้องผงะไปด้วยใจสั่น เพราะแม้แต่หมี่เทียนนั้นยังยอมรับว่าตัวเองด้อยกว่านี่มันเท่ากับว่าพวกเขานั้นได้แต่ต้องนั่งรอความตายแล้ว!

ไม่ว่าจะมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์มากมายขึ้นแค่ไหนมันก็เปล่าประโยชน์!

พริบตานี้ความสิ้นหวังมันก็ค่อยๆ กัดกินหัวใจผู้คนไป

ความยินดีแห่งชัยชนะใดๆ ก่อนหน้ามันหายไปสิ้น

เย่หยวนตอบกลับหมี่เทียนไป “ผู้อาวุโสหมี่เทียน พี่โฉพวกท่านพานักยุทธสายเลือดทั้งแปดร้อยคนและคนที่เหลือของเรานั้นไปช่วยกอบกู้สวรรค์อื่นๆ เถอะ ได้มากเท่าไหร่ยิ่งดีแต่จำไว้ว่าอย่าบุกลึกเกินไป แม้ว่าเรานั้นจะทรงพลังแต่เผ่าเลือดนั้นมันก็มียอดฝีมือซ่อนตัวอยู่ไม่น้อย! หากพวกมันร่วมมือกันวางแผนดักโจมตีเราแล้วแม้จะเป็นพวกเราเองก็คงรอดกลับมาได้ยาก!”