จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 353

“ฝ่าบาท?” ซ่างกวนหรูตกตะลึง และจะผลักเป่ยจิ่วฉิงออกไปโดยจิตใต้สำนึก แต่นางกลับไม่มีเรี่ยวแรงอะไรเลย

อีกอย่างเป่ยจิ่วฉิงก็ใจร้อนมานานแล้ว และตอนนี้คนสวยก็อยู่ในอ้อมแขนด้วย ก็ไม่มีเหตุผลที่จะยอมปล่อยมือ

“ข้าเห็นว่าเจ้าจะล้มลง จึงพยุงเจ้าไว้” เป่ยจิ่วฉิงตอบ แต่สายตากลับจับจ้องไปที่หน้าอกของซ่างกวนหรู

ภายใต้ผ้าบางสีแดงนั้นปกปิดหน้าอกที่แสนสวยของนางเอาไว้ ผิวแสนขาว ชุดสีแดงยาว เป็นดึงดูดสายตาที่สุด

สายตาของเป่ยจิ่วฉิงนั้นร้อนแรงเกินไป ทำเอาซ่างกวนหรูรู้สึกอึดอัดยิ่งนัก "ขอบพระทัยฝ่าบาท หม่อมฉันทำเองได้" พูดเสร็จก็กำลังจะลุกขึ้น

แต่เป่ยจิ่วฉิงไม่ยอมปล่อยมือเลย "ข้าอุ้มเจ้ากลับไป"

“ไม่ต้องเพคะฝ่าบาท------”

เป่ยจิ่วฉิงไม่สนใจคำตอบของซ่างกวนหรูเลย อุ้มนางไว้ในอ้อมแขน หันหลังและจากไป

ซ่างกวนหรูตกใจมาก นางรู้ว่าฝ่าบาทไม่ยอมปล่อยตัวเองไปอย่างง่ายดายแน่นอน ดังนั้นจึงรีบหันไปมองซ่างกวนเจิ้น "ท่านพ่อ?"

ขณะที่ซ่างกวนเจิ้นกำลังจะเอ่ยปาก ซินผินก็เอ่ยขึ้นว่า"เป็นเรื่องยากที่ฝ่าบาทจะทรงสนพระทัยคุณหนูหรูมากเช่นนี้ ซ่างกวนเฉิงเซี่ยงอย่าทำให้ฝ่าบาทหมดอารมณ์ไปเลย"

คำพูดธรรมดาๆ กลับทำให้ซ่างกวนเจิ้นต้องกลืนคำที่กำลังพูดออกมาลงไป เห็นดูสายตาที่ตื่นตระหนกและขอความช่วยเหลือของลูกสาวตัวเอง เขาก็ไม่ได้พูดอะไร

ซ่างกวนหรูก็รู้สึกปวดใจมากในทันที นางรู้ว่าท่านพ่อยินยอมพร้อมใจแล้ว

ต่อหน้าอำนาจของจักรวรรดิ ตัวเองไม่มีค่าใดๆในสายตาของเขาเลย

ซินผินดูฝ่าบาทอุ้มซ่างกวนหรูออกไป ดวงตาแสนสวยหรี่ลงเล็กน้อย หันหลังและจากไป

ซ่างกวนเจิ้นกลับไปที่ที่นั่งของตัวเอง หยิบสุราขึ้นมาและดื่มมันลงไป

เมื่อไหร่หนอที่เขาถึงกับจำเป็นต้องยอมขายลูกสาวเพื่อแลกกับความมั่งคั่งรุ่งเรือง ทั้งหมดนี้เกิดจากจวินหย่วนโยวและโม่เหลิ่งเหยียน ไม่ช้าก็เร็วเขาจะกลับไปฆ่าพวกเขาและสับพวกเขาให้เป็นชิ้นๆ

ในทางนี่ เป่ยจิ่วฉิงอุ้มซ่างกวนหรูกลับไป และตรงไปที่ห้องนอนของตัวเอง โยนซ่างกวนหรูลงบนเตียง และรีบโน้มตัวลงไป

ซ่างกวนหรูอยากห้ามเอาไว้ แต่ในขณะนี้นางกลับไม่มีเรี่ยวแรงสักนิดเลย ร่างกายของนางร้อนไปหมด ร่างกายมีคลื่นแห่งความร้อนเกิดขึ้น ทำให้นางโหยหาอยากได้อย่างอธิบายไม่ถูก

เมื่อนึกถึงสุราแก้วนั้นที่ซินผินยื่นให้ ดวงตาแสนสวยของซ่างกวนหรูฉายแววขุ่นเคืองและความแค้น คิดไม่ถึงว่านางสนมผู้สง่างามในวังหลังจะวางยาในสุราของตัวเอง

คงไม่ใช่ซินผิน แต่กลับเป็นจักรพรรดิแห่งแคว้นเป่ยลี่สินะ

เป่ยจิ่วฉิงทนไม่ไหวมานานแล้ว ฉีกเสื้อของซ่างกวนหรูด้วยมือใหญ่แล้วจูบลงไป

การกระทำนั้นหยาบคาย รุนแรง และปฏิเสธไม่ได้

คืนนี้ ณ วังบรรทมของจักรพรรดิ ได้ยินเพียงเสียงกรีดร้องของผู้หญิง

................

จวนซื่อจื่อ

รุ่งสาง รถม้าคันหนึ่งแล่นตรงไปที่จวนซื่อจื่อ เป็นสิ่งของที่ช่างเหล็กเหล่านั้นส่งมานั่นเอง

หลิงเฟิงไปรายงาน หยุนถิงก็รีบลุกขึ้นมาตรวจสอบทันที เมื่อเห็นสิ่งเหล่านั้นนางก็รู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

"ซื่อจื่อ วันนี้ข้าจะเข้าวังเป็นเพื่อนพ่อข้า" หยุนถิงกล่าว

“ข้าไปเป็นเพื่อนเจ้า” จวินหย่วนโยวก็ลุกขึ้นเช่นกัน